damping off

دسترسی آزاد مقاله

1 - مطالعه‌ی پتانسیل استرین‌های‌Pseudomonas fluorescens در مهار زیستی solani Rhizoctonia و کلونیزاسیون ریزوسفر لوبیا
نسیم جلودارنژادیان حدیث شهبازی

یکی از مهم ترین بیماری‌های لوبیا، بیماری بوته‌میری ناشی از solaniRhizoctonia است که کنترل‌شیمیایی آن به‌دلیل خاکزاد بودن و دامنه‌ی میزبانی بالا ناکاراست. کاربرد عوامل‌ بیوکنترل باکتریایی از راهکارهای امیدبخش در کنترل این بیماری است. در این تحقیق توانایی آنتاگونیستی هشت چکیده کامل

یکی از مهم ترین بیماری‌های لوبیا، بیماری بوته‌میری ناشی از solaniRhizoctonia است که کنترل‌شیمیایی آن به‌دلیل خاکزاد بودن و دامنه‌ی میزبانی بالا ناکاراست. کاربرد عوامل‌ بیوکنترل باکتریایی از راهکارهای امیدبخش در کنترل این بیماری است. در این تحقیق توانایی آنتاگونیستی هشت جدایه‌ی‌Pseudomonas fluorescens علیه R. solani بررسی و جدایه‌ی P13 که در کنترل بیمارگر موفق تر بود جهت مطالعه‌ی الگوی کلونیزاسیون ریشه‌ی‌ لوبیا مورد استفاده قرار گرفت. در این پژوهش توانایی بیوکنترل جدایه های‌باکتری در مقابل جدایه ی R. solani با قدرت بیماریزایی بالاتر که از مزارع لوبیای‌آلوده‌ در شهرستان ‌خمین جمع‌آوری شده بود، توسط آزمون های کشت‌متقابل، چهارنقطه ای، تولید ترکیبات‌فرار و غیرفرار بررسی و جدایه ‌ی‌P13 با بیشترین تاثیر در بازدارندگی از رشد بیمارگر برای ادامه‌ی پژوهش انتخاب شد. پس از آن جمعیت باکتری در 45،30،15 روز پس از کاشت در اندوریزوسفر و اکتوریزوسفر ریشه‌ی‌ لوبیا اندازه گیری و تاثیر آن در میزان شدت بیماریزایی بیمارگر ،ارتفاع بوته، وزن‌خشک و تر گیاه اندازه گیری شد. پس از کاهش جمعیت اولیه‌ی باکتری در ریزوسفر در روز پانزدهم، جمعیت باکتری در روزهای سی ام و چهل‌وپنجم در اندوریزوسفردر حال کاهش و در اکتوریزوسفر رشد ‌صعودی داشت. در روز چهل‌وپنجم در اندوریزوسفر و اکتوریزوسفر به‌ترتیب در خاک‌ سالم 105×2/3 و 107×1/1 (cfu/g fresh root) و در خاک‌ آلوده به بیمارگر، 105×8/2 و 106×06/1 cfu/g fresh root)) سلول باکتری در وزن‌تر ریشه بازیابی شد. جمعیت بالایی از جدایه‌ی P13 در روز چهل ‌و پنجم از اندوریزوسفر و اکتوریزوسفر لوبیا باعث کاهش معنی دار شدت‌ بیماری و افزایش پارامترهای رشدی گیاه شد. نتایج نشان داد جدایه‌یP13 P. fluorescens می‌تواند به‌صورت معنی دار، از رشد R. solani جلوگیری کند. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

2 - تاثیر علفکش‌های انتخابی پنبه و سویا روی رشد میسلیومی قارچ Rhizoctonia solani عامل بیماری مرگ گیاهچه
الهام مدیری منصور منتظری

این پژوهش به منظور بررسی اثر چهار علفکش تری فلورالین، اتال فلورالین، آلاکلر و متریبوزین روی میزان رشد پرگنه قارچ Rhizoctonia solani گروه آناستوموزی 4، عامل بیماری مرگ گیاهچه در پنبه و سویا، در سال 90- 1389 در بخش تحقیقات علف‌های‌هرز، موسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور، انجام چکیده کامل

