بررسی اثربخشی تئاتر پداگوژیک بر ارتقاء سطح هوش هیجانی در کودکان 7تا12 ساله شهر تهران

محورهای موضوعی : خلاقیت شناسی روان‏شناختی

هلیا طایفه مهدیخان ¹ , حسن احدی ² , مسعود دلخواه ³ , هادى بهرامى ⁴ , فریبرز باقری ⁵

1 - دانشجوی دکتری روان‌شناسی عمومی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استاد گروه روان شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - دکترای تئاتردرمانی، استادیار دانشکاه تربیت مدرس، تهران، ایران
4 - استاد گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
5 - استاد گروه روان شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1396/01/23 تاریخ پذیرش : 1396/05/11 تاریخ انتشار : 1397/06/30

کلید واژه: هوش هیجانی, کودکان, کلید واژه : تئاتر پداگوژیک,

چکیده مقاله :

چکیدهمقدمه:هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تئاتر پداگوژیک (تعلیم و تربیتی) بر ارتقاء هوش هیجانی در کودکان 12-7 سال تهرانی بود. مواد و روش: روش پژوهش حاضر تجربی و طرح مورد استفاده در این پژوهش طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون دو گروهی می‌باشد. طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل از یک گروه آزمایش و گروه کنترل معادل تشکیل می شود. جامعه آماری در این پژوهش عبارتست کلیه کودکان کارکنان ناجا 12-7 ساله ساکن در مناطق 22 گانه شهر تهران می باشد. گروه نمونه مشتمل بر 40 کودک(20 پسر و 20 دختر) بود که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و با استفاده از ابزار پژوهش، مورد ارزیابی قرارگرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی کودکان و نوجوانان شات بود، داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل آماری نشان داد روش تئاتر پداگوژیک با اندازه اثر 62/0 میزان هوش هیجانی کودکان را افزایش می دهد. نتیجه گیری:با توجه به یافته های پژوهش ، پیشنهاد می شود استفاده از بازی های نمایشی کودکان، جهت بازنمایی نقاط مهم شخصیتی کودکان دبستانی مورد توجه قرار گیرد.کلید واژه: تئاتر پداگوژیک ، هوش هیجانی ،کودکان

چکیده انگلیسی:

Purpose: The purpose of the present research is to investigate the effectiveness of pedagogic theater on the promotion of emotional intelligence in the 7-12 year-old children in Tehran. Methods: This study was an empirical research using two-group pretest-posttest design. Control-group pretest-posttest included an experiment group and a control group. The studied population included 7-12 year-old children living in 22 districts of Tehran. The samples included 40 children (20 boys and 20 girls) who were selected by random sampling and evaluated by the measurement instrument. The measurement instrument was the Schutte Emotional intelligence Scale for children; validity and reliability of this scale was confirmed in numerous studies. Data were analyzed by ANCOVA. Findings: Statistical analysis showed that theatre pedagogy (effect size=0.62) increases emotional intelligence of children. Conclusion: therefore, it is recommended to consider role playing for children to reflect important characters of elementary school children. Keywords: Theatre pedagogy, Emotional intelligence, Children.

منابع و مأخذ:

باقری، مهلقا. (1389). اثر پداگوژی در آموزش و پرورش ایران پروژه عملی: کارگردانی نمایش آهسته با گل سرخ ، پایان نامه کارشناسی ارشد رشته کارگردانی، دانشگاه تربیت مدرس.

جعفری، مریم (1389). تأثیر نمایش خلاق بر رفتار کودکان پیش‌دبستانی.فصل­نامهابتکار و خلاقیت در علوم انسانی. 1(1)، 99-111.

جنگی، شهلا. شیرآبادی، علی اکبر. جانی، ستاره. اسمعلی، اصغر پور.(1394). اثربخشی هنر‌درمانی بر پایه نقاشی‌ درمانی در کاهش اضطراب کودکان دچار لکنت زبان، مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ۲۳(2)، 53-60.

