اثر یک دوره برنامه تمرینی شنا بر سطح عامل تغییر دهنده رشد بتا ریه موش های باردار در معرض مسمومیت با کادمیوم

محورهای موضوعی : فیزیولوژی آمادگی بدنی

طاهره بیانی ¹ (مازندران، نور ، خیابان طالقانی، کوهسار ۲۶، طبقه دوم، منزل احمدروحی،)
شادمهر میردار هریجانی ² (گروه علوم ورزشی دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران.)
اکرم اصفهانی نیا ³ (عضو هیات علمی)

تاریخ دریافت : 1401/07/21 تاریخ پذیرش : 1401/10/03 تاریخ انتشار : 1401/10/01

کلید واژه: کادمیوم, شنا, کلید واژه ها: عامل تغییر دهنده رشد بتا ((TGF-&beta, دوران بارداری,

چکیده مقاله :

مقدمه و هدف: فاکتور عامل تغییر دهنده رشد بتا (TGF-β) در کنترل تکثیر، تمایز سلولی و سایر عملکردهای سلولی ریه نقش دارد و دارای اثرضد التهابی در بافت های مختلف از جمله بافت ریوی می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره برنامه تمرینی شنا بر سطوح TGF-β ریه موش های باردار در معرض مسمومیت با کادمیوم بود. مواد و روش ها :در این پژوهش تجربی 32 سر موش ماده نژاد ویستار با وزن تقریبی 180-200 گرم پس از دو هفته آشنایی با محیط جدید و استرس ناشی از آب و بارداری به چهار گروه شنا، کادمیوم، کادمیوم - شنا و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شنا از روز اول بارداری شروع و در طی سه هفته به مدت 60 دقیقه در روز ادامه یافت. نمونه‌گیری از بافت ریه دو روز پس از زایمان انجام شد. غلظت TGF-βبافت ریه با استفاده از روش الایزا (ELISA) تعیین گردید یافته ها: یافته ها نشان دادند که وزن موش های مادر در گروه های کادمیوم، شنا و شنا-کادمیوم کاهش معنی داری داشته است (001/0p ≤). سطح TGF-βریه مادران گروه کادمیوم نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار یافت(05 /0 p ≤). اما TGF-β گروه شنا نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار داشت(05 /0 p ≤). نتیجه گیری: پیشنهاد می شود پاسخ مثبت عامل تغییر دهنده رشد بتا به تمرین استقامتی شنای زیر بیشینه در دوران بارداری در بهبود عملکرد مولکولی و سلولی ریه در برابر آلاینده محیطی نظیر کادمیوم مورد توجه قرار گیرد.

چکیده انگلیسی:

مقدمه و هدف: فاکتور عامل تغییر دهنده رشد بتا (TGF-β) در کنترل تکثیر، تمایز سلولی و سایر عملکردهای سلولی ریه نقش دارد و دارای اثرضد التهابی در بافت های مختلف از جمله بافت ریوی می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره برنامه تمرینی شنا بر سطوح TGF-β ریه موش های باردار در معرض مسمومیت با کادمیوم بود. مواد و روش ها :در این پژوهش تجربی 32 سر موش ماده نژاد ویستار با وزن تقریبی 180-200 گرم پس از دو هفته آشنایی با محیط جدید و استرس ناشی از آب و بارداری به چهار گروه شنا، کادمیوم، کادمیوم - شنا و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شنا از روز اول بارداری شروع و در طی سه هفته به مدت 60 دقیقه در روز ادامه یافت. نمونه‌گیری از بافت ریه دو روز پس از زایمان انجام شد. غلظت TGF-βبافت ریه با استفاده از روش الایزا (ELISA) تعیین گردید یافته ها: یافته ها نشان دادند که وزن موش های مادر در گروه های کادمیوم، شنا و شنا-کادمیوم کاهش معنی داری داشته است (001/0p ≤). سطح TGF-βریه مادران گروه کادمیوم نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار یافت(05 /0 p ≤). اما TGF-β گروه شنا نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار داشت(05 /0 p ≤). نتیجه گیری: پیشنهاد می شود پاسخ مثبت عامل تغییر دهنده رشد بتا به تمرین استقامتی شنای زیر بیشینه در دوران بارداری در بهبود عملکرد مولکولی و سلولی ریه در برابر آلاینده محیطی نظیر کادمیوم مورد توجه قرار گیرد.