در این پژوهش، سیلیکای نانومتخلخل SBA-15 با 3-[2-(2-آمینواتیل آمینو) اتیلآمینو] پروپیلتریمتوکسیسیلان اصلاح شد. سپس، با پیوند مشتقی از فلوئورن بر سطح داخلی آن، سیلیکای نانومتخلخل SBA-15 عاملدار شده با مشتق تریآمین فلوئورن تهیه شد. برای شناسایی نمونهها روشهای پراش چکیده کامل
در این پژوهش، سیلیکای نانومتخلخل SBA-15 با 3-[2-(2-آمینواتیل آمینو) اتیلآمینو] پروپیلتریمتوکسیسیلان اصلاح شد. سپس، با پیوند مشتقی از فلوئورن بر سطح داخلی آن، سیلیکای نانومتخلخل SBA-15 عاملدار شده با مشتق تریآمین فلوئورن تهیه شد. برای شناسایی نمونهها روشهای پراش پرتو ایکس (XRD)، جذب - واجذب گاز نیتروژن و طیفسنجی FTIR بهکار گرفته شدند. سپس، قابلیت این ترکیب در استخراج کاتیونهای نقره از محلولهای آبی موردبررسی قرار گرفت. طیفسنجی جذب اتمی شعلهای برای تعیین غلظت یونها در محلول بهکار گرفته شد. اثر متغیرهایی مانند مقدار جاذب، زمان تماس، pH، غلظت یون فلزی و حضور یونهای دیگر در محیط بررسی شدند. یونهای نقره با استفاده از mg10 میلیگرم جاذب و پس از10 دقیقه همخوردن، بهطور کامل استخراج شدند. دادههای جذب با همدماهای لانگمویر و فرندلیچ تجزیه و تحلیل و مشخص شد فرایند جذب از مدل همدمای لانگمویر پیروی میکند. بیشترین ظرفیت جاذب (8/1±)14/357 میکروگرم نقره به ازای هر میلیگرم جاذب SBA-15 عاملدار شده بهدست آمد. درنهایت، جاذب بهطور موفقیتآمیزی در استخراج نقره از محلول عکاسی بهکار برده شد.
پرونده مقاله