تأثیر لگوی آموزشی بر مهارت اجتماعی و خلاقیت کودکان کم شنوا با تجربۀ کاشت حلزون
محورهای موضوعی : سایر
سعیده اکبری
1
(کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران)
میترا رجب بلوکات
2
(کارشناس ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی دانشگاه تهران، تهران، ایران)
کلید واژه: خلاقیت, مهارت اجتماعی, لگوی آموزشی, کودکان کاشت حلزون شده,
چکیده مقاله :
چکیده: پژوهش حاضر به منظور اثربخشی آموزش لگو روی خلاقیت و مهارت اجتماعی کودکان کاشت حلزون شدۀ شهر تهران انجام شد و بدین منظور 3 کودک که (2 نفر دختر و 1 نفر پسر) در محدودۀ سنی 5 سال بر اساس روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، با استفاده از طرح پیش آزمون - پس آزمون تک گروهی مهارت اجتماعی در این پژوهش که شامل خرده مقیاس های همکاری، جرأت ورزی و خودکنترلی است، با آزمون مقیاس درجه بندی مهارت اجتماعی گرشام و الیوت فرم مربی و خلاقیت با استفاده از آزمون خلاقیت در حرکت و عمل تورنس که شامل سه خرده مقیاس تخیل، ابتکار و سیالی سنجیده شدند. پس از 16 جلسه تشکیل جلسات لگو، نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که مهارت اجتماعی و خلاقیت کودکان به طور معنی داری افزایش یافت. براساس نتایج به دست آمده از این پژوهش لگوی آموزشی روی خرده مقیاس های همکاری و خودکنترلی مهارت اجتماعی و خلاقیت و خرده مقیاس های آن در نمونه‌های پژوهش تأثیر مثبت داشته است و باعث افزایش آن ها گشته است.
Abstract The present research aimed to study the effectiveness of Lego education on creativity and social skill of preschool deaf children with cochlear implants in Tehran city. 3 children (2 females and 1 male) were selected by convenience sampling method. Creativity of the subjects were measured by Torrance’s Thinking Creatively in Action and Movement Test which includes three subscales of imagination, originality, and fluency. For studying the social skills of children, Gresham and Elliott’s Social Skills Rating System was used which involves three subscales of empathy, assertiveness, and self-control. The results indicated a significant increase in social skill and creativity of deaf children with cochlear implants. According to the findings of the present study, it can be concluded that Lego education has a positive impact on social skills and creativity (and their subscales except assertiveness).
احدی، مریم؛ رضایی، نور محمد؛ دلاور، علی و پادروند، نادر. (1392). آموزش خلاقیت به دانش آموزان و تأثیر آن بر افزایش سطحِ مؤلفه های سیالی، ابتکار، انعطاف، بسط. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 3(1)، 1-18.
اسبورن، الکس. اف. (1368). پرورش استعداد همگانی ابداع و خلاقیت، ترجمه حسن قاسم زاده(1377)، تهران: گلشن.
افروز غلامعلی. (1388). بررسی تحلیلی و مقایسه ای مبانی روان شناختی ویژگی های شناختی و روانی- اجتماعی جوانان نابینا و ناشنوا. مجله روانشناسی و علوم تربیتی،39(2)،1-12.
اکبری سعیده. (1394). تأثیر لگوی آموزشی بر مهارت اجتماعی و خلاقیت کودکان پیش‌دبستانی شهر تهران. پایان نامه کارشناسی ارشد منتشر نشده. دانشگاه خوارزمی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی.
آقاجانی طهمورث، جبارف رشید، مصطفی یوف مشفق. (1393). تاثیر بازی بر مهارت های اجتماعی کودکان، مجله مطالعات توسعه اجتماعی ایران، 6(3)، 97-104.
برمکی، علی رضا. (1386). بررسی تأثیر بازی‌های مبتنی بر حرکت بر رشد عاطفی-اجتماعی کودکان پیش‌دبستانی شهرستان کاشمر، سال 86-1385، پایان نامه کارشناسی ارشد منتشر نشده. دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی.
