اثربخشی قصه‌گویی مبتنی بر دلبستگی بر کاهش مشکلات زمان خواب و بهبود رابطه کودک‌ـ‌مادر
محورهای موضوعی : روان درمانگریشایسته شکوفه‌فرد 1 , محمدعلی مظاهری 2 , کارینه طهماسیان 3
1 - دانشجوی دکتری دانشگاه شهید بهشتی
2 - دکتر دانشگاه شهید بهشتی
3 - دکتر دانشگاه شهید بهشتی
کلید واژه: مشکلات زمان خواب, قصه‌گویی مبتنی بر دلبستگی, روتین‌های مثبت, کودکان پیش‌دبستانی, رابطه کودک‌ـ مادر,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی قصه‌گویی مبتنی بر دلبستگی با اجرای روتین‌های مثبت بر کاهش مشکلات زمان خواب و بهبود رابطه کودک-مادر بود. جامعه آماری کلیه کودکان 4 تا 6 ساله دچار مشکلات زمان خواب مهدکودک‌های شهر شیراز را دربر‌گرفت. 30 زوج مادر-کودک به روش نمونه‌برداری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه‌های روتین مثبت، قصه‌گویی مبتنی بر دلبستگی و گواه جایگزین شدند. آزمودنی‌های گروه‌های آزمایش در جلسه‌های آموزشی شرکت کردند. پس از پایان مداخله‌ها، پس‌آزمون اجرا شد. ابزارها شامل پرسشنامه عادات خواب کودکان (اوونز و دیگران، 2000) و مقیاس رابطه والد-کودک (پیانتا، 1992) بود. نتایج تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر حاکی از آن بود که قصه‌گویی مبتنی بر دلبستگی، علاوه بر اینکه همچون راهکار روتین‌های مثبت توانست از مزاحمت‌های زمان خواب کودک بکاهد، منجر به بهبود معنادار رابطه والد‌ـ‌کودک، به عنوان یکی از همبسته‌های مشکلات خواب شد. از این رو کاربرد بالینی قصه‌گویی مبتنی بر دلبستگی نه تنها در مورد بهبود مشکلات خواب بلکه برای ارتقای سلامت عاطفی و روانی کودک و خانواده قابل توجه است.
this study investigated the effectiveness of attachment based storytelling on reducing children’s bedtime problems and enhancing child-mother relationship, and comparing this method with positive routines. The sample consisted of 30 children ages between four and six years who complained about bedtime problem from Shiraz nursing homes using convenience sampling. The participants were randomly assigned into attachment based storytelling, positive routines, and control groups. The experimental groups received the training sessions. At the end of training sessions post-test was conducted. The participants’ mothers completed the Child Sleep Habit Questionnaire (Owens, Spirito, & McGuinn, 2000) and the Child-Parent Relationship Scale (Pinata,1992). The results of analysis of variance (repeated measures) indicated that while bedtime problems reduced in both the attachment based storytelling group and positive routines, it was in the attachment based storytelling group which the childmother relationship was enhanced significantly. The findings suggested that the clinical application of attachment based on storytelling not only reduced sleep problems but also improve mental and emotional health of the child and the family.