فن آوری اطلاعات، رویکرد از سازمان های سنتی به سازمان های یادگیرنده
محورهای موضوعی : آینده پژوهی
غلامرضا اصیلی
1
(
ندارد
)
محمد مهدی رشیدی
2
(
ندارد
)
سیدمحمد فرهادی
3
(
ندارد
)
کلید واژه: سازمان یادگیرنده, تکنولوژی اطلاعات, آموختن, خود فراگیری, مدیریت دانش, آموزش های مجازی,
چکیده مقاله :
فن آوری اطلاعات به فرآیند تولید، پردازش، انتقال،حفاظت و در نهایت کاربرد همگانی و مفید اطلاعات با بهره گیری از فن آوری اطلاق می گردد. فن آوری اطلاعات و ره آوردهای آن در قرن اخیر مانند شبکه جهانی،کامپیوتر، اینترنت و .... و تأثیرات عمده ای در ایجاد تغییرات اساسی در جهان داشته و رقابت پذیری بیشتر سازمان ها و در نتیجه توسعه شگرف جامعه بشری از طریق کاربرد این فن آوری حادث گردیده است، که از جمله می توان به سازمان های مجازی اشاره نمود. رویکرد سازمان های مجازی به عنوان سازمان های پویا و ضرورت حفظ و بقا در جهان امروز نیازمند انبایش و کاربرد وسیع و گسترده دانش می باشد. در همین راستا تغییر شکل از آموزش های متداول به آموزش های غیر رسمی با به کارگیری ره آورد فن آوری اطلاعات به ویژه اینترنت، وسایل چند رسانه ای و .... و تقویت خود فراگیری و مدیریت دانش از طریق توسعه آموزش های مجازی امکان پذیر گشته و پاسخگویی به تغییرات سریع و رقابت پذیری خود باعث تغییر در تئوری های موجود یادگیری یعنی فراگیرمحوری به جای معلم محوری و مشارکت همگانی در دانش، تقویت فراگیری، انگیزش بیشتر و ....شده که به قول سنگه و دیگران(1990) منجر به بروز پدیده سازمان های یادگیرنده است. سازمان یادگیرنده سازمانی است که کلیه کارکنان آن به صورت فردی، جمعی و به طور مستمر افزایش سطح دانش و معلومات تلاش می نمایند. در سازمان های یادگیرنده سازمانی است که کلیه کارکنان آن به صورت فردی، جمعی و به طور مستمر جهت افزایش سطح دانش و معلومات تلاش می نمایند. در سازمان های امروزی یادگیری افزایش و کیفیت عملکرد و بهبود فعالیت ها، از طریق آموختن مستمر از تجارب فردی و گروهی به روش حل مسئله ، ازمایش و انتقال دانش به طور سریع و مؤثر در تمامی سطوح سازمانی میسر می گردد، به نحوی که آموختن شیوه کار به طورجدی تقویت شده و از طرف دیگر رضایت فرد را به همراه دارد. ریچارد کارش (2001) تبدیل یک سازمان سنتی به یک سازمان یادگیرنده را با تقویت و یکپارچگی سه محور اصلی (که از ره آوردهای تکنولوژی اطلاعات هستند) امکان پذیر می داند: 1- آموزش مجازی 2- خود فراگیری و 3- مدیریت دانش، که در این مقاله به تعریف و تبیین هر یک و نیز کاربردهای آن در ایران به جهت داشتن یک سازمان یادگیرنده پرداخته خواهد شد.
Organization The ready availability of information technology and its inherent : web , network , E-maile ….. is seen as accelerating the virtuality of work. This reflects in radical changes in the organization . However , the dynamics of the changes , in whatever form , demand appropriate ways of disseminating and assimilating knowledge . This not only suggests more flexible technologies such as multimedia , but transformation of organization into what Senge (1990) and others refer to as the learning organizations. Such a transformation provides a synthesis of formal and informal acquiring knowledge a learning organization is one in which people at all levels , individually and collectively are continually increasing their capacity to produce results they really care about. Because the level of performance and improvement needs lots of learning and learning to do is enourmously rewarding and personally satisfying. Karash (2001) says : having a learning organization needed the integration of three essential elements : “Knowledge Management” , Virtual Learning” and sehf Directed learning , which we try to define and clarify each and their application in Iran.