• فهرست مقالات qRT-PCR

      • دسترسی آزاد مقاله

        1 - بررسی میزان بیان Mir-96 در سلول های سرطانی دهان انسان
        مهتاب پازکی مریم عیدی فهیمه باغبانی آرانی
        سرطان دهان یکی از انواع سرطان‌های سر و گردن می باشد. سرطان های سر و گردن، پنج درصد همه سرطان‌ها را شامل می‌شوند که تقریبا نیمی از آن ها در محدوده حفره دهان رخ می دهند. فاکتورهای زیادی در شروع و پیشرفت سرطان دهان دخیل هستند. یکی از مهمترین این فاکتورها، miRNAs و مکانیسم چکیده کامل
        سرطان دهان یکی از انواع سرطان‌های سر و گردن می باشد. سرطان های سر و گردن، پنج درصد همه سرطان‌ها را شامل می‌شوند که تقریبا نیمی از آن ها در محدوده حفره دهان رخ می دهند. فاکتورهای زیادی در شروع و پیشرفت سرطان دهان دخیل هستند. یکی از مهمترین این فاکتورها، miRNAs و مکانیسم های وابسته به آن هستند. Mir-96 به صورت مستقیم و غیرمستقیم در آپاپتوز، تکثیر و تهاجم سلولی دخیل می باشد. بنابراین، تحقیقات در رابطه با نقش و ارتباط آن با سرطان دهان می تواند سبب بهبود و پیشرفت در تشخیص و درمان این گروه از بیماران شود. در این مطالعه ۳۰ نمونه توموری و مجاور توموری سرطان دهان پس از مطالعات هیستوپاتولوژیک جمع‌آوری شدند. پس از استخراج RNA و طراحی پرایمر اختصاصی Mir-96 و U6، میزان بیان Mir-96 با روش Real-time PCR مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان بیان Mir-96 در نمونه‌های توموری ۳.۴۴ برابر بالاتر از نمونه‌های نرمال بود (p <0.001). همچنین میزان بیان Mir-96 در نمونه‌های افراد الکلی بالاتر از افراد غیرالکلی بود (p <0.01). همچنین میزان بیان Mir-96 در نمونه‌های افرادی که دچار متاستاز شده بودند، بالاتر از افرادی بود که دچار متاستاز نشده بوند (p <0.01). از سوی دیگر، میزان بیان Mir-96 در نمونه‌های افرادی که سابقه سرطان پوست داشتند، بالاتر از افراد بدون سابقه سرطان بود (p <0.05). Mir-96 پتانسیل خوبی به عنوان مارکر تشخیصی و درمانی برای سرطان دهان دارد. پرونده مقاله
      • دسترسی آزاد مقاله

        2 - Evaluation of Gibberellin Synthesis Genes (GA3OX) expression and Antioxidant Capacity in Common Bean (Phaseolus vulgaris L. cv. Sadri) Seeds induced by Chitosan under Salinity
        Haniyeh Saadat Mohammad Sedghi raouf Seyed Sharifi salim farzaneh
        A factorial experiment was conducted based on a completely randomized design with four replications. Treatments included four salinity levels (0, 50, 100 and 150 mM) and four chitosan levels (0, 0.25, 0.50 and 0.75% by weight-volume all of which were dissolved in 1% ace چکیده کامل
        A factorial experiment was conducted based on a completely randomized design with four replications. Treatments included four salinity levels (0, 50, 100 and 150 mM) and four chitosan levels (0, 0.25, 0.50 and 0.75% by weight-volume all of which were dissolved in 1% acetic acid). After RNA extraction and cDNA synthesis, the expression of gibberellin synthesis genes (GA3OX1, GA3OX2, GA3OX3, GA3OX4, GA3OX5 and GA3OX6) was assessed using qRT-PCR, and also some biochemical indicators were measured. The results showed that salinity stress increased the activity of peroxidase and malondialdehyde (MDA) content. Seed pretreatment with chitosan at a concentration of 0.75% increased peroxidase activity and decreased MDA content. Phosphate content in seed pretreatment with 0.75% chitosan and 0 mM salinity levels increased by 57% compared to the control. With increasing salinity, the activity of superoxide dismutase, ascorbate peroxidase and glutathione reductase increased, while catalase activity decreased. The activity of superoxide dismutase in pretreatment with 0.25% chitosan, ascorbate peroxidase and glutathione reductase in pretreatment with 0.75% Chitosan increased at 150 mM salinity stress by 14%, 46% and 34%, respectively. Also, the activity of catalase enzyme in pretreatment with 0.75% chitosan and the level of 0 mM salinity stress increased by 39% compared to the control. GA3OX1 gene expression in priming treatment with 0.75% chitosan at 0 mM salinity level was higher than GA3OX2, GA3OX3, GA3OX4, GA3OX5 and GA3OX6. پرونده مقاله
      • دسترسی آزاد مقاله

