The Effect of Potassium Biofertilizer and Chemical Fertilizer on Quantitative and Qualitative Traits of Periwinkle (Catharanthus roseus Cv. ‘Acillata’)
محورهای موضوعی : مجله گیاهان زینتی
Maryam Jadid Soleimandarabi
1
,
Davood Hashemabadi
2
*
,
Fatemeh Zaredost
3
1 - Young Researchers and Elite Club, Rasht Branch, Islamic Azad University, Rasht, Iran
2 - Department of Horticulture, Rasht Branch, Islamic Azad University, Rasht, Iran
3 - Young Researchers and Elite Club, Rasht Branch, Islamic Azad University, Rasht, Iran
کلید واژه: Biofertilizer, Potassium, shelf life, Petal anthocyanin, Potassium dissolving bacteria,
چکیده مقاله :
The effect of potash biofertilizer and chemical fertilizer was studied on quantitative and qualitative traits of periwinkle in a factorial experiment based on a Randomized Complete Design with three replications, 48 experimental units, and two factors: (1) different methods of potash bio-fertilizer application at four levels of control (B0), seed inoculation (B1), root inoculation (B2) and seed inoculation × root inoculation (B3), and (2) different rates of potassium on fertigation at four levels of 0 (K0), 100 (K1), 200 (K2) and 300 mgL-1 (K3). It was found that the longest shelf life of 35.58 days was related to the treatment of root inoculation × 100 mgL-1 K. The highest number of auxiliary branches (3.66), number of leaves (42.88), plant fresh weight (17.69 g), number of flowers (4.46), and chlorophyll a (10.61 mg g-1 F.W.) were obtained from the treatment of seed inoculation × 300 mgL-1 K. The treatment of root inoculation × 200 mgL-1 K was the best treatment for plant potassium content (28.9 mgkg-1). The highest petal anthocyanin content amounted 178.04 mg 100 g-1 D.W. was observed in the treatment of ‘seed inoculation × root inoculation’ × 0 mg l-1 K. The best treatment of enhancing of qualitative and quantiative traits of periwinkle was seed inoculation × 300 mgL-1 K.
مطالعه حاضر بهمنظور بررسی اثر کود پتاسه زیستی و شیمیایی روی خصوصیات کمی و کیفی پروانش انجام شد. بدینمنظور آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 2 فاکتور: 1) روشهای مختلف کاربرد کود بیولوژیک پتاسه (شاهد (B0)، بذرمال (B1)، ریشه مال (B2)، بذرمال × ریشهمال (B3)) و 2) سطوح مختلف پتاسیم شیمیایی (0 (K0)، 100 (K1)، 200 (K2) و 300 (K3) میلیگرم در لیتر) در 3 تکرار و 48 واحد آزمایشی اجرا شد. نتایج نشان داد که بیشترین عمر گلدانی متعلق به تیمار ریشهمال × 100 میلیگرم در لیتر پتاسیم شیمیایی (58/35 روز) بود. بیشترین تعداد شاخه جانبی (66/3)، تعداد برگ (88/42)، وزن تر بوته (69/17 گرم)، تعداد گل (46/4) و کلروفیل a (61/10 میلیگرم در هر گرم وزن تر) به تیمار بذرمال × 300 میلیگرم در لیتر پتاسیم شیمیایی اختصاص داشت. تیمار ریشه مال × 200 میلیگرم در لیتر پتاسیم شیمیایی برترین تیمار در صفت پتاسیم گیاه (9/28 میلیگرم در کیلوگرم) بود. بیشترین مقدار آنتوسیانین گلبرگ (04/178 میلیگرم در 100 گرم وزن خشک) در تیمار "بذرمال × ریشهمال" × بدون پتاسیم شیمیایی مشاهده شد. مناسبترین تیمار جهت بهبود خصوصیات کمی و کیفی گل پروانش تیمار بذرها با کود بیولوژیک و 300 میلیگرم در لیتر پتاسیم شیمیایی معرفی میشود.