اثربخشی نمایش درمانگری در کاهش احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی

محورهای موضوعی : روان درمانگری

آسیه اناری ¹ (کارشناس ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان)

تاریخ دریافت : 1394/03/15 تاریخ پذیرش : 1394/03/15 تاریخ انتشار : 1387/10/01

کلید واژه: کودکان, احساس تنهایی, نمایش درمانگری, نارضـایتی اجتماعی,

چکیده مقاله :

در این پژوهش اثربخشی نمایش درمانگری در کاهش احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی در کودکان بررسی شد. پس از انتخاب تصادفی یک مدرسه از مدارس ابتدایی شهر تهران، پرسشنامه احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی (LSDQ؛ کاسیدی و اشر، 1992) در پایه چهارم و پنجم (104 دانش‌آموز) به اجرا در آمد. 8 نفر از کودکانی که بالاترین نمره‌ها را در LSDQ به دست آورده بودند، به عنوان نمونه اصلی پژوهش انتخاب شدند. آزمودنیها به مدت 6 هفته، در 12 جلسه دو ساعته نمایش درمانگری شرکت کردند. در پایان جلسه‌های چهارم، هشتم و دوازدهم، LSDQ اجرا شد. نتایج تحلیل اندازه‌گیریهای مکرر نشان دادند که نمره‌های احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی در پایان مداخله به‌طور معناداری کاهش یافتند. یافته‌های این پژوهش می‌توانند کاربردهای بالینی در پیشگیری و درمان احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی در کودکان داشته باشند.

چکیده انگلیسی:

The effectiveness of drama therapy in reducing loneliness and social dissatisfaction among children was investigated. An elementary school in Tehran, Iran, was randomly selected and the Loneliness and Social Dissatisfaction Questionnaire (LSCD; Cassidy & Asher, 1992) was administered to fourth and fifth graders (N = 104). Among those who completed the questionnaire, eight children receiving the highest scores on the LSDQ were selected as the sample. For six weeks, the sample group received twice per week two hour sessions of drama therapy. LSDQ was administered again after sessions of four, eight, and twelve. Results of repeated measures analysis showed that loneliness and social dissatisfaction scores had significantly decreased by the end of the intervention period. The implications of findings in prevention and treatment of loneliness and social dissatisfaction in children are discussed.