نوآوری در شعر معاصر به تغییر قالب، محدود نمیشود. شاعران معاصر به برخی از آرایههای ادبی و ظرفیتهای مختلف آن نیز نگاهی نوآورانه داشتهاند و با کاربردهای تازه، گهگاه برخی از اصول بلاغت کهن را به نقد کشیدهاند. یکی از این نوآوریها ساخت ترکیبهای تازة وصفی و اضافی پی در چکیده کامل
نوآوری در شعر معاصر به تغییر قالب، محدود نمیشود. شاعران معاصر به برخی از آرایههای ادبی و ظرفیتهای مختلف آن نیز نگاهی نوآورانه داشتهاند و با کاربردهای تازه، گهگاه برخی از اصول بلاغت کهن را به نقد کشیدهاند. یکی از این نوآوریها ساخت ترکیبهای تازة وصفی و اضافی پی در پی و کاربرد اثرگذار آن در بدیع و صورخیال است. قیصر امینپور یکی از شاعران برجسته نسل انقلاب، با رویکرد ویژه به ترکیب گروهی واژهها ـ به تعبیر بلاغت کهن تتابع اضافاتـ هم در قالبهای سنتی و هم آزاد، به این نوع ترکیبسازی علاقة خاصی نشان داده است. ترکیبات وصفی و اضافی طولانی در شعر امینپور دارای ویژگیهای دستوری و زبانی ویژهای هستند و در خلاقیتهای ادبی و هنری او تأثیرگذار به نظر میرسند، در حالی که گذشتگان غالباً چنین کاربردی را از عیوب سخن به شمارآوردهاند. در این پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده، ساخت دستوری و بلاغی این ترکیبات و نقش و اهمیت آن در شعر امینپور مورد بررسی قرار گرفته است. حاصل پژوهش بیانگر این است که ترکیبات طولانی از ویژگیهای اساسی دو مجموعه آینههای ناگهان و دستور زبان عشق هستند و در تنفس صبح و گلها همه آفتابگردانند به نسبت کمتری دیده میشوند. امینپور در تصویر مفاهیم انتزاعی و نیز واقعیتهای ملموس پیرامونی، این ترکیبات را به کمک عوامل دستوری، بیانی و بدیعی به گونهای در خلال آثار خود به کار برده است که موجب غنای زبان، افزایش قدرت تصویری و موسیقایی، ایجاز، ابهام هنری، تداعی حالات و معانی و تأثیر هر چه بیشتر شعر شده است.
پرونده مقاله
نوع نگاه هر شاعر نسبت به جهان پیرامون خویش و شیوۀ برقراری ارتباط با آن، همچنین احساسات و عواطف درونی خود و بهکارگیری زبانی درخور این نوع نگاه و عواطف، خط سیر شعری او را نمایان میکند. این تحقیق کوشیده است تا اشعار پانتهآ صفایی، کبری موسوی و نجمه زارع را به لحاظ اندیشه چکیده کامل
نوع نگاه هر شاعر نسبت به جهان پیرامون خویش و شیوۀ برقراری ارتباط با آن، همچنین احساسات و عواطف درونی خود و بهکارگیری زبانی درخور این نوع نگاه و عواطف، خط سیر شعری او را نمایان میکند. این تحقیق کوشیده است تا اشعار پانتهآ صفایی، کبری موسوی و نجمه زارع را به لحاظ اندیشه و زبان زنانه بررسی کند. به این منظور نخست ویژگیهای عاطفی زنانه در زبان شعری آنان مورد مطالعه قرار گرفته است. در شعر هر سه شاعر عشق و عواطف انسانی درون مایة اصلی غزلهای آنان را تشکیل میدهد. یأس و امید را با بسامدهای متفاوت توأمان در شعر آنها میتوان مشاهده کرد. تأثیر مذهب و باورهای دینی در شعر آنها مورد بررسی واقع شده و همچنین قدرت تصویرگری و خلاقیت با نگاهی زنانه در شعر آنها تبیین شده است. در نهایت تفاوتها و شباهتهای شعری آنان با استناد به محتوای شعرشان ذکر شده است.
