فهرست مقالات میگوی پرورشی

• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  1 - تشخیص باقیمانده های آنتی بیوتیکی کلروآمفنیکل ، نیتروفورانها ، فورازولیدن ،ماتریکس ها و باقیمانده های دارویی در میگوی پرورشی سفید هندی (Penaeus indicus) در ایران
  عباسعلی مطلبی مغانجوقی
  در این تحقیق انتخاب نمونه ها در پیروی از ضمیمه 4 دستورالعمل 96/23 کدکس (Codex) مبنی بر یک نمونه از هر صد تن تولید سالانه و با توجه به اینکه تولید میگو در سال 2000 تقریبا 4000 تن بود انجام شد.بنابراین نمونه برداری حداقل از 10% مکانهای ثبت شده توبید میگو در دو سال 2000 و چکیده کامل

  در این تحقیق انتخاب نمونه ها در پیروی از ضمیمه 4 دستورالعمل 96/23 کدکس (Codex) مبنی بر یک نمونه از هر صد تن تولید سالانه و با توجه به اینکه تولید میگو در سال 2000 تقریبا 4000 تن بود انجام شد.بنابراین نمونه برداری حداقل از 10% مکانهای ثبت شده توبید میگو در دو سال 2000 و 2001 جمع آوری گردید. در این مطالعه روشهای نمونه برداری آماری منصفانه در شرایط عادی و روشهای نمونه برداری آماری یکجانبه یا هدفمند فقط در مورد مقادیر مشکوک همانطوری که در خط مشی های کدکس (Codex) ناظر بر تهیه وتدوین برنامه های ساماندهی کنترل باقیمانده های داروهای دامی در مورد مواد غذایی اعمال می شود صورت پذیرفت. باقیمانده هایی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند عبارتند از: کلروآمفنیکل (Chloramphenicol) ،نیتروفورانها (Nitrofurans) اریترومایسین و سولفونامیدها و تتراسیکلین ها. از روش های غربالگری جهت تشخیص سریع نمونه های منفی ( که میزان باقیمانده ها در آنها کمتر از حد تشخیص یا میزان معین است) استفاده شد و از روشهای تاییدی به منظور تایید وجود باقیمانده و تعیین میزان واقعی ترکیبات استفاده شده است. پایش کلروآمفنیکل با آزمون غربالگری از روش کروماتوگرافی مایع (HPLC) و آزمایش تاییدی آن با استفاده از اسپکتروفتومتری عمومی (LC/MC) استفاده شده است. حد قابل تشخیص کمتر از 2 میکرو گرم به ازای هر کیلوگرم است ومیزان فراتر از حد قابل تشخیص مثبت تلقی می شود. در این مطالعه کلیه نمونه ها کمتر از حد قابل تشخیص بوده است.آزمایش غربالگری با روش Four Plate و تایید نتیجه بااستفاده از کروماتوگرافی مایع (HPLC ) انجام شد میزان باقیمانده فلومیکوئین 150 و اکسیولینک 300 و اکسی تتراسیکیلین 100 میکروگرم به ازا عر کیلوگرم بود. در این مطالعه کلیه نمونه ها نتایج کمتر از حداکثر میزان باقیمانده ها می بوده است. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  2 - مروری بر کاربرد عصاره‌های گیاهی برای کنترل ملانوزیس در میگوی پرورشی
  مینا سیف زاده
  10.30495/jfh.2022.1947724.1335
  میگو محصول بسیار فاسدشدنی با ماندگاری محدود به دلیل ملانوزیس و ترکیب بیولوژیکی است. کنترل اثرات مخرب ملانوزیس از چالش های حائز اهمیت برای صنعت است. ملانوزیس در سخت‌پوستان معمولاً با استفاده از مهارکننده هایی مانند متا بی سولفیت سدیم کنترل می شود. بااین‌حال استفاده از مه چکیده کامل

