تعیین رویشگاه بالقوه گونههای گیاهی، شناخت نیازهای اکولوژیک گونهها و نیز خصوصیات اقلیمی و ادافیکی برای اعمال مدیریت منطبق با شرایط اکولوژیک منطقه مورد مطالعه، ضروری است. در این تحقیق به منظور مدلسازی پراکنش گونههای گون با استفاده از روشهای مختلف آماری در بخشی از چکیده کامل
تعیین رویشگاه بالقوه گونههای گیاهی، شناخت نیازهای اکولوژیک گونهها و نیز خصوصیات اقلیمی و ادافیکی برای اعمال مدیریت منطبق با شرایط اکولوژیک منطقه مورد مطالعه، ضروری است. در این تحقیق به منظور مدلسازی پراکنش گونههای گون با استفاده از روشهای مختلف آماری در بخشی از مراتع حوزه آبخیز سوارآباداراک (3075 هکتار)ابتدادر منطقه مورد مطالعه با انجام پیمایشهای صحرایی و استفاده از نقشههای توپوگرافی ، شیب ، جهت ، طبقات ارتفاعی ، تیپهای رویشی جنس گون مشخص گردید. در تیپهای مشخص شده تعدادی سایت نمونهبرداری به ابعاد 2تا10 مترمربع به عنوان منطقه کلیدی در هر تیپ انتخاب گردید . اطلاعات مربوط به حضور و عدم حضور جنس گون به عنوان متغیر وابسته و سایر اطلاعات محیطی به عنوان متغیرهای مستقل اندازه گیری شد. در هر واحد نسبتا همگن (دوواحد507 و2568 هکتاری) سه ترانسکت ۷۵۰ متری، دو ترانسکت در طول مهمترین گرادیانهای محیطی (ارتفاع، جهت و شیب) و یک ترانسکت عمود بر آن دو ترانسکت مستقر شد. در طول هر ترانسکت ۱۵ پلات، به فاصله ۵۰ متر قرار داده شد، بدین ترتیب در هر واحد همگن 47 عدد پلات مستقر گردید (مجموعا 2 واحد ،94پلات). اندازه پلاتهای نمونه برداری با توجه به نوع و پراکنش گونههای گیاهی و براساس سطح متوسط تاج پوشش گونههای غالب منطقه (یک متر مربع) تعیین گردید. در هر پلات نوع و تعداد گونههای گیاهی و درصد پوشش تاجی آنها ثبت شد. برای نمونهبرداری از خاک، در ابتدا و انتهای هر ترانسکت پروفیل خاک حفر گردیدو نمونهبرداری از خاک مطابق با استاندارهای موجود انجام شد(عمق 0-20 سانتی متری ) و در آزمایشگاه متغیرهای خاک شامل سنگریزه، رس، شن، سیلت، آهک، ماده آلی، اسیدیته و هدایت الکتریکی اندازهگیری گردید. همچنین در هر واحد نمونهبرداری ویژگیهای فیزیونومیک شامل طول و عرض جغرافیایی، شیب، جهت و ارتفاع از سطح دریا نیز برداشت شد. در این مطالعه متغیرهای وابسته، دادههای حضور و عدم حضور گونههای گیاهی گون بوده که با کد صفر و یک مشخص شده و متغیرهای مستقل شامل خصوصیات خاک و توپوگرافی میباشد. با استفاده از آنالیزهای آماری بهترین مدل پراکنش مشخص گردید. نتایج نشان داد مدل مکسنت نسبت به مدلهای رگسیون لجستیک والگوریتم ژنتیک زمانیکه تعداد نقاط حضور اندک باشد، کارایی بهتری دارد . همچنین یافتههای حاصل از تحقیق نشان دهنده تاثیر بیشتر ارتفاع ، اسیدیته و شوری در پراکنش جنس گون در منطقه مورد مطالعه است .
