فهرست مقالات

• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  1 - واکنش عملکرد و اجزای عملکرد نخود به زمان و مقدار مصرف اسید هیومیک
  محمد آرمین جواد مصلحی
  به منظور بررسی واکنش عملکرد و اجزای عملکرد نخود رقم هاشم به زمان و مقدار مصرف اسید هیومیک، در سال‎ 1390‌ آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان‎ بردستان انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل زمان محلول‎پاشی در سه س چکیده کامل

  به منظور بررسی واکنش عملکرد و اجزای عملکرد نخود رقم هاشم به زمان و مقدار مصرف اسید هیومیک، در سال‎ 1390‌ آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان‎ بردستان انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل زمان محلول‎پاشی در سه سطح (سه برگی، گل‌دهی و غلاف دهی) و مقدار محلول‎پاشی اسید هیومیک در چهار سطح (0، 2، 4 و 6 لیتر در هکتار) بود. در این آزمایش از اسید هیومیک 8 درصد با نام تجاری هیومکس که دارای 80% اسید هیومیک، 5% اکسید پتاسیم و 15% اسید فلویک بود استفاده شد. واکنش عملکرد و اجزای عملکرد به زمان محلول‎پاشی متفاوت بود. محلول‎پاشی در زمان گل‌دهی بیشترین اثر را بر تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، عملکرد اقتصادی و بیولوژیکی داشت، در حالی که محلول‎پاشی در زمان رویشی بیشترین اثر را بر ارتفاع نهایی و تعداد شاخه جانبی داشت. با افزایش مقدار اسید هیومیک، کلیه خصوصیات مورد بررسی به جز تعداد شاخه جانبی افزایش یافت. بیشترین تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، عملکرد اقتصادی و بیولوژیکی در محلول‎پاشی اسید هیومیک به مقدار شش لیتر در هکتار بدست آمد. نتایج این آزمایش نشان داد که محلول‎پاشی در زمان غلاف‌دهی به مقدار شش لیتر در هکتار جهت حصول عملکرد اقتصادی مطلوب قابل توصیه می‎باشد. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  2 - اثر کود اولیه نیتروژن در مدیریت علف های هرز پنبه
  سید افشین سجادی مجتبی احمدی محمد برزعلی نبی‎اله نعمتی
  به منظور ارزیابی اثرات کود اولیه نیتروژن و علف‎کش پس‌رویشی بر کنترل علف های هرز پنبه در آغاز فصل، تحقیقی در سال 1387 در گرگان انجام شد. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. فاکتور اول روش مدیریت علف های هرز بود که شام چکیده کامل

  به منظور ارزیابی اثرات کود اولیه نیتروژن و علف‎کش پس‌رویشی بر کنترل علف های هرز پنبه در آغاز فصل، تحقیقی در سال 1387 در گرگان انجام شد. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. فاکتور اول روش مدیریت علف های هرز بود که شامل چهار سطح استفاده زود هنگام از مخلوط علف‎کش پس رویشی Methazole + Envoc (250+750 سی سی در هکتار) در مرحله اولیه رشد گیاهچه پنبه (ارتفاع بوته 10-9 سانتی‎متر) و استفاده دیرهنگام از آن (ارتفاع بوته 20-15 سانتی‎متر) و تیمار وجین دستی زودهنگام و دیرهنگام در فصل رشد و فاکتور دوم شامل چهار سطح کود اولیه اوره نیتروژن از منبع در مقادیر صفر، 50 ، 100 و150 درصد مقدار توصیه شده 175 کیلوگرم در هکتار بود. بیشترین فراوانی نسبی مربوط به علف های هرز تاج خروس، پیچک صحرایی و بندواش بود (به‎ترتیب برابر 41، 39 و 39 درصد). هم‎چنین خارخسک، دم روباهی باریک و کیسه کشیش کمترین فراوانی نسبی داشتند. نتایج آزمایش نشان داد که وجین و مصرف دیر هنگام علف‎کش در مقایسه با سایر سطوح روش های کنترل علف هرز بیشترین مقدار وزن خشک علف های هرز را 10 روز پس از اعمال کنترل علف های هرز و یک ماه پس از اعمال تیمار مدیریت علف‎های هرز دارا بود. در این مطالعه با افزایش میزان کود اولیه نیتروژن از منبع اوره بر مقدار وزن خشک علف های هرز 10 روز پس از اعمال روش های کنترل علف هرز افزوده شد و از میزان وزن خشک علف های هرز یک ماه پس از اعمال روش های کنترل علف هرز در سطوح مختلف توصیه کودی کاسته شد. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  3 - بررسی ارتباط عادت رشد ژنوتیپ‎های جو با عملکرد دانه و برخی صفات زراعی در منطقه سردسیر دیم مراغه
  فرهاد آهک‎پز فرزاد آهک‎پز رقیه دستبری
  این مطالعه به منظور ارزیابی تیپ رشد 259 ژنوتیپ جو موجود در آزمایش‎های مقایسه عملکرد دیم ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه و بررسی ارتباط آن با برخی صفات زراعی (تعداد روز از کاشت تا ظهور سنبله و رسیدگی فیزیولوژیکی دانه، دوره پر شدن دانه، ارتفاع بوته، وزن هزار دانه و چکیده کامل