تذکره توسلی، شهیر. (1389). ارزیابی اثربخشی لگو درمانی در بهبود مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا. پایانامۀ کارشناسی ارشد منتشر نشده، روان شناسی تربیتی، دانشگاه الزهرا.
تهرانی، ندا. (1391). اثربخشی لگوآموزشی بر افزایش هوش عملی و خلاقیت کودکان پیش دبستانی، پایان نامۀ کارشناسی ارشد منتشر نشده، روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.
حجت سیدکاوه، ساجدی مریم، رضایی مهدی، نوروزی خلیلی مینا، رحیمی احمد، عین بیگی الهه. (1395). اثر بخشی آموزش گروهی مهارت جرات ورزی بر عزت نفس واحساس تنهایی دانش آموزان دختر دارای والد معتاد، مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، 8(4)، 675-684.
رادبخش ناهید، محمدی فر، محمد علی، کیان، ارثی فرحناز. (1392). اثربخشی بازی و قصه گویی بر افزایش خلاقیت کودکان. فصلنامه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی2(4)، 177-195.
رشیدی ظفر مریم، جان بزرگی مسعود، شقاقی فرهاد. (1390). اثربخشی بازی درمان گری بر ارتقای رفتار اجتماعی مثبت کودکان پیش دبستانی. مجله علوم رفتاری، 32(2)، پیاپی(456)، 191-213.
سید عامری، میر حسن. (1380). بررسی تأثیر بازی های پرورشی در میزان رشد خلاقیت دانش آموزان دورۀ ابتدایی استان آذربایجان غربی. فصل نامۀ المپیک، 9(1و2)(پیاپی 19)، 74-84.
سیدان، ابوالقاسم. (1379). هنجاریابی مقدماتی آزمون تفکر خلاق در عمل و حرکت تورنس برای پسران 6،7،8 سالۀ شهر تربت حیدریه، پایان نامه کارشناسی ارشد منتشر نشده، دانشگاه خوارزمی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی.
سیف نراقی مریم، نادری عزت الله. (1393). روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی ارسباران.
شهر آرای، مهرناز. (1381) تحلیل خلاقیت در کودکان: معرفی آزمون تفکر خلاق در عمل و حرکت، مجلۀ روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، پاییز و زمستان81، 191-213.
شهیم، سیما.(1377). بررسی روایی و پایایی مقیاس روش درجه بندی مهارت اجتماعی در گروهی از کودکان دبستانی شیراز. مجله علومتربیتیوروانشناسیدانشگاهشهیدچمراناهواز، 3(4) ،17-29.
فولادوند، مینو. (1391).بررسی تأثیر نقاشی درمانی(نقاشی آزاد) بر کاهش اختلال های رفتاری کودکان ناشنوای مقطع ابتدایی کرمانشاه، کارشناسی ارشد منتشر نشده، وزارت علوم، تحقیقات، و فناوری - دانشگاه رازی - دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی .
کدیور، پروین. (1390). روانشناسی تربیتی، چاپ سوم، تهران: سمت.
میرعمادی سیدعلی. (1376). نحو زبان فارسی (بر پایه نظریه حاکمیت و مرجع‌گزینی)، تهران : سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها.
یزدانی پور، نسیم، یزدخواستی فریبا. (1391). اثربخشی بازی های گروهی بر مهارتهای اجتماعی کودکان پیش دبستانی 6 تا 8 ساله شهر اصفهان. تحقیقات علوم رفتاری، 10(3)، 221-228.
Adèr, Herman J., and Mellenbergh Adèr. (2008). Advising on research methods: A consultant's companion. Johannes van Kessel Publishing.
Aghajani hashtchin, T. (2011). Role of play in social skills and intelligence of children. Department of basic science, Social and Behavioral Sciences 30.2272 – 2279.
Antia, S. D., & Kreimeyer, K. H. (1997). The generalization and maintenance of the peer social behaviors of young children who are deaf or hard of hearing. Language, Speech, and Hearing Services in Schools, 28, 59-69.
Bandura, A. (1977). Social Learning theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hal.
Baron.J. (2009). Cognitive biases in moral judgments that affect political behavior. Synthese. DOI: 10.1007/s11229-009-9478-z.
