تعیین رابطه سکوت سازمانی با بهره وری سازمانی در اداره آموزش و پرورش شهرستان قائمشهر

محورهای موضوعی : مدیریت آموزشی

تاریخ دریافت : 1394/09/14 تاریخ پذیرش : 1394/09/14 تاریخ انتشار : 1394/09/01

کلید واژه: سکوت سازمانی, سکوت تدافعی, بهره وری سازمانی, نوع دوستانه, بی تفاوتی و مطیع,

چکیده مقاله :

هدف از انجام این پژوهش، تعیین رابطه سکوت سازمانی با بهره وری سازمانی در اداره آموزش و پرورش شهرستان قائمشهر است. پژوهش پیش رو، از نظر هدف کاربردی و از دید روش، در دسته پژوهش‌های توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری آن، کلیه کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان قائمشهر هستند که داده‌های لازم با دو پرسش‌نامه 31 سوالی بهره وری و پرسش‌نامه 23 سوالی سکوت سازمانی واکولا و دیمیتریس (2007) از 80 نفر از کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان قائمشهر که به روش نمونه برداری تصادفی ساده انتخاب شدند گردآوری شد. آزمون مدل مفهومی‌با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و با بکارگیری نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج نشان دادند که سکوت سازمانی و مولفه‌های آن( سکوت تدافعی، نوع دوستانه، بی تفاوتی و مطیع) با بهره وری، کارائی و اثربخشی سازمانی اداره آموزش و پرورش شهرستان قائمشهر ارتباط معناداری دارد.

چکیده انگلیسی:

The study aimed at determining the relationship between organizational silence and organizational efficiency of education department in Quaemshahr city. The population of the study included the employees of education department in Quaemshahr city. The required data were collected by administering two 31_ item productivity questionnaire and 23_item organizational silence questionnaire of Vakola and Dimitris (2007) to 80 employees of education department in Quaemshahr who were selected by use of randoml sampling. Conceptual model test was performed by the use of Pearson correlation coefficient and SPSS software. The results of this research showed that there is a significant a relationship between organizational silence and its components (defensive silence, indifference silence, pro-social silence and Acquiescent silence) with organizational productivity, efficiency, and effectiveness of education department in Quaemshahr city.

منابع و مأخذ:

• بردبار. غلامرضا، کنجکاو منفرد. امیر رضا، (1390)، "تبیین عوامل اثرگذار بر بهره وری کارکنان شرکت گاز استان یزد و ارائه راه کارهای لازم)رویکرد فازی("، فصلنامه علمی-پژوهشی مدیریت و منابع انسانی در صنعت نفت، سال چهارم، شماره 16، صص 75-104.


•  دانایی فرد. حسن، فانی. علی اصغر، براتی. الهام، (1390)، "تبیین نقش فرهنگ سازمانی در سکوت سازمانی در بخش دولتی"، چشم انداز مدیریت دولتی، شماره8، صص 61-82.


• زارعی متین. حسن، طاهری. فاطمه، سیار. ابوالقاسم، (1390)، "سکوت سازمانی: مفاهیم، علل و پیامدها"، فصلنامه علوم مدیریت ایران، سال ششم، شماره 21، صص 77-104.


• نصر اصفهانی، علی؛ آقاباباپور دهکردی، طاهره؛ (1392)، "بررسی رابطه هویت سازمانی با سکوت سازمانی کارکنان مورد مطالعه کارکنان دانشگاه اصفهان، جامعه شناسی کاربردی"، سال بیست و چهارم، شماره پیاپی (52)، شماره چهارم، صص 139-162.
  
  
  
  • Avery, D. R. and Quinones, M. A. (2002). “Disentangling the effects of voice: the incremental roles of opportunity, behaviour, and instrumentality in predicting procedural fairness”. Journal of Applied Psychology, 87, 81–6.
  
  
  • Crant, J. M. (2000). “Proactive behaviour in organizations”. Journal of Management, 26, 435–62.
  
  
  • Dimitris, Bouradas And Vokala,Maria, (2007). “Organizational Silence: A New Challenge For Human Resource Management” ; athense university ofeconomics and business,pp1-19.
  
  
  • Korsgaard, M. A., Meglino, B.M. and Lester, S.W. (1997). “Beyond helping: do other-oriented values have broader implications in organizations?” Journal of Applied Psychology, 82, 160–77.
  
  
  • Morrison, E. W. and Milliken, F. J. (2000). “Organizational silence: a barrier to change and development in a pluralistic world” . Academy of  Management Review, 25, 706–25.
  
  
  • Pinder, C. C. and Harlos, K. P. (2001). “Employee silence: quiescence and acquiescence as responses to perceived injustice”. In Rowland, K.
  
  
  • Slade, Michael Ross, (2008), “The Adaptive Nature of Organizational Silence: A Cybernetic Exploration of the Hidden Factory”, The Faculty of The Graduate School of Education and Human Development of The George Washington University.