پروستاگلاندین

دسترسی آزاد مقاله

1 - بررسی داکینگ مولکولی آورانتامید موجود در گیاه دارویی مورینگا الیفرا (Moringa Olifera) بر مهار پروستاگلاندین‌ها
حمیده خواجه زهرا جمعه قاسم ابادی

10.30495/qafj.2023.2002852.1103

درد مکانیسمی دفاعی محسوب می‌شود و هنگامی که بافتی دچار آسیب شود، ایجاد می‌گردد. گیرنده‌های درد در پوست و بافت‌ها، انتهای عصبی آزاد هستند. ایجاد درد در بافت‌ها به علت ساخته شدن موادی به نام پروستاگلاندین‌ها که از مهم‌ترین واسطه‌های التهاب می‌باشد و مهار ساخت آن توسط دارو چکیده کامل

درد مکانیسمی دفاعی محسوب می‌شود و هنگامی که بافتی دچار آسیب شود، ایجاد می‌گردد. گیرنده‌های درد در پوست و بافت‌ها، انتهای عصبی آزاد هستند. ایجاد درد در بافت‌ها به علت ساخته شدن موادی به نام پروستاگلاندین‌ها که از مهم‌ترین واسطه‌های التهاب می‌باشد و مهار ساخت آن توسط داروهای ضد التهاب موجب کاهش آن می‌شود. گیاه مورینگا الیفرا در صنایع غذا و دارو اهمیت بالایی دارد و دارای ترکیب دارویی نادر به نام آورانتی‌آمید (Auranti amide) می‌باشد. این ترکیب به دلیل اثرات ضدالتهابی و ضدروماتیسمی خود، در درمان بیماری‌های التهابی مانند آرتروز، روماتوئید و پسوریازیس کاربرد دارد و با ممانعت از تولید پروستاگلاندین‌ها و افزایش تولید گلوتاتیون، کاهش فعالیت آنزیم‌های آسپارتات‌آمینوترانسفراز و آلانین‌آمینوترانسفراز و کاهش تولید عامل التهابی TNF-α، عوارض التهابی را کاهش می‌دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر مهاری ترکیب دارویی اورانتامید بروی پروستاگلاندین‌ها از طریق داکینگ مولکولی می‌باشد. برای بررسی نحوه اتصال ترکیب دارویی به جایگاه فعال مولکول، ترسیم ساختار شیمیایی دارو، بهینه‌سازی انرژی، مطالعات داکینگ، تجزیه و تحلیل‌های نهایی از پایگاه داده‌های Pub Chem و PDB استفاده شد. میانکنش دارو با رسپتور از طریق داک‌های متفاوت با استفاده از نرم‌افزار‌های Pyrex، Chimera و Viewer Lite انجام شد. نتایج نشان داد که ترکیب مورد نظر قادر به اشغال جایگاه فعال آنزیم بود و در میان نرم‌افزارها بهترین نتیجه با استفاده از نرم‌افزار Pyrex بدست آمد. در واقع این ترکیب دارای منفی‌ترین سطح انرژی اتصال (Kcal mol 5/7-) بود. بنابراین نشان داده شد که بالاترین تمایل به آمینواسیدهای کلیدی جایگاه فعال آنزیم و محل برهمکنش با مولکول کوکریستال است. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

2 - مطالعه اثر آنالوگ پروستاگلاندین F2α، داینوپروست، بر بافت جسم زرد خرگوش آبستن کاذب
سید اسماعیل صفوی میر هادی خیاط نوری

در این بررسی تأثیر آنالوگ پروستاگلاندین F2α (PGF2α)، داینوپروست، بر روی بافت جسم زرد خرگوش آبستن کاذب مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، 42 سر خرگوش ماده بالغ در شش گروه هفت‌تایی به‌طور تصادفی توزیع گردید. در سه گروه در روز دهم آبستنی کاذب، داینوپروست (1mg/kg چکیده کامل

