بررسی و تحلیل گونه‏ های ادب غنایی در شعر هوشنگ ابتهاج

محورهای موضوعی : متون زبان و ادبیات فارسی

سعید حسام پور ¹ (دانشیار بخش زبان و ادبیات فارسی ،دانشگاه شیراز،شیراز،ایران.(نویسنده مسئول).)
نوشین طالب زاده ² (مدرس دانشگاه شیراز)

تاریخ دریافت : 1396/08/16 تاریخ پذیرش : 1396/08/16 تاریخ انتشار : 1396/07/01

کلید واژه:

چکیده مقاله :

بررسی گونه های ادب غنایی و چگونگی کاربرد آن ها در شعر معاصر می تواند ما را با جنبه های تازه ای از شعر دراین مقطع آشنا سازد در این مقاله گونه های ادب غنایی در دو مجموعه شعر سیاه مشق (کلاسیک) و تاسیان (شامل اشعار نیمایی و سپید) از هوشنگ ابتهاج بررسی می شود و هر کدام از این شاهدهای شعری از منظر زیبایی شناسی و دیدگاه های غنایی تحلیل می گردد. یافته های پژوهش نشان می دهد بیشتر گونه های ادب غنایی در شعر هوشنگ ابتهاج وجود دارد. به ویژه گونه هایی که موضوع هایی چون: عشق، سیاست و اجتماع را به تصویر می کشد که همین نشانگر سبک و سیاق رمانتیسم شاعر است. بیشترین میزان استفاده او از گونه های غنایی تصویری است تا گونه های توصیفی یعنی شاعر به جای آن که به توصیف ابنیه و البسه و اطعمه بپردازد به تصویرسازی وضعیت شخصی و اجتماعی سیاسی دوران مشغول است. این مقاله می کوشد تا ابعاد غنایی شعر ابتهاج را واکاوی و بررسی نماید.

چکیده انگلیسی:

The study of the genre types and their application of poetry. In this article, the genius types are studied in two sets of black poetry (classical) and Tassian (including poem by Nimaei and Sepid) by HushangEbtahaj. Each of these poetic witnesses is analyzed from the perspective of aesthetics and Ganaei. Findings of the research show that most of the Ganaeispecies are seen in HushangEbtehaj poetry. Specially, the types that represent themes such as love. Politics and society, this is a sign of the poet's romance style. His highest use is from pictorial rich species to descriptive species. In other words, the poet is engaged in illustrating the personal and social status of the era, rather than describing the objects of clothing.

منابع و مأخذ:

1. قرآن مجید، ترجمه مکارم شیرازی. (1385). تهران: دارالقرآن کریم.

2. آژند، یعقوب. (1373). ادبیات اسلامی هند (ترجمه). تهران: امیرکبیر.

3. ابتهاج، هوشنگ. (1385). تاسیان. تهران: کارنامه.

4. ----------. (1378). سیاه‏مشق. تهران: کارنامه.

5. ارسطو، ترجمه عبدالحسین زرین‏کوب. (1353). فن شعر. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.

6. امیری خراسانی، محمود. (1383). مفاخره در شعر فارسی. کرمان: دارالهدی

7. باطنی، محمد. (1385). فرهنگ معاصر پویا. تهران: فرهنگ معاصر

8. دیچر، دیوید،ترجمه محمدتقی صدقیانی و غلامحسین یوسفی. (1379). شیوه‏های نقد ادبی. تهران: علمی.

9. رزمجو، حسین. (1370). انواع ادبی و آثار آن در زبان فارسی. مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.

10. رستگار فسایی، منصور. (1372). انواع شعر فارسی. شیراز: نوید شیراز.

11. زرقانی، مهدی. (1388). تاریخ ادبی ایران و قلمرو زبان فارسی. تهران: سخن.

12. ------. (1383). چشم‏انداز شعر معاصر ایران. تهران: ثالث

13. زرین‏کوب، عبدالحسین. (1384). سیری در شعر فارسی. تهران: سخن

14. شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1366). صورخیال در شعر فارسی. تهران: آگاه

15. شمیسا، سیروس. (1383). انواع ادبی. تهران: نگاه.

16. صفا، ذبیح‏اله. (1363). حماسه سراییدر ایران. تهران: امیرکبیر.

17. صورتگر، لطفعلی. (1348). منظومه‏های غنایی ایران. تهران: ابن سینا.

18. مختاری، محمد. (1368). انسان در شعر معاصر. تهران: توس

19. معین، محمد. (1386). فرهنگ فارسی. تهران: اشجع.

20. ولک، رنه. (1377). تاریخ نقد جدید؛ ترجمه سعید ارباب شیرانی. تهران: نیلوفر

21. همایی، جلال. (بی‏تا). تاریخ ادبیات ایران. تهران: فروغی.

22. یاحقی، محمد جعفر. (1380)، جویبار لحظه‏ها. تهران: جامی.

نمایه مقالات:

23. ثروت، منصور، (سال اول). مکتب رمانتیسم. پیک نور. شماره 2.

24. زرقانی، مهدی، (1388). طرحی برای طبقه‏بندی انواع ادبی در دوره کلاسیک. فصلنامه پژوهش‏های ادبی. شماره 24.

نمایه سایت:

25. سرامی، قدمعلی، (1389)، «بث‏الشکوی»،

http://www.Encyelo paedia Islamica. Com/madkhall PHP sid=49