Bodner-Johnson. B, Sass-Lehrer. M. (2003). The young deaf or hard of hearing child: a family-centered approach to early education. Edited by. Brookes Publishing Co., Baltimore, 502pp, ISBN 1 55766 579 6.
Bulmer, l, Smith, H. The use of Lego serious play in the Engineering Design Classroom, (2011), Availableat: http://library. queensu. ca/ojs /index.php/ pceea/article/download/3699/3693
Bulmer, Linda, Smith, Herbert, The use of Lego serious play in the Engineering Design Classroom, (2011), Available at: http://library.queensu.ca/ojs/index.php/pc
Catrin. E. M, Ruth. M. Ford (2006). Language and theory-of-mind development in prelingually deafened children with cochlear implants: a preliminary Investigation. Cochlear Implants International; 7(1), 1–1.
Cooper H (1991) Cochlear implant a practical guide. 4thed. London: Whurr Publisher, Inc1991:92-101. Eea/article/download/3699/3693.
Emami Rizia.J, Yarmohamadiyan. M. H. & Gholami.A. (2011). The Effect group plays on the Development of the Creativity of Six year Children. 15. 2137–2141.
Gauntlett, D. (2011). Making is connecting: The Social Meaning of Creativity, from DIY and Knitting to YouTube and Web 2.0. Published by Polity.
Gauntlett. E and other) 2010(The future of play. Defining the role and value of play in the 21st century
Gresham, F. M. (2002). Teaching social skills to high-risk children and youth: preventive and remedial strategies. In M. R. Shinn, H. M. Walker, & G. Stoner (Eds.), Interventions for academic and behavior problems II: Preventive and remedial approaches(pp. 403-432). Bethesda, MD: National Association of School Psychologists.
Gresham, F. & Elliott, S.N. (1990). Social Skills Rating System. Circle Pines, MN: American Guidance Services.
Hussain, S, Lindh, J, & Shukur, G. (2006). The effect of LEGO Training on Pupils’ School Performance in Mathematics, Problem Solving Ability and Attitude: Swedish Data. Educational Technology & Society, 9 (3), 182-194.
LeGoff.D. B(2004) Use of LEGO as a Therapeutic Medium for Improving Social Competence, Journal of Autism and Developmental Disorders, Vol. 34, No. 5, October.34(5), 557-570.
Mccusker, S. (2014). Lego Serious Play: Thinking about Teaching and Learning, International Journal of Knowledge, Innovation and Entrepreneurship, Vol. 2 No. 1, pp. 27-37.
Nicolopouloua.A, Cortinab.K.B, Ilgazc.H & Brockmeyer Catesd., deSáe.A (2015) Using a narrative- and play-based activity to promote low-income preschoolers’ oral language, emergent literacy, and social competence. Early Childhood Research Quarterly .Volume 31, 2nd Quarter 2015, Pages 147–162.
Papert, S. (1993). The Children’s Machine: Rethinking School in the Age of the Computer, New York: Basic Books, P. 198.
Petrovskaa.J, Sivevskaa. D & Cackova.O. (2013). Role of the Game in the Development of Preschool Child. Lumen International Conference Logos Universality Mentality Education Novelty (LUMEN). Social and Behavioral Sciences, 92 .880 – 884.
Ramli. M, Yunus. M. M & Ishak.N.M. (2011). Robotic teaching for Malaysian gifted enrichment program. Procedia Social and Behavioral Sciences. 15 .2528–2532.
Shahim, S. (1999).Correlations between parents’ and teachers’ ratings of social skills for a group of developmentally disabled children in Iran. Psychological Reports, 85, 863-866.
Sternberg, R.J. (1998). A balance theory of wisdom. Review of General Psychology, 2, 347-365.
Subhi, T, (2009). The impact of lego on gifted children’s achievement and creativity, Journal of Computer Assisted Learning, Vol. 15, pp. 98-108.
Torance.E.P. (1981). Thinking creatively in action and movement. Bensenville, Illinois. Scholastic testing service.
Yanhui, P. (2010). Lego Games Help Young Children with Autism Develop Social Skills,International Journal of Education, ISSN 1948-5476. Vol. 2, No, 2: E7. DOI:https://doi.org/10.5296/ije. V2i2.538. 1-9.
_||_