پرونده مقاله
به منظور بررسی تأثیر تیمارهای مختلف آبیاری بر روی ژنوتیپهای تریتیکاله و انتخاب ژنوتیپهای مناسب در شرایط تنش برای برنامههای بهنژادی، یک مطالعه دو ساله با چهار رژیم آبیاری (آبیاری نرمال و قطع آبیاری در سه مرحله گلدهی، دانهشیری و پر شدن دانه) و نه ژنوتیپ تریتیکاله در چکیده کامل
به منظور بررسی تأثیر تیمارهای مختلف آبیاری بر روی ژنوتیپهای تریتیکاله و انتخاب ژنوتیپهای مناسب در شرایط تنش برای برنامههای بهنژادی، یک مطالعه دو ساله با چهار رژیم آبیاری (آبیاری نرمال و قطع آبیاری در سه مرحله گلدهی، دانهشیری و پر شدن دانه) و نه ژنوتیپ تریتیکاله در دو سال زراعی 1397-1396 و 1398-1397 در مزرعه پژوهش مرکز تحقیقات داراب انجام شد. عملکرد دانه ژنوتیپهای تریتیکاله در تمامی تیمارها اندازهگیری شد و برای برآورد تحمل و پایداری ژنوتیپها از روشهای مختلف بیومتریک و محاسبه شاخصهای تنش شامل شاخص نسبی تنش، میانگین بهرهوری، شاخص تحمل، شاخص پایداری عملکرد، شاخص تحمل تنش، میانگین بهره وری هندسی، شاخص عملکرد، شاخص مقاومت به خشکی، STI اصلاح شده برای وضعیت غیرتنش، STI اصلاح شده برای وضعیت تنش، نسبت کاهش عملکرد، شاخص تحمل تنش غیرزیستی، شاخص درصد حساسیت به تنش، شاخص میانگین طلایی، شاخص حساسیت به خشکی و میانگین هارمونیک استفاده شد. به دلیل پایین بودن توانایی شاخصها در انتخاب ژنوتیپهای متحمل برای برنامههای به نژادی و اصلاحی، در این مطالعه شاخصهای تحمل با هم به صورت همزمان بااستفاده از روش های چند متغیره شامل بای پلات بر اساس تجزیه به مؤلفههای اصلی (PCA) و نقشه حرارتی (Heatmap) استفاده گردید. همچنین، شاخصهای پایداری تکمتغیره به همراه شاخصهای چندمتغیره حاوی مدلهای AMMI و GGE در آزمون کردن ژنوتیپهای این مطالعه به کار گرفته شد. بر اساس روشهای تحمل تنش تکمتغیره، ژنوتیپهای ET-85-04، سناباد و پاژ مناسبترین ژنوتیپها برای تحمل شرایط تنش خشکی در مقایسه با سایر ژنوتیپها بودند. نتایج شاخصهای چندمتغیره (شاخصهای پایداری) نیز نشان داد که ژنوتیپ ET-85-04 ژنوتیپ مناسبی تقریبا برای همه شرایط (نرمال و تنش) بود، ژنوتیپهای ET-85-04 و ET-83-20 دارای کمترین تنوع عملکرد در محیطهای مختلف بودند و ژنوتیپهای ET-83-18 و ET-85-17 دارای عملکرد مناسبی در شرایط تنش خشکی شدید (در مرحله گلدهی) بودند. همچنین، طبق نتایج این تحقیق پیشنهاد میشود که به جای استفاده از یک مدل خاص به تنهایی، بهتر است از روشهای پایداری و تحمل به صورت ترکیبی استفاده شود تا ژنوتیپهای پایدار به درستی تشخیص داده شوند. علاوه بر آن، نتایج تجزیه پایداری نشان داد که ژنوتیپهایET-85-04 و ET-83-20 کمترین تنوع را در محیطهای مختلف داشتند. در نهایت، نتایج نشان داد که ژنوتیپET-85-04 میتواند جزء ژنوتیپهای متحمل به خشکی و همزمان پایدار نیز باشد.
پرونده مقاله