  این مطالعه به منظور ارزیابی تیپ رشد 259 ژنوتیپ جو موجود در آزمایش‎های مقایسه عملکرد دیم ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه و بررسی ارتباط آن با برخی صفات زراعی (تعداد روز از کاشت تا ظهور سنبله و رسیدگی فیزیولوژیکی دانه، دوره پر شدن دانه، ارتفاع بوته، وزن هزار دانه و عملکرد دانه)، طی دو سال زراعی 1385-1383 انجام شد. ژنوتیپ‎های مورد بررسی بر اساس عادت های رشدی زمستانه (با فراوانی16/62%)، بینابین (با فراوانی44/15%) و بهاره (با فراوانی4/22%) تقسیم بندی شدند. آزمایش بصورت طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج مقایسات میانگین به روش t تعدیل شده (´t) نشان داد که بین ژنوتیپ‎های با عادت رشد زمستانه و بینابین و هم‎چنین بین ژنوتیپ های زمستانه با بهاره از نظر عملکرد دانه در سطح احتمال 1% آماری وجود دارد، ولی تفاوت عملکرد دانه بین ژنوتیپ‎های با عادت رشد بینابین و بهاره معنی‎دار نبود. بیشترین میانگین عملکرد دانه متعلق به ژنوتیپ‎های بهاره (2893 کیلوگرم در هکتار) بود. ضریب همبستگی معنی‎دار و منفی بین عادت رشد با صفات عملکرد دانه و وزن هزار دانه و عملکرد با وزن هزاردانه در ارقام بهاره مشاهده شد. هم‎چنین ضرایب همبستگی بین عادت رشد با صفات تاریخ ظهور سنبله، تاریخ رسیدگی فیزیولوژیکی و ارتفاع بوته منفی و معنی‎دار بدست آمد که نشان‎دهنده پابلندی و دیررسی ژنوتیپ‎های بهاره بود. وجود همبستگی مثبت و معنی‎دار بین عملکرد دانه با ارتفاع بوته (531/0 =r) حاکی از بالا بودن عملکرد دانه در ژنوتیپ‎های پا بلند در شرایط خشکی پایان فصل رشد شایع در منطقه بود. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  4 - اثر دور آبیاری و زمان‎های مختلف برداشت بر صفات آگرومورفولوژیک گیاه دارویی آنیسون (Pimpinella anisum L.)
  مجید پوریوسف سید علی رزاقی فرد خلیل جمشیدی
  به منظور بررسی تأثیر دور آبیاری و زمان برداشت بر صفات اگرومورفولوژیک آنیسون(Pimpinella anisum L.) آزمایشی در سال ١٣٨٩ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فواصل آبیاری در سه سطح شامل ٧، ١٢ و ١٧ چکیده کامل

