اثر خشکی موضعی ریشه و کاربرد سولفات روی و پتاسیم برکارآیی مصرف آب درذرت
محورهای موضوعی : مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی
حمید رضا ابراهیمی
1
,
حسین حیدری شریف آباد
2
,
شهرام لک
3
,
احمد نادری
4
,
عادل مدحج
5
1 - گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد علوم وتحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2 - گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد علوم وتحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد علوم وتحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
4 - گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد علوم وتحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
5 - گروه زراعت و اصلاح نباتات، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، اهواز ایران.
کلید واژه: عملکرد, ذرت, کم آبیاری, تبخیر و تعرق, آب مصرفی, سولوپتاس,
چکیده مقاله :
نوآوری در ذخیره آب در کشاورزی فاریاب، همراه با بهبود کارایی مصرف آب دو موضوع مهم در مناطقی است که با خشکی مواجه می باشند. از این رو برای درک کارکرد روش‌های با آبیاری محدود همراه با کاربرد مقادیر مختلف کود پتاسیم وکود روی و تاثیر آن بر عملکرد دانه و کارایی مصرف آب در ذرت، آزمایشی در شمال غرب فارس در سال زراعی 92-1391 انجام شد. طرح آزمایشی، اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بود. کرت‌های اصلی شامل دو شیوه آبیاری کامل و کم آبیاری(خشکی موضعی ریشه،PRD) و کرت‌های فرعی شامل سولوپتاس در سطوح صفر، 5/2 و 5 کیلوگرم در هکتار وسولفات روی درسطوح صفر، 5/2 و 5 کیلوگرم در هکتاربه صورت محلول پاشی بود. نتایج نشان داد که عملکرد دانه درتیمارآبیاری کامل9368 کیلوگرم در هکتار بود که نسبت به تیمارکم آبیاری، دارای 19 درصد عملکرد دانه بالاتری بود. بالاترین کارایی مصرف آب با متوسط 51/1 کیلوگرم در متر مکعب در تیمارکم آبیاری و کمترین آن در تیمار آبیاری کامل با متوسط 11/1 کیلوگرم در متر مکعب به دست آمد. در تیمارهای اثر متقابل بیشترین میزان کارایی مصرف آب در تیمار کم آبیاری و کاربرد 5 کیلو گرم سولو پتاس و سولفات روی برابر با 78/1 کیلوگرم در متر مکعب و کمترین آن در تیمارآبیاری کامل و عدم استفاده از کود پتاسیم و کود روی و برابر با 1/1 کیلوگرم در متر مکعب مشاهده شد.سولفات روی وپتاسیم نیز در تمام تیمارها کارآیی مصرف آب را افزایش دادند. به طور کلی در این آزمایش، شیوه کم آبیاری به طور موثری آب مصرفی را تا 40% کاهش داده و منجر به ذخیره آب گردید.
Innovations for saving water in irrigated agriculture and thereby improving water use efficiency are of paramount importance in water-scarce regions. Therefore, to see how restricted irrigation systems and different potassium and zinc fertilizer affect water use efficiency and yield of corn, an experiment was conducted in an arid area in Marvdasht, Iran in 2012. A split-Factorial experimental design was used based on a complete randomized block design with three replications. The main plots consisted of two irrigation methods: FI (full irrigation) and partial rootzoon drying (PRD). Each subplot received three rates of K fertilizer application: 0, 2.5 or 5 kg ha-1 and three rates of Zn fertilizer application: 0, 2.5 or 5 kg ha-1 .The results showed that the plots receiving the full irrigation resulted in significantly higher grain yields, 1000-kernel weight and grain number per cob than PRD treatment. However, the highest WUE and IWUE were obtained in PRD, 5 kg K ha-1 and 5 kg ZN ha-1 and the lowest one was found in the FI treatment .In general, PRD irrigation method at high level of potassium and zinc fertilizer improved WUE and decreased WU in corn to 40% in an arid region.