اثرپذیری اشعار عربی پارسی گویان قرنهای ششم و هفتم هجری از اوزان متداول شعر فارسی
محورهای موضوعی : زبان و ادب فارسی
1 - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کردستان
کلید واژه: اوزان متداول شعر فارسی, اشعار تازی, شعر ملمع, تأثیر شعر فارسی بر شعر تازی, common rhythms of Persian poems, Arabic poems, the influence of Persian poems on Arabic poems, bilingual poem,
چکیده مقاله :
یکی از موضوعات اصلی ادبیات تطبیقی، بررسی تأثیرهای ادبیات زبان‌های پویا بر همدیگر است و درباره زبان‌های فارسی و عربی، بیش‌تر سخن از تأثیر ادب عربی برادب فارسی است. امّا در این مقاله، سخن از تأثیر اوزان متداول شعر فارسی بر اشعار عربی پارسی گویان قرن های ششم و هفتم هجری است. اوزان رایج شعر کهن فارسی هرچند ماخوذ از شعر عربی است، امّا پارسی گویان در آن تصرف کرده‌اند و آن را با ساختار زبان فارسی هماهنگ نموده‌اند. این پارسی گویان در سرایش شعر عربی – علاوه بر بحور ویژه شعر عرب – بحور متداول شعر فارسی را منظور داشته اند و اشعار عربی خویش را بدان آراسته اند. در این مقاله با بهره گرفتن از منابع معتبر، تفاوت کاربرد اوزان مشهور شعر عرب و فارسی بیان شده است و نتیجه‌ای که به‌دست آمده، آن است که بیش‌تر ملمعات و اشعار عربی شاعران ایرانی، در وزن و شیوه‌ی سرایش، تابع شعر فارسی است و در واقع این شاعران عربی را به شیوه عجمی گفته اند و به قول مولانا: چه غم است ار زرم بشدکه مئی هست هم‌چو زر عربی گرچه خوش بود عجمی گو تو ای پسر
One of the most important issues in comparative literature is the investigation and analyzing the relationship between the literature of creative languages and their influences on each other. Although Arabic literature have influenced on most of the Persian literay works, in this essay the common rhythms 0f persian poems that lnfluence on persian’s Arabic poems during sixth and seventh centueries will be disscussed .Whereas common rhythms 0f persian classical poems is caused of Arabic poems, persian poets have applied it to Persian structure . In addition to use Arabic meters, the persian poets considered Persian meters in their Arabic poems. In this essay the differences between common rhythms in Arabic and Persian poems are disscused by means of reliable refrences. The tresults demonstrates that the most bilingual and Arabic poems found in works of Iranian poets, in rhythem and method of poetry, are influenced by Persian poems. In fact these poets said Arabic in Persian form.
1- امیر معزی (1363)، دیوان، به کوشش ناصر هیری، تهران ، نشر مرزبان.
2- بدیع یعقوب، امیل (1991)، المعجم المفصل فی علم العروض و القافیه، بیروت ، دارالکتب العلمیه.
3- بلخی، جلال الدین (1363) کلیات شمس، به کوشش فروزانفر، دوره ده جلدی، تهران، امیرکبیر.
4- بلخی، جلال الدین (1372) مثنوی معنوی، به کوشش محمد استعلامی، جلد اول، تهران ، زوار.
5- جبلی، عبدالواسع (1362) دیوان، به کوشش ذبیح الله صفا، تهران ، امیرکبیر.
6- خاقانی شروانی، بدیل بن علی (1368) دیوان، به کوشش ضیاالدین سجادی، تهران ، زوار.
7- خانلری، پرویز(1367) وزن شعر فارسی، تهران ، انتشارات توس.
8- رازی،شمس الدین محمد(1360)المعجم فی معاییر اشعار العجم،به تصحیح مجدد مدرس رضوی،چاپ سوم،تهران،زوار
9- سعدی، مصلح الدین مشرف بن عبدالله (1372) کلیات سعدی، به کوشش محمد علی فروغی، تهران ، امیرکبیر
10- شفیعی کدکنی، محمدرضا(1365) گزیده غزلیات شمس، تهران ، انتشارات سپهر.
11- شمسیا، سیروس(1374) سبک شناسی شعر، تهران ، انتشارات فردوسی.
12- عتیق،عبد العزیز(بی تا)علم العروض والقافیه،بیروت،دار النهضه العربیه.
13- معروف، نایف و عمر الاسعد(1987)علم العروض التطبیقی،چاپ اول،بیروت،دارالنفائس.
14- منوچهری دامغانی(1326) دیوان، به کوشش محمد دبیرسیاقی،تهران، چاپخانه پاکت چی.
15- هاشمی سید احمد(1923) جواهرالادب، المجلدالثانی، قاهره ، مطبعه المقطف و المقطم.
16- هاشمی سید احمد(1961) میزان الذهب فی صناعه شعرالعرب، قاهره، مطبعه المقطف و المقطم.
_||_