در این بررسی تأثیر آنالوگ پروستاگلاندین F2α (PGF2α)، داینوپروست، بر روی بافت جسم زرد خرگوش آبستن کاذب مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، 42 سر خرگوش ماده بالغ در شش گروه هفت‌تایی به‌طور تصادفی توزیع گردید. در سه گروه در روز دهم آبستنی کاذب، داینوپروست (1mg/kg) به‌صورت داخل عضلانی تزریق و به‌ترتیب 24، 48 و 72 ساعت پس از تزریق، حیوانات کالبدگشایی شدند. در سه گروه دیگر به‌عنوان گروه شاهد سرم فیزیولوژی تزریق شد. در تمام گروه‌ها پس از اخذ نمونه خونی، حیوانات کالبدگشایی و تخمدان آن‌ها خارج و توزین گردید. پس از نمونه‌برداری و پایدارسازی در فرمالین نمکی 10 %، مقاطع بافتی با رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین تهیّه و جسم زرد از لحاظ مورفولوژی و مورفومتری مورد مطالعه قرار گرفت. مطالعات مورفومتری نشان داد که قطر جسم زرد در تمام گروه‌های تیمار در مقایسه با گروه‌های شاهد کاهش معنی‌داری (05/0p<) دارد. همچنین پیشرفت بافت همبند، افزایش تعداد هسته‌های پیکنوزه، گسترش فضاهای بین سلولی و ایجاد واکوئل‌های درشت در گروه‌های تیمار به‌طور معنی‌داری (05/0p<) در مقایسه با گروه‌های شاهد افزایش یافت. قطرات چربی محیطی و قطرات چربی مرکزی به‌ترتیب 24 و 48 ساعت پس از تزریق PGF2α به‌صورت معنی‌داری (05/0p<) افزایش یافتند. غلظت پروژسترون سرم در تمامی گروه‌های تیمار در مقایسه با گروه‌های شاهد کاهش معنی‌داری (05/0p<) نشان داد. نتایج بیان‌گر افزایش پیشرونده لوتئولیز ساختمانی و فونکسیونی در گروه‌های تیمار در مقایسه با گروه‌های شاهد بود. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

3 - تاثیر سه روش همزمان‌سازی فحلی اوسینک، کوسینک و پروستاگلاندین بر میزان باروری گاوهای شیری مبتلا به کاهش باروری
حبیب چراغی خسرو پارسائی مهر علی حسین خانی صادق علیجانی حسین دقیق کیا

هدف از مطالعه حاضر مقایسه برنامه‌های همزمان سازی فحلی اوسینک، کوسینک و پروستاگلاندین بر نرخ باروری گاوهای شیری دارای مشکل آبستنی بود. بدین منظور از 51 رأس نژاد گاو شیری هلشتاین با متوسط تعداد زایش 7-1 استفاده گردید. گاوهای موجود در گروه اوسینک (10=n) در روز صفر، 7 و 9 د چکیده کامل

هدف از مطالعه حاضر مقایسه برنامه‌های همزمان سازی فحلی اوسینک، کوسینک و پروستاگلاندین بر نرخ باروری گاوهای شیری دارای مشکل آبستنی بود. بدین منظور از 51 رأس نژاد گاو شیری هلشتاین با متوسط تعداد زایش 7-1 استفاده گردید. گاوهای موجود در گروه اوسینک (10=n) در روز صفر، 7 و 9 دوره آزمایشی به ترتیب 15 میکرو گرم آلارین استات، یک دوز پروستاگلاندین F2aبه میزان 500 میکروگرم کلوپروستنول به طریق عضلانی دریافت کرده و 16 ساعت پس از آخرین تزریق، با استفاده از اسپرم منجمد تلقیح مصنوعی شدند. برای گاوهای موجود در گروه آزمایشی کوسینک (27=n) همان رویه انجام شد، با این تفاوت که تلقیح مصنوعی بلافاصله پس از آخرین تزریق انجام گردید. دام‌های مربوط به گروه پروستاگلاندین (14=n) در روز صفر و 12 دوره آزمایشی، هر بار 500 میکروگرم کلوپروستنول به طریق عضلانی دریافت کرده و 72 ساعت پس از آخرین تزریق، تلقیح مصنوعی شدند. تشخیص آبستنی دام‌های تلقیح شده 60 روز بعد از تلقیح بر اساس ملامسه از راه توشه رکتال صورت پذیرفت. برای ارزیابی معنی‌دار بودن تیمارهای آزمایشی بر میزان آبستنی، با استفاده از رویه لجستیک نرم‌افزار SAS 9.1 اثر تیمار، فصل، شکم زایش، حیوان، سن و روزهای باز مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز متغیرهای مربوط به حیوان و اثرات اندازه‌گیری شده بر آبستنی نشان داد که اثر هیچ یک از عوامل مورد بررسی معنی‌دار نبودند. از این رو نمی‌توان بیان کرد کدام یک از روش‌های همزمان سازی فحلی جهت افزایش نرخ باروری مناسب‌ می‌باشد. دست یابی به مناسب ترین روش از بین برنامه‌های اوسینک، کوسینک و پروستاگلاندین، انجام مطالعات بیشتر و به کارگیری تعداد تکرار زیاد را طلب می کند. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

4 - اثر ترکیبی دو هورمون گنادورلین و پروستاگلندین(PGF2α) بر تکثیر نیمه مصنوعی ماهی حوض(Carassius auratus)
مهدی پارسیانی مازیار یحیوی میر مسعود سجادی عسکر کریم آبادی حسن محمد زاده

این تحقیق در اردیبهشت ماه 1388 در کارگاه تکثیر و پرورش ماهی خاویاری سد وشمگیر واقع در کیلومتر 35 شمال شهرستان آق قلا انجام گرفت.جهت مطالعه اثر ترکیبی دو هورمون گنادورلین و پروستاگلاندین(PGF2α) بر تکثیر نیمه مصنوعی ماهی حوض(Carassius auratus)، مولدین در 5 تیمار شام چکیده کامل