  به منظور بررسی تأثیر دور آبیاری و زمان برداشت بر صفات اگرومورفولوژیک آنیسون(Pimpinella anisum L.) آزمایشی در سال ١٣٨٩ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فواصل آبیاری در سه سطح شامل ٧، ١٢ و ١٧ روز در کرت‎های اصلی و زمان برداشت در سه سطح شامل برداشت در مرحله خمیری نرم (مومی شدن)، خمیری سفت و رسیدگی کامل در کرت‎های فرعی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که اثر فواصل آبیاری بر اکثر صفات مورد بررسی شامل تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در چترک شاخه اصلی، تعداد دانه در چترک شاخه فرعی، تعداد شاخه فرعی در بوته، تعداد چترک در چتر شاخه اصلی، ارتفاع بوته، زیست توده و عملکرد دانه آنیسون معنی‎دار بود. با افزایش فاصله آبیاری از ٧ روز به ١٧ روز اکثر صفات مورد بررسی به طور معنی‎دار کاهش یافتند، به طوری‎که بیشترین عملکرد دانه (٠٧/٦٣٦ کیلوگرم در هکتار) و زیست توده (89/1845 کیلوگرم در هکتار) آنیسون از فاصله آبیاری ٧ روز و کمترین میزان صفت مذکور از فاصله آبیاری ١٧ روز بدست آمد. زمان برداشت نیز اثر معنی‎داری فقط بر صفات تعداد دانه در چترک شاخه فرعی، عملکرد دانه و زیست توده داشت. با تأخیر در برداشت از مرحله خمیری سفت تا رسیدگی کامل، تعداد دانه در چترک شاخه فرعی، عملکرد دانه و زیست توده بطور معنی‎داری کاهش یافتند، به طوری که بیشترین عملکرد دانه (15/474 کیلوگرم در هکتار) و زیست توده (33/1474 کیلوگرم در هکتار) آنیسون از برداشت در مرحله خمیری سفت و کمترین میزان صفات مذکور از برداشت در مرحله خمیری نرم حاصل شد. در مجموع برای تولید عملکرد قابل قبول در آنیسون، فاصله آبیاری ٧ روز و برداشت در مرحله خمیری سفت به عنوان بهترین ترکیب تیماری برای شرایط آب و هوایی زنجان پیشنهاد می‎شود. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  5 - مطالعه خاصیت ضد باکتریایی پنج گونه گلسنگ بومی منطقه ارسباران روی باکتری Dikerya chrysanthemi عامل پوسیدگی سیب زمینی در شرایط آزمایشگاه و انبار
  سیده مریم شهیدی سلیمان جمشیدی محمد ترابی
  سیب زمینی از جمله گیاهانی است که سالیانه خسارت عمده ای بر اثر بیماری پوسیدگی غده ناشی از باکتری Dikerya chrysanthemi در انبار به آن وارد می شود. در این پژوهش به منظور استفاده از شیوه سازگار با طبیعت و کم خطر در مدیریت این بیماری گیاهی بر پایه خواص ضد میکروبی گلسنگ، پنج چکیده کامل

  سیب زمینی از جمله گیاهانی است که سالیانه خسارت عمده ای بر اثر بیماری پوسیدگی غده ناشی از باکتری Dikerya chrysanthemi در انبار به آن وارد می شود. در این پژوهش به منظور استفاده از شیوه سازگار با طبیعت و کم خطر در مدیریت این بیماری گیاهی بر پایه خواص ضد میکروبی گلسنگ، پنج گونه گلسنگ شامل Pleopsidium gobiensis، Ramalina sinensis، Parmelina tiliacea، Anaptychia setifera، Lecanora argopholis از منطقه ارسباران جمع‎آوری شده و با سه نوع حلال متانول، دی اتیل اتر و استون عصاره گیری شد. اثر بازدارندگی این عصاره‎ها با روش های انتشار دیسک و حداقل غلظت بازدارندگی و کشندگی در آزمایشگاه و نیز در انبار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد کهعصاره استونی Pleospidium gobiensisبا ایجاد هاله 9/7 میلی متری و عصاره دی اتیل اتری گلسنگ Parmelina tiliacea با هاله 6/6 میلی متری، با حداقل غلظت بازدارنده و کشنده 54/0 و 09/1 میلی گرم بر میلی‎متر، مؤثرترین تیمارهای گلسنگی بودند و اثر آن‎ها حتی از شاهد استرپتومایسین بهتر بود. در مجموع، گلسنگ های P. tiliacea و P. gobiensis بیشترین اثر بازدارندگی را بر رشد باکتری مورد مطالعه در آزمایشگاه داشتند. بررسی انباری با آغشته کردن غده های سیب زمینی با عصاره های منتخب گلسنگ قبل یا بعد از مایه زنی با باکتری D. chrysanthemi نشان داد که تمامی تیمار ها توانایی پیشگیری و معالجه کنندگی در برابر باکتری را داشتند و توانستند درصد قابل توجهی از سیب زمینی را از آسیب باکتری بیماری‎زا محافظت نمایند. عصاره استونی گلسنگ R. sinensis که بعد از مایه زنی باکتری Dikerya chrysanthemi به کار برده شد از بیشترین فعالیت بازدارندگی باکتری در شرایط انباری برخوردار بود، به طوری که 91 درصد غده های سیب زمینی را از آسیب باکتری محافظت نمود. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  6 - مطالعه روابط بین عملکرد و اجزای عملکرد هیبرید ایروفلور آفتابگردان در شرایط تنش خشکی
  ابراهیم عباسی سیه‌جانی فرهاد فرح‌وش حمداله کاظمی اربط محمد باقر خورشیدی بنام
  به منظور ارزیابی سطوح مختلف تنش خشکی طی مرحله زایشی بر خصوصیات مورفولوژیک و زراعی هیبرید روغنی ایروفلور آفتابگردان، آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز اجرا شد. تیمار دور آبیاری در پنج سطح (50، 100، چکیده کامل