دارابی پور، الهام. (1391). تبیین مبانی فلسفی تئاتر پداگوژی و ارائه راهکارهایی برای آموزش و پرورش ایران. پایان نامه دوره کارشناسی ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش، دانشگاه تربیت مدرس.

ذکریایی، منیژه؛ سیف نراقی، مریم؛ شریعتمداری، علی؛ نادری، عزت الله.(1387). بررسی اثر اجرای برنامه درسی با بهره گیری از قصه گویی و نمایش خلاق بر خلاقیت و یادگیری دانش آموزان دختر پایه چهارم مقطع ابتدایی منطقه 5 شهر تهران. پژوهشنامه تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی بجنورد،4(16)، 19-52.

شهنی، منیژه؛ اژه­ای، جواد. (1392). بررسیرابطهکیفیتدلبستگیوهوشهیجانی -دردانشآموزانتیزهوشوعادی.مجلۀروانشناسی. 2(30)، 175-184.

عبدی قشلاق، فتانه؛ پویامنش، جعفر.(1394). بررسی اثربخشی نمایش خلاق بر خلاقیت کودکان پیش دبستانی. کنفرانمس بین المللی علوم انسانی، روانشناسی و علوم اجتماعی، تهران، موسسه مدیران ایده پرداز پایتخت ایلیا.

عسگری، محمد؛ طهور، احمدی؛ سلطانی، محسن؛ یلفانی، ناهید.(1393). اثربخشی آموزش نمایش خلاق بر خلاقیت دانش آموزان پیش دبستانی شهر همدان.فصل­نامه  ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 3(4)، 35-54. 

عطاری، بهناز؛ شفیع آبادی، عبداله؛ سلیمی، حسین.(1390). اثربخشی آموزش هنر نقاشی بر کاهش میزان اضطراب دانش ‌آموزان پسر ابتدایی. فرهنگ مشاوره، 2(8)، 64-74.

فخری، افسانه. (1392). نمایش درمانی و تاثیر آن بر کودکان و نوجوانان. تهران: آزمون نوین.

قاسم تبار، سیدنبی اله؛ الهویردی یانی، خلیل؛ حاجی تبار، محسن؛ محمدجانی، هیوا؛ خسروی، فرزاد.(1391). تاثیر نمایش خلاق بر تحول اجتماعی کودکان پیش دبستانی. روانشناسی تحولی(روانشناسان ایرانی)، 8(3)، 405-413.

گلمن، دانیل. (1395). هوش هیجانی.ترجمه نسرین پارسا (1395).تهران: رشد .

محمودعلیلو، مجید. هاشمی نصرت آباد، تورج. فرشباف مانی صفت ، فرناز.(1394). اثربخشی بازی درمانی بر اساس رویکرد لوی در کاهش اضطراب کودکان سرطانی.نشریه پرستاری و مامایی جامع نگر، 25(75)، 54-62.

یزدانی وفا، راضیه. (۱۳۹۳). بررسی نقش تئاتر پداگوژیک در تحقق تغییر مسیر آموزش وپرورش از آموزش اندیشه ها به آموزش اندیشیدن، کنفرانس بین المللی مهندسی، هنر و محیط زیست، کشور لهستان، از سایت: https://www.civilica.com/Paper-CEAE01-CEAE01_147.html

یعقوبی، ابوالقاسم؛ محققی، حسین؛ عرفانی، نصرالله؛ مرتضوی، سیدعلی (1390). مقایسه اثربخشی فنون مختلف آموزش تفکر خلاق بر خلاقیت دانش آموزان پایه اول دوره متوسطه، فصل­نامهابتکار و خلاقیت در علوم انسانی. سال دوم، 1(2)، 133-150.

 

Altıntaş, H. (2010). The effect of drama orientation training program prepared for the processing of texts in primary school 4th grade Turkish textbooks to achieve the desired behaviors. Sakarya University Educational Sciences Institute, Sakarya.