پرونده مقاله
هدف از این مطالعه بررسی تعابیر عارفانه و عاشقانۀ گوی و چوگان در اشعار فارسی است. شاعران در ادوار مختلف زبان و ادبیات فارسی، برای بیان مفاهیم و منویات درونی خود از تعبیرات گوناگون استفاده کردهاند و گاه برای بازگویی این مفاهیم از تعابیر و اصطلاحات رایج در زمانة خود سود ج چکیده کامل
هدف از این مطالعه بررسی تعابیر عارفانه و عاشقانۀ گوی و چوگان در اشعار فارسی است. شاعران در ادوار مختلف زبان و ادبیات فارسی، برای بیان مفاهیم و منویات درونی خود از تعبیرات گوناگون استفاده کردهاند و گاه برای بازگویی این مفاهیم از تعابیر و اصطلاحات رایج در زمانة خود سود جستهاند. بیان احساسات و عواطف شخصی شاعران گاه در مضامین عاشقانه و گاه عارفانه با واژههای گوی و چوگان نمود یافته است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و به روش تاریخی است که با رویکرد تحلیلی انجام شده است. یافتههای تحقیق نشان داد؛ اشعار فارسی سرشار از دو واژة گوی و چوگان است که در مضامین عاشقانه برای توصیف درازی زلف، ذقن، روی، خال معشوق و نیز توصیف تسلیم و بیادعایی عاشق در برابر معشوق به کار رفتهاند. در مضامین عارفانه نیز برای بیان تسلیم بودن و نیز به عنوان تمثیلی برای ترک هوس و خودبینی استفاده شده است. نمود واژههای گوی و چوگان در اشعار غنایی و بسیاری واژههای گوی و چوگان در ادبیات فارسی نشاندهنده میزان رواج این بازی در ادوار مختلف تاریخ ایران است و آشنایی شعرا با بازی چوگان میتواند ناشی از رواج این بازی در ایران باشد.
پرونده مقاله
بیتردید عشق و محبّت، چه زمینی و چه آسمانی همواره هستة مرکزی اندیشة شاعران، نویسندگان، عرفا و اندیشمندان در طول تاریخ بوده است، امّا نوع پرداخت و نحوة بیان در آنها یکسان نیست. سعدی نیز به عنوان خداوندگار مسلّمِ غزل عاشقانه و برجستهترین شاعر در حوزة ادبیّات تعلیمی زبان چکیده کامل
بیتردید عشق و محبّت، چه زمینی و چه آسمانی همواره هستة مرکزی اندیشة شاعران، نویسندگان، عرفا و اندیشمندان در طول تاریخ بوده است، امّا نوع پرداخت و نحوة بیان در آنها یکسان نیست. سعدی نیز به عنوان خداوندگار مسلّمِ غزل عاشقانه و برجستهترین شاعر در حوزة ادبیّات تعلیمی زبان فارسی، بسیاری از مضامین اخلاقی مربوط به عشق و محبّت را در متعالیترین حالت خویش در کلیّات سعدی با تأثیرپذیری از آموزههای دینی معرّفی نموده است.این پژوهش بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی تأثیرپذیری سعدی از آموزههای قرآنکریم و نهجالبلاغه در تعالیم مربوط به عشق و محبت بپردازد. از مهمترین یافتههای این پژوهش آن است که سعدی عشق زمینی و آسمانی را توأمان دارد و به جایگاهی میرسد که این دو به وحدت رسیده و در نهایت راه وصول به حقیقت میشوند. عشق در کلام سعدی از عشق به انسان فراتر رفته به تمام کائنات تسرّی پیدا میکند و سرانجام به عشق الهی منجر میگردد. همچنین سعدی با الهام گرفتن از آموزههای دینی، از مفهوم عشق و محبت برای دستیابی به فضایل اخلاقی نیز بسیار بهره برده است.
