اصول اخلاقی

اصولِ اخلاقیِ انتشارِ مقاله

این نشریه، از قوانینِ COPE (کمیتۀ اخلاق در انتشار) پیروی می‌کند.

اصولِ اخلاقی انتشار مقالات در فصل‌نامۀ سیاست‌پژوهیِ اسلامی‌ایرانی
الف. وظایفِ سردبیر:
اصول اخلاقیِ فصل‌نامۀ سیاست‌پژوهیِ اسلامی‌ایرانی در خصوصِ وظایف سردبیر، بر اساسِ توصیه‌های کمیته اخلاق نشر (COPE) است.

1. سردبیر، امورِ هدایتِ و نظارت بر سیاست‌هایِ فصل‌نامه را بر عهده دارد، همچنین، مسئولِ حفظِ کیفیتِ نشریه، از لحاظِ ادبی و علمی است.
2. سردبیرِ مجله، برایِ بهبودِ کیفیتِ آن، فعّالانه و با رویکردی منصفانه، تخصّصی و علمی تلاش می‌کند.
3. سردبیر، مسئولِ تصمیم‌گیری در خصوصِ انتشارِ مقالاتِ ارسال شده به مجله است.
4. بررسیِ مقالات، از نظرِ هم‌گام بودن با سیاست‌هایِ هیئتِ تحریریۀ مجله، همچنین مقیّد بودن به قوانینِ تصویب‌شده، از دیگر وظایفِ سردبیر است.
5. سردبیر باید، مقاله را صرفاً از نظرِ محتوایی و بدونِ توجّه به نژاد، جنسیت، باورهایِ مذهبی، قومی، شهروندی و یا جهت‌گیریِ سیاسیِ نویسندگان، بررسی کند.
6. سردبیر و هر یک از اعضایِ هیئتِ تحریریه، نباید هرگونه اطلاعاتی را دربارۀ مقالۀ ارائه‌شده، جُز برایِ نویسندۀ مسئول، داوران، ویراستاران و ناشر فاش کند.
7. سردبیر نمی‌تواند مواردِ منتشرنشده در مقاله‌هایِ ارسالی را، بدونِ اجازۀ کتبی از نویسندۀ آن، استفاده کند.

ب. وظایفِ داوران
داورانِ فصل‌نامه، در انجامِ مراحلِ داوری، به مواردِ زیر توجه کنند:

1. داوران، در بررسیِ کیفی، محتوایی و علمیِ مقالات، به سردبیرِ فصل‌نامه، برایِ انتشارِ مقاله، یاری می‌رسانند. داوران، از طریقِ اعضایِ هیئتِ تحریریه، بانویسنده ارتباط برقرار می‌کنند تا نویسنده را در جهتِ بهبود و ارتقایِ کیفی و محتواییِ مقاله، یاری رساند.
2. تمامیِ اطلاعاتِ موجود در مقالات، باید، برایِ داور، محرمانه تلقی شود و جُز افرادی که توسطِ سردبیر، مُجاز شناخته ‌شده‌اند، نباید به شخصِ دیگری نشان داده یا در موردِ آن، بحث شود.
3. داوریِ مقالات باید بر اساسِ مستنداتِ علمی و استدلالِ کافی باشد و به روشنی بیان شود و از اعلامِ نظرِ سلیقه‌ای و شخصی در داوریِ مقالات، خودداری شود.
4. داور، باید، توجّهِ سردبیر را به هرگونه تشابهِ قابلِ توجّه و یا  هم‌پوشانی بینِ مقاله‌هایِ در دستِ بررسی و یا هر مقالۀ چاپ‌شدۀ دیگر، که از آن اطّلاع دارد، جلب کند.
5. اطلاعاتِ ویژه و یا ایده‌هایِ به‌دست‌ آمده، در هنگامِ داوری، باید مخفی نگه داشته شود و نباید برایِ منفعتِ شخصی، از آن استفاده شود.
6. هر داوری که احساس کند فاقدِ صلاحیتِ لازم برایِ بررسیِ یک  اثرِ پژوهشی است، به هر دلیلی، اعمّ از نبودنِ موضوعِ مقاله در حوزۀ کاری و یا طولانی‌شدنِ روندِ داوری، به دلیلِ کمبودِ وقت، یا دسترسی نداشتن به امکاناتِ کافی و  نظایرِ آن، باید، سردبیر را مطّلع کرده و از روندِ بررسیِ مقاله انصراف دهد.
7. توجّه به منابع و مأخذِ استفاده‌شده در مقاله، از دیگر وظایفِ داوران است، کلیۀ پژوهش‌ها، موضوعات و همچنین نقلِ قول‌هایی که در مقاله استفاده شده است، باید، با ارجاع‌دهیِ کامل در فهرستِ منابع و مأخذ بیاید.
8. داوران، مقالاتی که منافعِ اشخاص، مؤسسات و شرکت‌هایِ خاصی به‌وسیلۀ آن حاصل می‌شود و یا روابطِ شخصی در آن مشاهده می‌شود، نباید برایِ داوری قبول کنند.