Bar-on, R. (1997).Bar.on EmotionalQuotien Inventory. Technical manual. Toronto: multi-Health System, Inc.

Conard, F.; & Asher, J. W. (2000).Self-concept and self-esteem through drama: A meta-analysis. Youth Theatre Journal, 14, 78-84.

Darling-Hammond, L. (2016). Research on Teaching and Teacher Education and Its Influences on Policy and Practice. Educational Researcher, 45(2), 24-28.

Denham S, Renwick-DeBardi S, Hewes S (1994). Emotional communication between mothers and preschoolers: Relations with emotional competence. Merrill-Palmer Quarterly; 40: 488-508.

Erdem Zengin, E. (2014). The use of creative drama as a method is influenced by the values in the elementary school 4th grade social studies curriculum. Niğde University Educational Sciences Institute, Niğde.

Fleer, M., Kamaralli, A. (2017). Cultural Development of the Child in Role-Play: Drama Pedagogy and Its Potential Contribution to Early Childhood Education. Multidisciplinary Perspectives on Play from Birth and Beyond, 18, 111-128.

Frimberger, K. (2016). A Brechtian theatre pedagogy for intercultural education research. Language and Intercultural Communication, 16(2), 130-147.

Harris, A. (2016). Why theatre matters: urban youth, engagement, and a pedagogy of the real. Journal of Applied Theatre and Performance, 21(2), 272-275.

Houltan, J. (2013), the future of value creationand innovations: Aspects of a theory of value creation and innovation in a global knowledge economy. International Journal Information Management, 30(6), 432-451.

Kahriman, M. (2014). Primary school third life lesson course is based on the drama method of my unique story-related subjects, the influence of the students on communication, empathy skills and value perceptions. Mustafa Kemal University Social Sciences Institute, Hatay.

Lundberg, A. (2016). Beyond the Gaze. Translations as a Norm-Critical Praxis in Theatre for Children and Young. Nordic Theatre Studies, 28(1), 94-104.

MacCann, C., Joseph, D. L., Newman, D. A., Roberts, R. D. (2014). Emotional intelligence is a second-stratum factor of intelligence: Evidence from hierarchical and bifactor models. Emotion, 14(2), 358-374.

Omasta, M., and Chappell, D. (2015). Theatre Education in the Academy: Major Impacts of Minor Differences. Theatre Topics, 25(3), 185-197.

Ormancı, Ü. (2011). Elementary science and technology lesson 6th grade the effect of the drama method on the student achievement, attitude and motivation in the teaching of the system unit in our body, Celal Bayar University Educational Sciences Institute, Manisa.

Petrides, K., & Furnham, A. (2003). On the dimensional structure of emotional intelligence. Personality and Individual Differences, 29,313–320.

Selçioğlu Demirsöz, E. (2010). Creative drama's influence on teacher candidates' democratic attitudes, supernatural awareness and emotional intelligence. Dokuz Eylül University Educational Sciences Institute, İzmir.

Sever, Ö. (2010). Elementary school music class 3 is the effect of creative drama in acquiring musical creativity learning field achievements. Abant Izzet.

Toivanen, T.; Komulainen, K.; Ruismaki, H. (2011). Drama education and improvisation as a resource of teacher student’s creativity. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 12, 60-69.

Uşaklı, H. (2006). Drama-based group guidance is the primary school. Friendship associations of class students, assertiveness level and self-esteem effect. Dokuz Eylül University Educational Sciences Institute, İzmir.

Ütkür, N. (2012). An examination of the effect of using creative drama method in Life Science lessons on students' achievement and attitudes. Unpublished Master's Thesis, Istanbul University, Istanbul.

Yılmaz, S. (2012). Impact of social skills, empathic skills and academic achievement levels of students teaching with drama method in social studies lessons. Ataturk University Educational Sciences Institute, Erzurum.