  به منظور ارزیابی سطوح مختلف تنش خشکی طی مرحله زایشی بر خصوصیات مورفولوژیک و زراعی هیبرید روغنی ایروفلور آفتابگردان، آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز اجرا شد. تیمار دور آبیاری در پنج سطح (50، 100، 150، 200 و 250 میلی‌متر از تشتک تبخیر کلاس A) اعمال شد. نتایج نشان داد که عملکرد دانه در 100، 150، 200 و 250 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر نسبت به تیمار شاهد (آبیاری پس از 50 میلی‌متر) به ترتیب 25%، 29%، 42% و 51% کاهش نشان داد. همچنین نتایج نشان داد که درصد کاهش عملکرد روغن درسطوح 100، 150، 200 و 250 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر نسبت به آبیاری پس از 50 میلی‌متر تبخیر (شاهد) به ترتیب 30%، 36%، 54% و 62% بود. افزایش شدت تنش آب باعث کاهش معنی دار قطر طبق، وزن صد دانه، وزن مغز دانه، تعداد دانه پر در طبق، بیوماس کل، شاخص میزان کلروفیل، شاخص سطح برگ، محتوای رطوبت نسبی و درصد روغن و افزایش درصد پوکی دانه و مقاومت روزنه ای گردید. با توجه به نتایج این تحقیق، رقم ایروفلور بسیار حساس به تنش خشکی بوده و هر گونه تاخیر در آبیاری منجر به کاهش عملکرد از طریق کاهش وزن صد دانه و تعداد دانه پر (مهم ترین اجزای عملکرد دانه در آفتابگردان) می گردد. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  7 - اثر تلقیح بذر با کودهای بیولوژیک بر عملکرد غده و اجزای عملکرد سه رقم سیب‎زمینی
  بهرام میرشکاری
  به منظور تعیین تاثیر تلقیح بذر با کودهای بیولوژیک ازتوباکتر، سوپر نیتروپلاس و سوپر نیترو بر عملکرد غده سه رقم سیب‎زمینی، آزمایشی در تبریز به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سال‎ زراعی 86-1385 انجام شد. فاکتور اول (A) شامل سه رقم سیب‎زمینی آ چکیده کامل

  به منظور تعیین تاثیر تلقیح بذر با کودهای بیولوژیک ازتوباکتر، سوپر نیتروپلاس و سوپر نیترو بر عملکرد غده سه رقم سیب‎زمینی، آزمایشی در تبریز به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سال‎ زراعی 86-1385 انجام شد. فاکتور اول (A) شامل سه رقم سیب‎زمینی آگریا، ساتینا و کوزیما و فاکتور دوم (B) شامل تلقیح غده بذری با کودهای بیولوژیک ازتوباکتر، سوپر نیترو، سوپر نیتروپلاس و شاهد بدون تلقیح بود. نتایج نشان داد که در صورت تلقیح بذر با کودهای بیولوژیک ازتوباکتر، سوپر نیتروپلاس و سوپر نیترو، کاهشی به‎ترتیب معادل 34، 28 و 26 درصد در تعداد غده‎های با قطر کمتر از 40 میلی‎متر حاصل می شود. استفاده از ازتوباکتر باعث بهبود درصد غده‌‎های با قطر بزرگ‎تر از 60 میلی‎متر در هر سه رقم سیب‎زمینی شد. تیمارهای دارای بیشترین تعداد غده در هر بوته از متوسط وزن غده کمتری بعد از شاهد برخوردار بودند. عملکرد بیولوژیک از 5/22 تن در هکتار در شاهد با افزایشی معادل 18، 14و 12 درصد به ترتیب در سطوح تلقیح بذر با ازتوباکتر، سوپر نیتروپلاس و سوپر نیترو تغییر یافت. با در نظر گرفتن اندازه غده ها، در سه رقم سیب‎زمینی آگریا، ساتینا و کوزیما از عملکرد کل به ترتیب حدود 79، 75 و 78 درصد در حالت تلقیح بذر با ازتوباکتر، 63، 73 و 76 درصد در حالت تلقیح بذر با سوپر نیتروپلاس و 74، 66 و 73 درصد در حالت تلقیح بذر با سوپر نیترو به غده های مناسب برای استفاده بذری یا خوراکی اختصاص داشت، در حالی که این ارقام در شاهد به ترتیب حدود 49، 41 و 45 درصد بودند. بنابراین با توجه به نتایج این آزمایش، توصیه می‎شود که بذور سیب‎زمینی قبل از کاشت با کودهای بیولوژیک تلقیح شوند. پرونده مقاله