پ. وظایفِ نویسندگان:

1. نویسنده/نویسندگانِ مقالاتِ پژوهشی، باید علاوه بر یک گزارشِ دقیق از کارِ انجام شده، بیانِ علمیِ خوبی از اهمیتِ آن را نیز ارائه کنند.
2. مقالات، باید با جزئیاتِ کافی و مرجع باشد، تا به دیگران اجازۀ تکرار کردنِ آن را بدهد. اظهاراتِ جعلی و نادرست، غیراخلاقی بوده و غیرِقابل‌قبول است.
3. در ذکرِ مطالب، از سایرِ نشریات، منبعِ مطالب، به شکلِ صحیح و دقیق ذکر شود تا در محاسبۀ ضریبِ تأثیرِ سایرِ نشریات، خللی به وجود نیاید.
4. مقالات، پیشتر، در هیچ‌یک از نشریاتِ داخلی و خارجی یا مجموعه مقالاتِ هم‌اندیشی‌ها و مجامعِ علمی ‌به چاپ نرسیده و یا به طورِ هم‌زمان، برایِ سایرِ مجلات، ارسال نشده ­باشد.
5. ارائۀ هم‌زمانِ یک مقاله به چند نشریه و یا ارائۀ مقالاتِ منتشر و یا پذیرش‌شده در سایرِ نشریات، خلافِ قوانین است.
6. مقالاتِ ارائه‌شده، باید، حاصلِ پژوهشِ نویسنده/نویسندگان بوده و هرگونه استفاده از پژوهش‌هایِ دیگر افراد با ذکرِ منبع در مقاله آورده شود.
7. از تمامِ کسانی که سهم قابلِ ‌توجّهی در انجامِ مقاله دارند به‌عنوانِ نویسندگانِ مشترک نام برده شود و یا به‌عنوانِ همکاران، از آن‌ها قدردانی شود.
8. نویسندۀ اصلی، باید، اطمینان داشته باشد که نامِ تمامِ  نویسندگانِ مشترک، در مقاله گنجانده شده و تمامِ نویسندگانِ مشترک، نسخۀ نهاییِ مقاله را دیده و به تاییدِ آن‌ها رسیده است و برایِ ارائۀ آن به مجله، برایِ انتشار، موافقت دارند.
9. نویسندۀ مسئولِ مقاله، در هر زمانی که متوجّهِ هرگونه خطا و بی‌دقتی در مقالۀ خود شود، سردبیرِ مجله یا ناشر را در جریانِ آن قرار داده و نسبت به اصلاحِ آن اقدام و یا مقاله را باز پس گیرد.

ت. اصولِ مربوط به فصل‌نامۀ سیاست‌پژوهیِ اسلامی‌ایرانی:

1. اطلاعاتِ شخصیِ نویسندگانِ مقالات، برایِ تمامیِ افرادی که به آن دسترسی دارند، مانندِ سردبیر، اعضایِ هیئتِ تحریریه، مدیرِ داخلی و اجراییِ نشریه، سایرِ عواملِ فعّال (غیر از نویسنده/نویسندگان) مانندِ داوران، مشاوران، ویراستار و ناشرِ امانت‌دار، باید کاملاً محرمانه بوده، در هر زمانی از آن محافظت شود.
2. تصمیم‌گیری دربارۀ مقالات، در هر مرحله‌ای، بدونِ توجّه به نژاد، جنسیت، باورهایِ مذهبی، قومی، شهروندی و یا فلسفۀ سیاسیِ نویسندگان انجام شود.
3. فصل‌نامه، در ردّ یا قبول، ویرایش، تلخیص یا اصلاحِ مقاله‌هایِ دریافتی آزاد است.
4. فرایندِ داوری، بر اساسِ شیوۀ دوسو ناشناس (نویسنده و داور) انجام می‌شود.

ث. مصادیقِ نقضِ اصولِ اخلاقیِ انتشار توسطِ نویسندگان:

1. سرقتِ ادبی: سرقتِ ادبی، به معنایِ استفادۀ عمدی از مقالات یا ایده‌هایِ شخصِ دیگر، به نامِ خود است. حتّی استفاده از یک جملۀ شخصِ دیگر یا جملاتِ قبلیِ خودِ نویسنده/نویسندگان، بدونِ ذکرِ منبع، سرقت محسوب می‌شود.
2. داده‌سازی و تحریف: داده‌سازی، هنگامی است که پژوهش‌گر، در عمل، مطالعه‌ای را انجام نداده، امّا داده و نتیجه‌گیری ارائه می‌دهد. تحریف نیز هنگامی رخ می‌دهد که پژوهشی را انجام داده، امّا، داده‌ها و نتایجِ آن را تغییر می‌دهد.
3. ارسالِ هم‌زمانِ مقاله: هنگامی است که یک رونوشت از مقاله، به دو نشریه ارسال می‌شود.
4. ارسالِ دونسخه‌ای: هنگامی رخ می‌دهد که دو یا چند مقاله دارایِ فرضیات، داده‌ها، و نتایجِ یک‌سان هستند.
5. ارسالِ تکراری (اضافی): به معنیِ تقسیمِ یک مطالعه، به مقالاتِ متعدد و ارسالِ آن‌ها است.
6. سهیم کردنِ نادرستِ مؤلفِ دیگر: همۀ مؤلفانِ فهرست‌شده در مقاله، باید، در انجامِ آن، سهیم باشند.
7. دست‌کاریِ منابع و مآخذ: هنگامی است که در قسمتِ پایانی، یک رونوشتِ منابعِ متعددی ذکر می‌شود، در حالی ‌که در محتوایِ متن، نامی از آن‌ها برده نشده است.