سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین یکی از مهمترین عوامل عفونتهای فرصت طلب بیمارستانی و جامعه به شمار میرود. امروزه افزایش مقاومت به آنتیبیوتیک ها موجب نگرانی جامعه پزشکی شده است. در این میان مقاومت به آنتیبیوتیک متی سیلین به دلیل محدود کردن درما چکیده کامل
سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین یکی از مهمترین عوامل عفونتهای فرصت طلب بیمارستانی و جامعه به شمار میرود. امروزه افزایش مقاومت به آنتیبیوتیک ها موجب نگرانی جامعه پزشکی شده است. در این میان مقاومت به آنتیبیوتیک متی سیلین به دلیل محدود کردن درمان از اهمیت ویژهای برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف ردیابی ژن مقاومت به متی سیلین و بررسی ژنوتیپی کاست کروموزومی SCCmec در سویههای استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بینی کارکنان و تعیین الگوی حساسیت آنتیبیوتیکی این باکتری انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی-توصیفی 230 نمونه سواب بینی از کارکنان بیمارستان های لارستان در سال 1394 جمعآوری گردید. شناسایی سویههای استافیلوکوکوس اورئوس با روشهای استاندارد آزمایشگاهی انجام شد. در تمامی جدایه ها، سنجش الگوی حساسیت آنتیبیوتیکی با روش انتشار دیسک،حداقل غلظت بازدارندگی با روش E-test و حساسیت به متی سیلین با روش آگار اسکرین انجام شد. همچنین حضور ژن مقاومت آنتیبیوتیک mecA و تایپنگ SCCmec با روش multiplex PCR مورد ارزیابی قرار گرفت.یافتهها: از مجموع نمونههای مورد بررسی 37 مورد (14.8%) آلوده به باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بودند. از بین جدایه ها، 28 سویه (75.7%) دارای ژن مقاومت به متی سیلین بودند. از این بین 21 سویه (75%) اکتساب از جامعه و 7 سویه (25%) اکتساب از بیمارستان داشتند. همچنین نتایج تایپینگ سویههای SCC نشان داد که تایپ I با فراوانی 32.1 درصد و به دنبال آن تایپ IV (28.6%)، تایپ II (17.9%)، تایپ V (14.3%) و تایپ III (7.1%) به ترتیب فراوان ترین جدایه ها بودند. بیشترین مقاومت آنتیبیوتیکی سویهها مربوط به آنتیبیوتیکهای پنیسیلین (100%) و اگزاسیلین (60%) و کمترین میزان مربوط به ونکومایسین (0%) بود. با تعیین حداقل غلظت بازدارندگی ونکومایسن، میزان مقاومت حد واسط به ونکومایسین 28/5% شناسایی گردید. همچنین با آزمون آگار اسکرین، مقاوت به اگزاسیلین 92.8 درصد تشخیص داده شد.نتیجهگیری: نتایج نشان داد که میزان شیوع باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین بیش از 70 درصد است و بیشتر این جدایه ها کسب شده از جامعه بودند. این امر میتواند هشدار جدی در مورد ضرورت درمان عفونت های ناشی از این باکتری و کنترل افراد ناقل در محیط بیمارستان را مطرح نماید.
پرونده مقاله
سابقه و هدف: امروزه چاقی یکی از معضلات بهداشتی و عامل خطر برای بروز بسیاری از بیماری ها است .جنس مونث در هر سنی به جز دوران نوزادی بیشتر از جنس مذکر در خطر عفونت ادراری است. هدف از این پژوهش ارزیابی رابطه بین افزایش وزن غیر مجاز و عفونت ادراری مستقل از دیابت بارداری بود چکیده کامل
سابقه و هدف: امروزه چاقی یکی از معضلات بهداشتی و عامل خطر برای بروز بسیاری از بیماری ها است .جنس مونث در هر سنی به جز دوران نوزادی بیشتر از جنس مذکر در خطر عفونت ادراری است. هدف از این پژوهش ارزیابی رابطه بین افزایش وزن غیر مجاز و عفونت ادراری مستقل از دیابت بارداری بود. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی – توصیفی بر روی 200 بیمار باردار مبتلا به عفونت ادراری مراجعه کننده به درمانگاه های دولتی شهر لار پس از تکمیل پرسش نامه و تقسیم بندی شاخص توده بدنی ((BMI در سال های 1387تا1388 انجام شد. در سه ماهه سوم (هفته های 38-36 حاملگی) از همة نمونه‎ها مجدداً کشت ادرار به عمل آمد. یافته‌ها: میزان فراوانی شیوع افزایش وزن غیر مجاز در تمامی بیماران مورد پژوهش 43% محاسبه شد شیوع عفونت ادراری در گروههایی با BMI 22، 23، 24، 25 و 26 به ترتیب 4%، 4%، 5%، 7% و 10% بود. شیوع عفونت ادراری در میان افراد دارای افزایش وزن بیش از حد مجاز بودند به ترتیب 5/12%، 11%، 16% ، 5/12% و 5/12% شناسایی شد. شیوع عفونت ادراری در گروه های BMI 27 ، 28 و 29 به ترتیب 5/12% ، 30% و 39% بود. اما شیوع عفونت ادراری در BMI، 30 و 31 به ترتیب 50 %و 60% بود که قابل مقایسه با شیوع عفونت ادراری در میان افرادی که دارای افزایش وزن بیش از حد مجاز می باشد. نتایج نشان داد که شیوع عفونت ادراری به ویژه در افراد دارای مقادیر بالاتر BMI با افزایش وزن دوران بارداری ارتباط معنی داری دارد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که افزایش وزن غیر مجاز بارداری می تواند بعنوان یک عامل پیشگویی کننده در افزایش احتمال ابتلا به عفونت های ادراری در زنان سالم مورد توجه قرار گیرد.
پرونده مقاله