مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی، استقامتی و تناوبی با شدت بالا بر مقاومت انسولینی در رتهای چاق دیابتی ویستار بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 50 سر موش صحرایی چاق دیابتی و سالم (16±230 گرم) به شیوه تصادفی به 5 گروه 10 تایی چکیده کامل
مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی، استقامتی و تناوبی با شدت بالا بر مقاومت انسولینی در رتهای چاق دیابتی ویستار بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 50 سر موش صحرایی چاق دیابتی و سالم (16±230 گرم) به شیوه تصادفی به 5 گروه 10 تایی 1- کنترل (بدون تمرین ) 2- تمرین تناوبی شدید 3 - تمرین هوازی (استقامتی سنتی) با شدت متوسط 4- تمرین مقاومتی متوسط 5- تمرین مقاومتی شدید تقسیم شدند. گروههای تمرینی در برنامه تمرینات مقاومتی و هوازی12 هفتهای به تعداد 5 جلسه در هفته شرکت نموده و گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نداشتند. انسولین سرم به روش الیزا و مطابق با استانداردهای کیت تجاری (Demeditec Diagnostic insulin) ELIZA ساخت کشور آلمان اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه، در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج حاصل نشان داد متعاقب ۱۲ هفته تمرین، انسولین سرم آزمودنی گروههای مختلف تمرینی (استقامت، مقاومتی با شدت متوسط و بالا ، اینتروال شدید) به طور معنی داری از گروه سالم کمتر (001/0=P) و از گروه دیابتی بیشتر (001/0=P) بود. نتیجه گیری: تمرینات ورزشی (استقامتی مقاومتی و اینتروال شدید) باعث افزایش سطح انسولین سرم در موشهای صحرایی نر چاق دیابتی نوع 2 میشود.
پرونده مقاله
چکیدههدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی با شدت بالا ، دویدن استقامتی و تناوبی HIITبر شاخص گلوکز سرم در رتهای چاق دیابتی ویستار بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 50 سر موش صحرایی چاق دیابتی ( 16±230 گرم) به شیوه تصادفی به 5 گروه 10تایی: 1- کنترل چکیده کامل
چکیدههدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی با شدت بالا ، دویدن استقامتی و تناوبی HIITبر شاخص گلوکز سرم در رتهای چاق دیابتی ویستار بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 50 سر موش صحرایی چاق دیابتی ( 16±230 گرم) به شیوه تصادفی به 5 گروه 10تایی: 1- کنترل بدون تمرین 2- تمرین تناوبی شدید HIIT 3 - تمرین دویدن استقامتی با شدت متوسط 4- تمرین مقاومتی متوسط 5- تمرین مقاومتی شدید تقسیم شدند. گروههای تمرینی در برنامه تمرینات مقاومتی و دویدن استقامتی 12 هفتهای به تعداد 5 جلسه در هفته شرکت نموده، و گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نداشتند. غلظت گلوکز به روش رنگ سنجی گلوکز اکسیداز اندازهگیری شدند. دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه، در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج حاصل نشان داد متعاقب ۱۲ هفته تمرین آزمودنی گروههای مختلف تمرینی (دویدن استقامتی ، مقاومتی با شدت متوسط و بالا ، اینتروال شدید) میزان گلوکز سرم به طور معنیداری از گروه کنترل کمتر (001/0=P) بود. نتیجه گیری: تمرینات ورزشی (دویدن استقامتی ، مقاومتی و اینتروال شدید) باعث کاهش گلوکز سرم در موشهای صحرایی نر چاق دیابتی نوع 2 میشود، بین گروه های مختلف تمرینی درکاهش گلوکز سرم تفاوت اندکی وجود داشت اما این تفاوت معنی دار نبود.
پرونده مقاله