        3 - بررسی تغییرات بیان ژن SMC4 در بافت بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما مولتی فرم
        عطیه توکلی حمیدرضا خیری منجیلی وجیهه زرین پور محمدمهدی فرقانی فرد
        گلیوبلاستوما مولتی فرم (که به آن گلیوبلاستوما، GBM یا آستروسیتومای درجه چهار نیز گفته می شود) یک سرطان غیرمعمول است و بیش از نیمی از تومورهای بدخیم مغزی اولیه تشخیص داده شده را تشکیل می دهد. بررسی بیان ژن های دخیل در گلیوبلاستوما می تواند در تشخیص زودهنگام موثر باشد، از چکیده کامل
        گلیوبلاستوما مولتی فرم (که به آن گلیوبلاستوما، GBM یا آستروسیتومای درجه چهار نیز گفته می شود) یک سرطان غیرمعمول است و بیش از نیمی از تومورهای بدخیم مغزی اولیه تشخیص داده شده را تشکیل می دهد. بررسی بیان ژن های دخیل در گلیوبلاستوما می تواند در تشخیص زودهنگام موثر باشد، از این رو به اهمیت بالینی و نقش بیولوژیکی رونوشت ژن SMC4 در سرطان گلیوبلاستوما که ناشناخته است پرداختیم. در مطالعه حاضر، 50 نمونه بافت سالم حاشیه تومور گلیوبلاستوما عنوان گروه کنترل استفاده شد و 50 نمونه بافت گلیوبلاستوما به عنوان گروه بیمار، قبل از درمان به دست آمد. استخراج RNA و سنتز cDNA انجام شد. سطح بیان SMC4توسط qRT-PCR ارزیابی شد. ACTB به عنوان کنترل داخلی استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری توسط GraphPad Prism v.8.0.1 انجام شد. منحنی ROC رسم شد. بیان بیش از حد SMC4 (0001/0P****<) در نمونه های بافت گلیوبلاستوما در مقایسه با بافت سالم حاشیه تومور قابل توجه است. در حالی که در سن (7507/0P<) و جنس (2270/0P<) بیان معنی داری مشاهده نشد. افزایش بیان ژن SMC4 می تواند نقش مهمی در سرطان گلیوبلاستوما داشته باشد. کار ما دیدگاه جدیدی در رونوشت ژن SMC4 با توجه به آنالیز منحنی ROC به عنوان یک مارکر زیستی فراهم می کند، اما نیاز به مطالعه بیشتری دارد. پرونده مقاله
      • دسترسی آزاد مقاله

        4 - بررسی تاثیر کورکومین انکپسوله در نانوذرات پلیمرزومی بر بیان ژن افلاکس پمپ MDR1 در جدایه های کاندیدا آلبیکنس مقاوم به فلوکونازول
        سحر پوراصغر آیدا بجاری مهکامه  هدایت صفا مهدی شهریاری نور نجمه رنجی
        کورکومین، یک ترکیب طبیعی از زردچوبه است که به عنوان یک عامل ضدباکتریایی و ضدقارچی شناخته می شود. کاندیدا آلبیکنس یکی از پاتوژن‌‌های قارچی مهم با میزان کشندگی بالا در بیماران با نقص ایمنی است. شایع ترین پاتوژن فرصت‌طلب قارچی است که مصرف پیوسته ضد قارچ‌ها در درمان آن منجر چکیده کامل
        کورکومین، یک ترکیب طبیعی از زردچوبه است که به عنوان یک عامل ضدباکتریایی و ضدقارچی شناخته می شود. کاندیدا آلبیکنس یکی از پاتوژن‌‌های قارچی مهم با میزان کشندگی بالا در بیماران با نقص ایمنی است. شایع ترین پاتوژن فرصت‌طلب قارچی است که مصرف پیوسته ضد قارچ‌ها در درمان آن منجر به ظهور و افزایش مقاومت چند‌دارویی شده است. در این مطالعه اثر کورکومین محبوس‌شده در نانوذرات پلیمرزومی و فلوکونازول بر‌ بیان ژن MDR1 در جدایه‌های کاندیدا آلبیکنس مقاوم به دارو ارزیابی شد. در این مطالعه مقطعی توصیفی، 50 نمونه‌ بالینی از زنان با عفونت ولووواژینیت از بیمارستان الزهرا (رشت) تهیه شد. بعد از تعیین هویت جدایه ها، مقاومت به فلوکونازول به روش انتشار از دیسک و براث دایلوشن بررسی شد. شش جدایه کاندیدا آلبیکنس مقاوم به فلوکونازول، تحت تیمار با فلوکونازول به تنهایی (1/2MIC) (نمونه شاهد) و در ترکیب با کورکومین محبوس‌شده در نانوذرات (نمونه تست) قرار گرفت. بعد از 24 ساعت، دو گروه سلولی جهت تخمین نرخ مرگ سلولی در محیط کشت سابوروددکستروز آگار کشت داده شد. بیان ژن MDR1 بطور کمی به روش Q-RT-PCR در سلول های تیمار‌شده و تیمار‌نشده با کورکومین مورد بررسی قرار‌گرفت. نتایج ما نشان داد که درمان ترکیبی فلوکونازول (1/2MIC) و کورکومین محبوس‌شده در نانوذرات(400µg/ml) طی 24 ساعت رشد قارچی را تا 50% کاهش داد. در سلولهای تیمار‌شده با کورکومین، آنالیز Q-RT-PCR کاهش بیان ژن MDR1 را در مقایسه با سلول‌های تیمار‌نشده با کورکومین نشان داد. به نظر می رسد کورکومین بتواند از طریق کاهش بیان ژن MDR1 در جدایه‌های مقاوم به فلوکونازول، اثربخشی قلوکونازول را افزایش دهد. پرونده مقاله