ارزیابی سیاست¬های طراحی شهری در نواحی بخش مرکزی کلانشهر تبریز با استفاده از مدلهای تصمیمگیری چند معیاره
محورهای موضوعی : ساماندهی اقتصاد فضا
1 - استادیار و عضو هیئت علمی گروه معماری ؛ واحد شبستر؛ دانشگاه آزاد اسلامی؛ شبستر؛ ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
بیان مسئله: امروزه توسعه شهری به طراحی و برنامهریزی شهرها تمایل دارد و کلید مهمی جهت دستیابی به شهرهای موفق، سرزنده، امن، پایدار و سالم است اما توجه طراحی شهری فقط به جنبههای زیبا شناسانه و بصری و ظاهری معطوف شده و دلنگرانیها فقط به جنبههای کالبدی میپردازد. فقدان سیاستهای طراحی مشخص در برنامههای توسعه فرادست اسناد طراحی شهری و سیاستگذاری از مهمترین مشکلات رویهای و ساختاری و نهادی پیشروی اسناد طراحی شهری در نظام برنامهریزی ایران است و بهعنوان اصلیترین تفاوتها میان دو نظام برنامهریزی در زمینه جایگاه اسناد طراحی شهری مطرح میشود. هدف: هدف این مقاله، ارزیابی سیاستهای طراحی شهری در نواحی بخش مرکزی کلانشهر تبریز با استفاده از روش¬های تصمیمگیری چندمعیاره از جمله تحلیل سلسلهمراتبی و ویکور در بخش مرکزی کلانشهر تبریز می-باشد. روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف در دسته پژوهش¬های بنیادی-کاربردی قرار میگیرد که با روش توصیفی- پیمایشی انجامشده است. بهمنظور گردآوری اطلاعات موردنیاز این پژوهش بهطور توأمان از دو شیوه اسنادی و پیمایشی استفاده می¬شود. برای وزن دهی و رتبه¬بندی مؤلفهها از مدلهای AHP و ویکور استفاده شده است. یافتهها و بحث: یافتههای تحقیق نشان داد که برنامهها از نظر انعکاس سیاستها در یک ردیف قرار نمیگیرند و برخی از این برنامهها مثل طرح ساماندهی بلوک تربیت، طرح بلوک میارمیار و طرح منظرسازی و ارتقای کیفی بدنههای خیابان جمهوری رتبه بالاتری به خود اختصاص دادند و در نهایت بحث بعدی به توجه زیاد به برخی از سیاستها مانند سیاست توجه به عامل زمینه محیطهای باارزش تاریخی، ارائه درک درست از بافت و اطمینان از حفظ ویژگیها و کیفیت چشمانداز بصری در رتبه بالایی قرار میگیرد. نتیجه¬¬گیری: جهت ارتقای کیفیت طراحی فضاهای شهری بخش مرکزی شهر تبریز باید به عوامل و سیاستهایی که مغفول واقعشدهاند از جمله سیاستهای رعایت تناسبات با توجه به مقیاس توسعه، ایجاد فرصت رفتوآمد، توجه به اصول اساسی معماری، توجه به تصویر ذهنی شهروندان، چگونگی بهره¬¬گیری از دستورالعمل-های طراحی، بهینهسازی مصرف انرژی.