در جهانی که بهسرعت در حال شهری شدن و تغییر است، تهیه مسکن سالم و قابل استطاعت بهعنوان اولویتی کلیدی برای تمام حکومتها مطرح است. درهرحال، برای توجه مؤثرتر و بیشتر بر مسائل جدی مرتبط با جلوگیری ناپایداری مسکن نیازمند درک و تعبیر جدیدی است. امروزه مفهوم مسکن صرفاً به چکیده کامل
در جهانی که بهسرعت در حال شهری شدن و تغییر است، تهیه مسکن سالم و قابل استطاعت بهعنوان اولویتی کلیدی برای تمام حکومتها مطرح است. درهرحال، برای توجه مؤثرتر و بیشتر بر مسائل جدی مرتبط با جلوگیری ناپایداری مسکن نیازمند درک و تعبیر جدیدی است. امروزه مفهوم مسکن صرفاً بهعنوان یک سرپناه نیست، بلکه نقش حیاتی در دستیابی به توسعه پایدار دارد. دسترسی به مسکن پایدار در اغلب کشورهای درحالتوسعه بهواسطۀ مشکلات فراوان مالی، مدیریتی و ظرفیتی به دلیل رشد شتابان شهرنشینی با مسائل بسیاری همراه است؛ بهگونهای که باعث شکلگیری مساکنی باکیفیت و تراکم پایین، گسترش زاغهها و جدایی گزینی شهری شده است. بر این اساس، پژوهش حاضر به تحلیل شاخصهای کمی مسکن با رویکرد پایداری در نواحی شهری زنجان میپردازد. روش پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و با بهکارگیری تکنیک تودیم در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی به تحلیل پایداری شاخصهای کمی مسکن در نواحی شهری پرداخته است. اطلاعات موردنیاز از طریق مطالعات کتابخانهای از قبیل بلوک آماری مسکن 1390، اسناد و مدارک گردآوریشده است. یافتهها نشان میدهد که مساکن واقع در نواحی شهری زنجان از لحاظ اصول مسکن پایدار با مشکلاتی چون افزایش تراکم نفر در اتاق، تراکم خانوار در واحد مسکونی و عدم امنیت سکونتی، تراکم اتاق در واحدهای مسکونی مواجه است این ناپایداری شاخصهای مسکن بر اساس نتایج حاصل تکنیک تودیم در نواحی 1-3(محله اسلامآباد، سعدیه)، 1-2(محلات درمانگاه، شهدا، فاطمیه)،2-5(محلات بیسیم، ترانس، بنیاد) از وضعیت ناپایداری بیشتری برخوردارند.
پرونده مقاله
همهگیری و شیوع گسترده ویروس کرونا با شتابی کمسابقه، زیست بشری و بهطور خاص شهرها را در معرض یک مخاطره دشوار داده که این بار بیش از آسیبهای موضوعی و موضعی، کلیت و بقای جوامع شهری را در تمام ارکان آن، در معرض آسیب قرار داده است. مدیریت بحران اجتماعمحور بهعنوان روشی چکیده کامل
همهگیری و شیوع گسترده ویروس کرونا با شتابی کمسابقه، زیست بشری و بهطور خاص شهرها را در معرض یک مخاطره دشوار داده که این بار بیش از آسیبهای موضوعی و موضعی، کلیت و بقای جوامع شهری را در تمام ارکان آن، در معرض آسیب قرار داده است. مدیریت بحران اجتماعمحور بهعنوان روشی نوین در مدیریت بحران بهمنظور مشارکت تمام اقشار جامعه در زمینهی مخاطرات، اثرات بسزایی در کاهش آسیبپذیری و درنتیجه زمان پایداری در برابر بلایا در شهرها دارد لذا هدف پژوهش حاضر تحلیل عوامل مؤثر برافزایش تابآوری جوامع در برابر همهگیری کرونا با رویکرد مدیریت بحراناجتماعمحور است. این پژوهش به لحاظ روش توصیفی-تحلیلی و ازلحاظ هدف کاربردی است. شناسایی مؤلفههای پژوهش از طریق بررسی مبانی نظری و تئوریک پژوهش و انجام تحلیل دلفی با مشارکت متخصصین رشتة برنامهریزی شهری در دانشگاهها و مراکز پژوهشی بهعنوان اعضای پانل صورت گرفته است. برای گردآوری دادههای موردنیاز از روش کتابخانهای و از روش پیمایشی بهصورت پرسشنامه استفاده شد. در بخش تجزیهوتحلیل از مدل تحلیل عاملی تأییدی در قالب مدلسازی معادلات ساختاری در نرمافزار AMOS نوع مؤلفهها با توجه به اثرگذاری و اثرپذیری بر سایر مؤلفهها مورد تحلیل قرار گرفت. تحلیل ساختار ارتباطی عوامل مؤثر شناساییشده با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی نشان میدهد که عوامل شناساییشده دارای ارتباط ساختاری معنادار در خلق جوامع تاب آور در برابر کرونا در شهر زنجان میباشد. نتایج همچنین نشان میدهد که عامل مشارکت و شبکههای اجتماعی (F1) با بار عاملی 89/0، عامل سرمایه اجتماعی (F2) با بار عاملی 88/0، دانش و مهارتها (F3) با بار عاملی 85/0 و آگاهی (F4) با بار عاملی 75/0 بیشترین تأثیر را در خلق جوامع تاب آور در برابر بیماری کرونا دارند.
پرونده مقاله