این پژوهش به منظور بررسی اثر چهار علفکش تری فلورالین، اتال فلورالین، آلاکلر و متریبوزین روی میزان رشد پرگنه قارچ Rhizoctonia solani گروه آناستوموزی 4، عامل بیماری مرگ گیاهچه در پنبه و سویا، در سال 90- 1389 در بخش تحقیقات علف‌های‌هرز، موسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور، انجام شد. ابتدا واکنش رشد میسلیومی پرگنه این قارچ نسبت به علفکش‌ها در محیط کشت پی‌دی‌ای بررسی گردید. سپس این واکنش با دیسک های کاغذ واتمن آغشته به علفکش در سه غلظت متفاوت ‌در مقایسه با شاهد بدون علفکش آزمایش شد. نتیجه آزمایش استفاده از غلظت های بالای علفکش در محیط کشت نشان داد که محیط کشت حاوی تری فلورالین در غلظت‌های 12500 و 25000 پی‌پی‌ام، اتال فلورالین در غلظت‌های 17500 و 35000 پی پی ام و آلاکلر در غلظت‌های 20000 و 40000 پی پی ام، به طور کامل از رشد رویشی این قارچ جلوگیری کردند. متریبوزین در غلظت های 2500 و 5000 پی‌پی‌ام، اگر چه باعث توقف کامل این قارچ نشد ولی در مقایسه با شاهد سبب کاهش معنی دار رشد پرگنه گردید. آزمایش در غلظت‌های پایین‌تر علفکش ها در محیط پی‌دی‌آ نشان داد که آلاکلر، تری فلورالین، اتال فلورالین به ترتیب با غلظت‌های 509 ، 318 و 445 پی پی ام در محیط کشت موجب کاهش معنی‌دار رشد میسلیومی قارچ شدند. در میان تیمارهای اخیر، تاثیر آلاکلر بیشتر از سایر علفکش‌ها ارزیابی شد و متریبوزین با غلظت 64 پی‌پی‌ام تاثیر معنی‌داری روی رشد قارچ نداشت. همچنین در آزمایش دیسک های آغشته به علفکش‌ها در غلظت های مختلف، در مقایسه با شاهد، قراینی از واکنش بیمارگر نسبت به علفکش‌ها بدست نیامد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

3 - بررسی امکان کنترل بیولوژیکی Phytophthora drechsleri عامل بوته‌میری خیار توسط جدایه‌های Trichoderma spp. در شرایط گلخانه
احسان خانی مژده ملکی داریوش شهریاری

خیـار (Cucumis sativus) یکـی از محصـولات تجـاری مهم در ایـران و جهـان بـوده کـه سـرشـار از منـابع غنـی از فیبـر و ویتامیـن با ارزش غـذایی زیاد است. این محصـول همواره مورد حملـه عـوامل بیماریزای خـاکزاد قرار دارد که نه تنهـا خسـارت اقتصـادی قابل توجهـی برعملکرد محصول وار چکیده کامل