این تحقیق در اردیبهشت ماه 1388 در کارگاه تکثیر و پرورش ماهی خاویاری سد وشمگیر واقع در کیلومتر 35 شمال شهرستان آق قلا انجام گرفت.جهت مطالعه اثر ترکیبی دو هورمون گنادورلین و پروستاگلاندین(PGF2α) بر تکثیر نیمه مصنوعی ماهی حوض(Carassius auratus)، مولدین در 5 تیمار شامل : ml 4/0 هورمون ترکیبی فوق (در 2 مرحله) با نسبت های :0% pro + 100% Gn :1T, 25% pro + 75% nG :2T، 5% pro + 50% Gn :3T ،75% pro + 25% Gn :4T ، 100% pro + 0% Gn :5T به ازای هر مولد در قالب طرح کاملاً تصادفی نامتعادل بعلاوه یک شاهد با میزان ml 02/0 در مرحله اول تزریق و ml 2/0 در مرحله دوم تزریق هورمون HCG انسانی به ازای هر مولد در 3 تکرار مورد تزریق قرار گرفتند. بعد از بررسی شاخص های مورد نظر مؤثرترین نسبت در القاء مولدین، نسبت در تیمار2 بود. درصد جوابدهی ماهیان مولد در گروه شاهد و تیمار 2 تقریباً مشابه بود و با دیگر تیمارها دارای اختلاف معنی داری بود(05/0 < P). درصد لقاح و بررسی وضعیت تخمک گشایی در گروه شاهد با تیمار 2 اختلاف معنی داری را نشان نداد ولی در مقایسه با سایر تیمارها این شاخص ها دارای اختلاف معنی داری بود(05/0 < P). پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

5 - اثر تزریق فلونیکسین مگلومین بر نرخ باروری و تغییرات سرمی پروژسترون در تلیسه های هلشتاین
محمد روستایی جعفر یدی سعید خلج زاده

این تحقیق به منظور بررسی اثر سه تزریق فلونیکسین مگلومین بعد از تلقیح بر نرخ باروری و تغییرات عیار سرمی پروژسترون در تلیسه های هلشتاین انجام گرفت.تلیسه های هلشتاین (n=32) با میانگین وزن 375+_5 کیلو گرم و سن حدود 15 ماه به وسیله پروتکل ovsynch همزمان سازی فحلی و سپس تلق چکیده کامل

این تحقیق به منظور بررسی اثر سه تزریق فلونیکسین مگلومین بعد از تلقیح بر نرخ باروری و تغییرات عیار سرمی پروژسترون در تلیسه های هلشتاین انجام گرفت.تلیسه های هلشتاین (n=32) با میانگین وزن 375+_5 کیلو گرم و سن حدود 15 ماه به وسیله پروتکل ovsynch همزمان سازی فحلی و سپس تلقیح اجباری شدند.تلیسه ها به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (n=16). و تیمار فلونیکسین مگلومین(n=16)، قرار گرفتند. به تلیسه های گروه تیمار فلونیکسین مگلومین به میزان 1.1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در بعدازظهر 15،صبح روز بعد 16 و بعدازظهر روز بعد از تلقیح، به صورت داخل عضلانی تزریق شد و به تلیسه های گروه کنترل سرم فیزیولوژیک در همین زمانها تزریق شد.به منظور بررسی میزان باروری در روزهای 30 و 60 پس از تلقیح سونوگرافی رکتال صورت گرفت.همچنین به منظور بررسی تغییرات میزان پروژسترون قبل از تزریقات در پایان دوران و پس از پایان تزریقات از تلیسه های هر دو گروه خون گیری به عمل آمد. نرخ باروری در گروه تیمار فلونیکسین مگلومین در روز 30 برابر با 62.5% و در گروه کنترل برابر با 25% بود (p<0.05) و در روز 60 در گروه تیمار فلونیکسین مگلومین 56% و در گروه کنترل25% بود(p<0.05). میانگین غلظت پروژسترون پلاسمای تلیسه های تیمار فلونیکسین مگلومین(2.62+_0.166-ng/ml) نسبت به گروه کنترل (1.87+_11-ng/ml) در پایان تزریقات بالاتر بود ولی از نظر آماری معنی دار نبود.در تلیسه ها اثر سودمند 3 تزریق فلونیکسین مگلومین به طور محتمل به واسطه اثر آنتی لوتئولایتیک آن می باشد که ترشح پروستاگلاندین F2a را مهار کرده و باعث افزایش قدرت زنده مانی جنین گاو می شود. پرونده مقاله

فهرست مقالات پروستاگلاندین

سکوی نشر دانش

پیوندهای سایت

مراکز مرتبط

پشتیبانی

صفحات رسمی