بررسی تطبیقی نقش بونصر مشکان با گودرز کشواد در دستگاه حکومتی بر مبنای نظریه روان شناسی سیاسی
محورهای موضوعی : شعر
1 - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زابل
کلید واژه: مثبت اندیشی, گودرز کشواد, شاهنامه, تاریخ بیهقی, بونصر مشکان,
چکیده مقاله :
دو اقیانوس ادب فارسی، تاریخ بیهقی در نثر و شاهنامه در نظم فارسی شاهکارهای ابوالفضل بیهقی و ابوالقاسم فردوسی نمایان‌گرِ تاریخ درخشان ِقدمتِ ایران در پهنه‌ی گیتی است. این جستار بر آن است تا دو مروارید گران‌بها از این دو اقیانوس ادب فارسی را صید کرده و ضمن معرفی کوتاهی از این دو صید ارزشمند، شباهت‌های نقشی که در جایگاه خود ایفا کرده‌اند را بررسی و واکاوی نماید. در هر دوره‌ای در تاریخ در رأس هر حکومتی افراد مثبت و منفی وجود دارند که دارای منصب و مقامی هستند و نگارنده بر آن است تا افرادی که نقش مثبت در دستگاه حکومتی داشته‌اند را با هم مقایسه نماید. روش انجام این پژوهش روش تحلیلی توصیفی از طریق یادداشت‌برداری کتابخانه‌ای است که بر مبنای نظریه‌ی روان‌شناسی سیاسی به بررسی و مقایسه‌ی ویژگی‌های شخصیتی موثر در عملکرد سیاسی بونصر مشکان در متن کتاب تاریخ بیهقی و گودرز کشواد در متن شاهنامه‌ی فردوسی می‌پردازد. نتایج اولیه حاکی از آن است که هر دو شخصیت دارای هوش سیاسی بالا و وجدان کاری خوبی بودند و از حق پذیری، تواضع، فروتنی و امانت‌داری بالایی برخوردار بودند که مجموع این خصایص شخصیتی کمک شایانی به پیشبرد اهداف سیاسی هر دو شخصیت داشته و سبب شده‌است همکاری هر دو شخص در اداره‌ی امور مملکت به شکل سازنده‌ای موثر و مفید باشد.
Tarikh-i Bayhaqi and Shahnameh, in prose and verse respectively, are unique and splendid masterpieces of Abu'l-Fal Bayhaqi and Abul-Qâsem Ferdowsi, representing the magnificent history of Iran's antiquity in the realm of poetry. These two important masterpieces of Persian literature were chosen for this study, and they were briefly presented before their similarities were examined. Positive and negative people have held positions at the top of every government throughout history, and the writer is determined to compare the people who had a positive influence in the government system. The descriptive analytical approach incorporating library note taking was used to perform this research. This study explores and contrasts the personality traits that are beneficial in the political performances of Bunser Meshkan in Tarikh-i Bayhaqi and Goudarz Keshwad in Shahnameh using political psychology theory. According to preliminary findings, both individuals possessed excellent political intelligence, a solid work conscience, honesty, humility, and trustworthiness. The combination of these personality qualities has aided in the advancement of both people's political aims and has resulted in constructive and helpful collaboration in the administration of state affairs.