خیـار (Cucumis sativus) یکـی از محصـولات تجـاری مهم در ایـران و جهـان بـوده کـه سـرشـار از منـابع غنـی از فیبـر و ویتامیـن با ارزش غـذایی زیاد است. این محصـول همواره مورد حملـه عـوامل بیماریزای خـاکزاد قرار دارد که نه تنهـا خسـارت اقتصـادی قابل توجهـی برعملکرد محصول وارد می کنند، بلکه کیفیت و بازار پسندی محصول را نیز کاهش می دهند. یکی از مهم ترین و مخرب ترین بیماری های خاکزاد خیـار، بوتـه میـری و پوسیـدگی ریشـه و طـوقه با عامل Tuker Phytophthora drechsleri می باشد. در این مطالعه توان بیوکنترلی جدایه های سه گونه قارچ Trichoderma بر روی قارچ عامل بیماری در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای بررسی شد. جدایه های آنتاگونیست مورد بررسی شامل گونه Trichoderma harzianum (جدایه های Th3، Th5، Th6، Th7 و Th9)،گونـهT. longibrachiatum (جـدایـه Tl2) و گـونـه T. atroviride (جدایه های Ta1، Ta4، Ta8 و Ta10) بودند. آزمون های کشت متقابل، در قالب طرح کاملاً تصادفی با 11 تیمار در سه تکرار اجرا شد. جدایه Th6 با 3/89 درصد بیش ترین خاصیت بازدارندگی از رشد را در کشت متقابل نشان داد. پیچش هیفی در تماس جدایه های تریکودرما با فیتوفترا مشاهده نشد ولی هیف های تریکودرما به موازات هیف های فیتوفترا رشد کردند و آپرسوریوم و هاستوریوم را تشکیل دادند. براساس نتایج به دست آمده از بررسی های آزمایشگاهی، موفق ترین جدایه ‌ها از نظر فعالیت آنتاگونیستی در مقابل P.drechsleri، جدایه های Th6، Th5، Th3 و Ta1بودند. چهار جدایه مذکور جهت انجام مطالعات گلخانه ‌ای انتخاب شدند. در گلخانه، آزمون های تیمار خاک و آغشته سازی بذر با سوسپانسیون اسپور جدایه های تریکودرما به منظور بررسی توان کنترلی این جدایه ها در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار در سه تکرار اجرا شد. نتایج بررسی های گلخانه ای نشان داد که جدایـه های مورد بررسی با سطوح مختلفی قادر به کنترل بیماری بودند. جدایه های Th6 و Ta1 به ترتیب با 75/91 درصد و 5/83 درصد بیش ترین تأثیر کاهنده را بر بیماری به صورت کاهش درصد گیاهچه میری در اولین آمار برداری پس از تیمار خاک داشتند و پس از آن ها جدایه های Th3 و Th5 قرار گرفتند. در روش آغشته سازی بذر نیز جدایه های Th6 و Ta1 موفق تر از جدایه های دیگر عمل کردند و در تیمار های مایه ‌زنی شـده با این جدایه ها و فیتوفترا، درصد جوانه زنی بذر به ترتیب 100 و 34/83 درصد بود. به طور کلی در این تحقیق، روش تیمار بذر در مقایسه با تیمار خاک در کاهش بیماری مؤثر تر بود. جدایه ‌های مورد بررسی در افزایش رشد گیاه نیز موثر بودند و دو جدایه Ta1 و Th6 به طور معنی داری وزن تر و ارتفاع گیاهان را افزایش دادند. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

4 - بررسی اثر اسیدیته و تغذیه عناصر بر بیماری بوته‌میری خیار گلخانه‌ای با عامل Phytophthora drechsleri Tucker
جلال غلام‌نژاد مصطفی شیرمردی

بوتـه میری و مرگ گیاهچـه با عاملPhytophthora drechsleri از مهم تریـن بیماری های گیـاهان جالیزی است که بیش ترین خسارت را به این گیاهان به خصوص خیار وارد می کند. این بیماری در اکثر مناطق ایران با خسارتی برابر با 25% شیوع دارد. تنش های ناشی از محیط رشد بر روی ایجاد این بیم چکیده کامل

بوتـه میری و مرگ گیاهچـه با عاملPhytophthora drechsleri از مهم تریـن بیماری های گیـاهان جالیزی است که بیش ترین خسارت را به این گیاهان به خصوص خیار وارد می کند. این بیماری در اکثر مناطق ایران با خسارتی برابر با 25% شیوع دارد. تنش های ناشی از محیط رشد بر روی ایجاد این بیماری نقش اساسی دارد، لذا مدیریت هر کدام از این عوامل محیطی مانند تغذیه، شوری و اسیدیته خاک می تواند نقش مؤثری در کاهش بیماری داشته باشد. در این تحقیق، تأثیر اسیدیته محیط کشت بر میزان بازدارندگی از رشد بیمارگر در محیط کشت بررسی شد و همچنین تأثیر اضافه کردن برخی عناصر غذایی مرتبط با ترکیبات تغییر دهنده اسیدیته در محیط کشت، بر رشد بیمارگر P. drechsleri در گلخانه مورد مطالعـه قـرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر تغییر اسیدیته بر رشد قارچ معنی دار بوده است (05/0>p). بیـش ترین و کم ترین بازدارندگـی به ترتیب مربـوط به هیـدروکسید پتاسیـم در اسیدیتـه 5/8 و اسیـد نیتریک در اسیدیته 5/6 به ترتیب برابر با 58/64% و 25/26% بود. نتایج آزمون تأثیر محلول های غذایی نشان داد که در هر دو رقم نگین و سینا، اضافه کردن محلول های غذایی، درصد بوته میری را به طور معنی داری در سطح احتمال کم تر از 5% نسبت به شاهد کاهش داده است. در هر دو رقم مورد بررسی (سینا و نگین)، بیش ترین درصد کاهش بوته میری مربوط به اسید نیتریک بود. بعد از آن اسید سولفوریک و اسید کلریدریک بیش ترین تأثیر را داشته و کم ترین تأثیر در بین تیمار ها مربوط به نیترات آمونیوم مشاهده شد. بر اساس یافته های این تحقیق، به نظر می رسد بهبود وضعیت تغذیه گیاه، بتواند تاثیر قابل ملاحظه ای در کاهش بوته میری خیار در اثر بیمارگر P. drechsleri داشته باشد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