پرونده مقاله
عصر مشروطه از دوره های متفاوت در تاریخ ایران است که در آن تمام جنبه های زندگی دستخوش تغییر گردید و به تبع آن شعر نیز دگرگون شد و نگاه شاعران این دوره با نگاه شاعران دوره های پیشین تفاوت کلی پیدا کرد. در این عصر همه چیز در خدمت اجتماع قرار گرفت حتی شعر. بزرگترین شاعران ا چکیده کامل
عصر مشروطه از دوره های متفاوت در تاریخ ایران است که در آن تمام جنبه های زندگی دستخوش تغییر گردید و به تبع آن شعر نیز دگرگون شد و نگاه شاعران این دوره با نگاه شاعران دوره های پیشین تفاوت کلی پیدا کرد. در این عصر همه چیز در خدمت اجتماع قرار گرفت حتی شعر. بزرگترین شاعران این دوره کسانی هستند که در متن اجتماع و حوادث اجتماعی قرار دارند و نسبت به آنها عکس العمل نشان می دهند؛ از این رو شعر این دوره شعری است صریح و شفاف با حاکمیّت اندیشه، امّا رگه هایی از احساس نیز در آنها می توان یافت که هرچند نمی توان شعر غنایی به معنای واقعی کلمه به حساب آورد، امّا نمی توان بار عاطفی و گاه زبان نسبتاً غنایی آنها را نیز نادیده گرفت. گاه شاعران تلاش می کنند در اثنای انتقال اندیشه، بار عاطفی شعرشان را نیز تقویت کنند؛ بنابراین موضوعات اجتماعی با زبانی تقریبا غنایی مطرح می شود که در چنین حالتی نوعی گره خوردگی غنایی ـ اجتماعی در اشعارشان به وجود می آید؛ هرچند که این گره خوردگی کمرنگ باشد. این نوع تلفیق شعر غنایی و اجتماعی در شعر عارف، فرّخی، عشقی، بهار و دیگرشاعرانِ این عصر وجود دارد البتّه با شدّت و ضعف نابرابر. شعر محمّد تقی بهار به عنوان یکی از بزرگان ادبیّات فارسی از این نظر قابل بحث و بررسی است؛ چراکه در این دوره ، هیچ شاعری به اندازۀ وی با شعر کلاسیک فارسی آشنا نیست و از سیاسی ترین شاعران این دوره است.
پرونده مقاله
صفایی جندقی فرزند ارشد یغمای جندقی است و اشعار عاشورایی مهیج و سوزناک وی در قالب ترکیببند سروده شده است. او در این شیوه گوی سبقت را از اقران ربوده و ترکیببند عاشورایی او، مشحون از فنون و صنایع ادبی است.در این مقاله، از میان فنون ادبی مراثی تنها به آواها و صنایع مرتبط چکیده کامل
صفایی جندقی فرزند ارشد یغمای جندقی است و اشعار عاشورایی مهیج و سوزناک وی در قالب ترکیببند سروده شده است. او در این شیوه گوی سبقت را از اقران ربوده و ترکیببند عاشورایی او، مشحون از فنون و صنایع ادبی است.در این مقاله، از میان فنون ادبی مراثی تنها به آواها و صنایع مرتبط با آن مانند واجآرایی، انواع جناس و تکرار که بارِ موسیقایی کلام را افزایش میدهند، پرداخته شده است. تحلیل آوایی این اشعار از منظر مکتب فرمالیسم، با تأکید بر تحلیل آواها و القاهاست که موریس گرامون به آنها توجّه داشته است. بر این اساس در ذهن پرسشهایی مطرح میشود؛ آیا میتوان از تکرار آواهای به کاررفته در شعر صفایی به القاهایی دست یافت؟ آیا تکرار واج و القای آن میتواند احساسات یا نامآواهایی را تداعی کند؟ در تحلیل واجی نوحهها، با در نظر گرفتن تأثیر انتخاب واژگان و تکرار آنها بر موسیقی و معنای نوحهها به تکرار واجها، القا، جایگاه و شیوههای تولید توجّه شده است. در این مقاله به آواها، میزان کاربرد آنها، القاها و تصویرسازیهای به کار رفته در نوحهها پرداخته تا میزان موفقیّت شاعر را در انتقال مفاهیم و پیام مشخّص کند. نتیجه اینکه تکرار آواها توانستهاند احساسات و حسیّات را تداعی کنند؛ بسامد بالای واکة بم "آ" و همخوان خیشومی "ن" در اشعار صفایی جندقی، حاکی از القای درد، رنج و نارضایتی است، حتّی اگر در مضمون بیتها و کلام او آشکارا بیان نشده باشد.
پرونده مقاله