تنوع ژنتیکی و اکولوژیکی قارچ‌های بی‌هوازی شکمبه حیوانات نشخوارکننده: گذشته، حال و آینده
محورهای موضوعی : قارچ شناسیعلی خدایی 1 , مهدی ارزنلو 2 , اسداله بابای اهری 3 , محمد حسین افسریان 4 , حمید بدلی 5
1 - دانشجوی دکتری، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، گروه گیاه‌پزشکی
2 - دانشیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، گروه گیاه‌پزشکی
3 - استاد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، گروه گیاه‌پزشکی
4 - مربی، دانشگاه علوم پزشکی فسا، گروه میکروب شناسی پزشکی
5 - استادیار، مرکز تحقیقات قارچی مهاجم، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، گروه انگل‌شناسی و قارچ‌شناسی پزشکی
کلید واژه: تک نیایی, فیلوژنی, قارچ های شکمبه, نئوکالیمستیگومایکوتا,
چکیده مقاله :
سابقه و هدف: قارچ‌های شکمبه برای اولین بار در سال 1910 توجه قارچ‌شناسان را به خود جلب کردند. بعدها به دلیل محتوای کیتین در دیواره سلولی، این قارچ‌ها در گروه قارچ های حقیقی طبقه بندی شدند و با عنوان نئوکالیماستیکس فرونتالیس نام‌گذاری گردیدند. امروزه بر اساس ویژگی های ریخت‌شناختی مانند تعداد تاژک در زئوسپور، ریزومیسلیوم، شکل اسپورانژ، فراساختار زئوسپور و داده‌های توالی‌های نوکلئوتیدی شش جنس از این قارچ‌ها شناسایی شده اند که در دو گروه مونوسنتریک و پلی‌سنتریک قرار می‌گیرند. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر از بانک‌های اطلاعاتی شاملPubmed ، Scopus، Google Scholar، Elsevier databases، Irandoc ، Iranmedex،Magiran ،SID وMEDLIB واژه های کلیدی MeSH به کار رفته در جستجوی مقالات شامل فیلوژنی، تک نیایی، نئوکالیمستیگومیکوتا و قارچ های شکمبه محدود شده در مقالات منتشر شده در سال‌های 1992 تا 2013 استخراج و مطالعه مروری بر روی آن‌ها انجام گرفت. یافته ها: ویژگی های گوناگونی از این قارچ‌ها مانند چرخه زندگی، ساختارهای تولیدمثلی، تال رویشی و داده‌های مولکولی، ارتباط آن‌ها را با کیتریدیومایکوتا نشان داده‌اند. مطالعه روابط فیلوژنی بین این قارچ‌ها و وابستگان آن‌ها با سایر یوکاریوت‌ها با استفاده از داده‌های توالی ناحیه 18S rDNA و آنالیز خوشه‌ای داده‌های ساختاری و نیز درصد G+C نشان داده است که این قارچ‌ها یک گروه تک‌نیایی را تشکیل می‌دهند. نتیجه گیری: ارزیابی عوامل بازدارنده و نقش آن ها در برهم کنش های بین قارچ ها و باکتری ها می تواند موجب درک بهتر از اکوسیستم شکمبه گردد. شناخت این عوامل می تواند زمینه ساز کاوش روش های نوین شناسایی اکولوژیکی شکمبه باشد. همچنین شناسایی عوامل باکتریایی بازدارنده فعالیت شکمبه می تواند زمینه ساز نقش فعال تر قارچ ها در هضم فیبر گیاهی در این اکوسیستم باشد.
Background and Objectives: In 1910 scientist notified the existence of fungi in rumen. Based on chitin content in their cell wall, they were classified as true fungi referred to as Neocallimastix frontalis. Based on morphological characters such as number of flagellates in zoospore, rhizomycelium, shape of sporangium, ultra structural of zoospore and nucleotide sequences data, these fungi are recently classified into two monocentric and polycentric groups, consisting of six genera. Materials and Methods: In the present study, literature search was performed based on search of MeSH keywords, such as phylogeny, monophyletic, Neocallimastigomycota, rumen fungi, in several online research tools, such as Pubmed Medline, Scopus, Google scholar, Elsevier databases, Irandoc, Iranmedex, Magiran, SID and MEDLIB limited to the articles published between 1992 to 2013. Results: Different characterises of these fungi such as life cycle, reproductive structures, vegetative thallus and molecular data revealed phytogenic relationship of rumen fungi to the members of Chytridiomycota. Phylogenetic analysis of these fungi and their relatives with other eukaryotes using 18S rDNA sequence data, analyses of structural data and the G+C content showed that this fungi are monophyletic organisms. Conclusion: The investigations on inhibitors and their roles in the interactions between fungi and bacteria can be useful to understand the microbial ecosystem of the rumen. Detection of these factors can be used to determine new ecologic relationships in the rumen. Furthermore, detection of the inhibitors of bacterial activity in the rumen can be used to increase the activity of fungi on plant fibres in this ecologic community.