5 - کنـتـرل شیمیـایی بیـمـاری مرگ گیـاهـچـه خـیار ناشـی از قـارچ Pythium aphanidermatum
سمیه آتش‌بهار مهدی نصر‌اصفهانی محمد ترابی

بوته میری خیار، ناشی از (Edson) Fitzp Pythium aphanidermatumاز جمله بیماری هایی است که با مهیا شدن عوامل محیطی به خصـوص رطوبت بالا، دمای مطلـوب و عـدم رعـایت تناوب کشت، همـواره ظاهر می شود. با توجه به اهمیت این بیماری، اثر قارچ کش&lrm; های پروپاموکارب هیدروکلرید (پروپ چکیده کامل

بوته میری خیار، ناشی از (Edson) Fitzp Pythium aphanidermatumاز جمله بیماری هایی است که با مهیا شدن عوامل محیطی به خصـوص رطوبت بالا، دمای مطلـوب و عـدم رعـایت تناوب کشت، همـواره ظاهر می شود. با توجه به اهمیت این بیماری، اثر قارچ کش&lrm; های پروپاموکارب هیدروکلرید (پروپلانت (722 SL، متالاکسیل (ریدومیل (GR 5% و بردوفیکس18%) (SC، در خزانه و گلخانه، در کنترل این بیماری بررسی شد. تاثیر قارچ&lrm; کش پروپاموکارب هیدروکلرید با دز های 75/.، 1 و 25/1 در هزار، در مقایسه با قارچ کش متالاکسیل گرانول به میزان 5/2 گرم در متر مربع و بردوفیکس به میزان 5 میلی لیتر در هزار و شاهد بدون قارچ کش، در قالب طرح کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه واریانس ساده و مرکب داده انجام شد. تجزیه آماری، به صورت ساده و مرکب با نرم افزار SASانجام شد. نتایج نشان داد که قارچ کش ها در دوز های مختلف مورد استفاده، از نظر درصد مرگ گیاهچه ناشی از بیماری بوته میری خیار در خزانه و گلخانه تفاوت معنی دار داشتند. در خزانه، قارچ کش پروپاموکارب هیدروکلرید، به میزان یک میلی لیتر در هزار با 62/7 درصد مرگ گیاهچه، بیش ترین اثر را درکاهش بیماری داشت و قارچ کش بردوفیکس، با 50/41 درصد مرگ گیاهچه کم ترین تاثیر را در مقایسه با سایر قارچ کش- ها و شاهد نشان داد. در آزمایش گلخانه نیز کم ترین و بیش ترین درصد مرگ گیاهچه مربوط به تیمار پروپاموکارب هیدروکلرید با دوز 75 0 میلی لیتر در هزار و متالاکسیل بادوز 5/2 گرم در متر مربع، به ترتیب با 75/3 و 00/45 درصد مرگ گیاهچه بود پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

6 - کنترل زیستی ریزوکتونیا سولانی توسط سویه های سودوموناس جدا شده از ریزوسفر
میترا امیدی نسب مصطفی درویش نیا

سابقه و هدف: در حال حاضر لوبیا به صورت گسترده به عنوان یک محصول عمده موادغذایی در بسیاری از مناطق گرمسیری، نیمه‌ گرمسیری و معتدل آمریکا، اروپا، آفریقا و آسیا کشت داده می‌شود. مرگ گیاهچه و پوسیدگی بذر از شایع‌ترین و مخرب‌ترین بیماری‌های‌ حبوبات در سراسر جهان است. این بیم چکیده کامل

سابقه و هدف: در حال حاضر لوبیا به صورت گسترده به عنوان یک محصول عمده موادغذایی در بسیاری از مناطق گرمسیری، نیمه‌ گرمسیری و معتدل آمریکا، اروپا، آفریقا و آسیا کشت داده می‌شود. مرگ گیاهچه و پوسیدگی بذر از شایع‌ترین و مخرب‌ترین بیماری‌های‌ حبوبات در سراسر جهان است. این بیماری توسط قارچ ریزوکتونیا سولانی ایجاد می‌شود. هدف از این تحقیق جداسازی و شناسایی باکتری‌های ریزوسفر جهت کنترل زیستی ریزوکتونیا سولانی در لوبیا بود. مواد و روش‌ها: چهار باکتری جدا شده از خاک ریزوسفر گیاهان لوبیا در مزارع استان لرستان، در شرایط آزمایشگاهی به عنوان آنتاگونیست بالقوه پاتوژن قارچی مورد بررسی قرار گرفت. بازدارندگی از رشد میسلیوم قارچ ریزوکتونیا سولانی توسط باکتری‌های ریزوسفر در شرایط آزمایشگاهی مورد آزمایش قرار گرفت. درجه بازدارندگی با اندازه‌گیری میزان هاله در اطراف سویه های باکتریایی تعیین شد. یافته ها: تعیین توالی ژن 16S rRNA و مقایسه آن با پایگاه داده ژن، نشان داد که سویه های آنتاگونیست متعلق به گونه‌های سودوموناس ائروجینوسا، سودوموناس پوتیدا، سودوموناس مانتلی بودند. تمامی سویه ها اثر کنترلی قابل توجهی در مهار قارچ ریزوکتونیا سولانی داشته و منجر به کنترل بیش از 40 درصد در PDA شدند. نتایج نشان داد که بیش‌ترین بازدارندگی مربوط به سودوموناس پوتیدا و کم‌ترین مربوط به سودوموناس ائروژینوسا بود. نتیجه‌گیری: پوسیدگی ریشه رایزوکتونیایی یک بیماری بسیار مخرب در بسیاری از مناطق جهان است. استفاده از کنترل بیولوژیکی بر اساس میکروارگانیسم‌ها به عنوان یک جایگزین قدرتمند برای کنترل شیمیایی پوسیدگی ریشه رایزوکتونیایی محسوب می‌شود. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

7 - شناسایی گونه‌های فوزاریوم مولد پژمردگی، مرگ گیاهچه و پوسیدگی ریشه عدس در استان فارس و مقایسه قدرت بیماری‌زایی آن‏ها
سید محمدرضا موسوی وحید زرین نیا

این تحقیق به منظور شناسایی گونه های فوزاریوم مولد پژمردگی، مرگ گیاهچه و پوسیدگی ریشه عدس در استان فارس و مقایسه قدرت بیماریزایی آن ها انجام شد. برای این منظورطی سال‌های 87-1386 تعداد 115 نمونه از گیاهان دارای علایم زردی و پژمردگی در مزارع عدس استان فارس جمع‌آوری و در مج چکیده کامل

این تحقیق به منظور شناسایی گونه های فوزاریوم مولد پژمردگی، مرگ گیاهچه و پوسیدگی ریشه عدس در استان فارس و مقایسه قدرت بیماریزایی آن ها انجام شد. برای این منظورطی سال‌های 87-1386 تعداد 115 نمونه از گیاهان دارای علایم زردی و پژمردگی در مزارع عدس استان فارس جمع‌آوری و در مجموع 62 جدایه فوزاریوم از این گیاهان جداسازی شد که پس از شناسایی در 5 گونه Fusarium oxysporum، F. solani، F. equiseti، F. avenaceum و F. sambucinum به ترتیب با فراوانی 7/46، 35، 3/8، 5 و 3/3 درصد قرار گرفتند. این اولین گزارش از وجود F. avenaceum در مزارع عدس ایران است. پس از انجام آزمون بیماری‌زایی و مشخص شدن جدایه‌های بیماری‌زا، شدت بیماری روی قسمت‌های هوایی و ریشه گیاهان تلقیح شده با این جدایه‌ها براساس نمره‌دهی 5 درجه‌ای پیشنهاد شده برای فوزاریوم‌های مولد پژمردگی و پوسیدگی ریشه عدس ارزیابی شد. نتایج نشان داد که F. oxysporum مهم ترین گونه بیماری‌زا در مزارع عدس استان فارس است. پرونده مقاله

فهرست مقالات damping off

سکوی نشر دانش

پیوندهای سایت

مراکز مرتبط

پشتیبانی

صفحات رسمی