  میگو محصول بسیار فاسدشدنی با ماندگاری محدود به دلیل ملانوزیس و ترکیب بیولوژیکی است. کنترل اثرات مخرب ملانوزیس از چالش های حائز اهمیت برای صنعت است. ملانوزیس در سخت‌پوستان معمولاً با استفاده از مهارکننده هایی مانند متا بی سولفیت سدیم کنترل می شود. بااین‌حال استفاده از مهارکننده‌های مصنوعی برای ملانوزیس و آنتی‌اکسیدان‌ها در فرآوری مواد غذایی معمولاً با ملاحظات مربوط به ایمنی و تأثیر بر کیفیت غذا محدود می‌شود. ازاین‌رو طی دهه اخیر گرایش به سمت مطالعاتی برای کاربرد عصاره های طبیعی برای کنترل ملانوزیس میگو افزایش یافت. از داده های برخی مقالات منتشرشده از پایگاه های Science Direct، Pub Med، SpringerLink و Scopus در مورد بروز رنگ‌دانه سیاه ملانین در پوست میگو استفاده شد. میگوها به روش غوطه وری پوشش شده و در یخ یا یخچال نگهداری شدند. در ایران صرفاً اثرات عصاره دانه انگور برای جلوگیری از ملانوزیس مطالعه شده است. بعضی از مطالعات تأثیر عصاره های گیاهی ازجمله گشنیز ویتنامی، برگ میوه کاوا، رز ماری، چای سبز، آوکادو، رسوب قهوه عربی و چاموانگ را در مقایسه با متا بی سولفیت سدیم بیشتر گزارش کردند. برخی از پژوهشگران اثرات عصاره هایی ازجمله زیتون، رزماری، آویشن را به همراه متا بی سولفیت سدیم در جلوگیری از ملانوزیس در مقایسه با متا بی سولفیت سدیم به‌تنهایی بیشتر بیان کردند. عصاره های گیاهی طی زمان ۲۸-۲ روز برای کاهش بروز لکه سیاه در میگو مؤثر بودند. مطالعات نشان دادند که عصاره های گیاهی می توانند به‌منزله آنتی اکسیدان عمل کرده و جایگزین طبیعی مؤثر برای مهار ملانوزیس بعد از مرگ میگو باشند. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  3 - مقایسه اثرات هندلینگ پس از صید، بر کیفیت و راندمان میگوی پرورشی استان هرمزگان
  یوسف آفتاب سوار سید حسن جلیلی محسن ملکوتی حجت الله فروغی فرد شهروز طاهری
  در این بررسی، شرایط هندلینگ و عملیات پس از صید تاثیر گذار بر افت کیفی میگوی پرورشی استان تا رسیدن به مجتمع های فرآوری مورد بررسی قرارگرفت. گشت های تحقیقاتی و ارزیابی ‌های مورد نظر روی 60 استخر پرورش میگو (تیاب شمالی و جنوبی) در هنگام برداشت و همچنین زمان تخلیه میگو در م چکیده کامل

  در این بررسی، شرایط هندلینگ و عملیات پس از صید تاثیر گذار بر افت کیفی میگوی پرورشی استان تا رسیدن به مجتمع های فرآوری مورد بررسی قرارگرفت. گشت های تحقیقاتی و ارزیابی ‌های مورد نظر روی 60 استخر پرورش میگو (تیاب شمالی و جنوبی) در هنگام برداشت و همچنین زمان تخلیه میگو در مجتمع های فرآوری در بندرعباس انجام شد. داده‌های بدست آمده حاصل از ثبت زمان ها و ثبت درجه حرارت های زنجیره سرمائی بود. نمونه ها از حیث شاخص ارگانولنیک (درصد میگوهای سر قرمز شده ، سر شل شده و شکسته شده)، دمای میگو زمان رسیدن به کارخانه ، ازت کل فرار (TVN) ، پی اچ ، میزان جذب متابی سولفیت سدیم در گوشت میگو و همچنین فاکتورهای باکتریولوژی شامل ( شمارش کلی میکروارگانیسم ها، شمارش کلی فرمها، اشریشیاکلای و ویبریوپاراهمولیتیکوس)مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور حذف برخی از زمان ها و مراحل و کوتاه شدن عملیات آماده سازی و هندلینگ ، روش CSW ( (آب سرد شده دریا) نیز به عنوان یک روش پیشنهادی با روش فعلی رایج هندلینگ پس از صید تا رسیدن به مجتمع فرآوری انجام و مقایسه گردید. از مجموع نتایج بدست آمده و مشاهدات انجام شده می توان نتیجه گرفت که در حال حاضر هندلینگ پس از صید میگوی پرورشی در استان هرمزگان به دلیل سوء مدیریت و توقف های غیر معمول، زمان ها و درجه حرارت های ثبت شده در عملیات، مطلوب نمی باشد. در حالی که در تیمارهای روش پیشنهادی CSW با حذف برخی مراحل و عملیات ، این معضل را محدود نموده و خطاها و عدم آگاهی نیروی انسانی را به حداقل ممکن کاهش داده به طوریکه می توان میگوها را با این روش بیش زا 14 ساعت سالم و بدون ضایعات ارگانولنیک نگهداری نمود. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  4 - تعیین میزان اسیدهای چرب اشباع و غیر اشباع در شش گونه میگوی پرورشی و دریایی خلیج فارس
  سیده زهرا فلاح شمسی شعبانعلی نظامی حسین خارا شهروز برادران نویری علیرضا علیپور نرگس علیجانپور کاوه امیری
  این تحقیق جهت تعیین میزان اسیدهای چرب اشباع و غیر اشباع در بافت 6 گونه میگوی دریایی و پرورشی شامل گونه های میگوی موزی(Fenneropenaeus merguiensis)، ببری سبز(Penaeus semisulcatus)، سفید هندی(Fenneropenaeus indicus)، سرتیز(Metapenaeus affinis)، خنجری(Parapenaeopsis stylife چکیده کامل

  این تحقیق جهت تعیین میزان اسیدهای چرب اشباع و غیر اشباع در بافت 6 گونه میگوی دریایی و پرورشی شامل گونه های میگوی موزی(Fenneropenaeus merguiensis)، ببری سبز(Penaeus semisulcatus)، سفید هندی(Fenneropenaeus indicus)، سرتیز(Metapenaeus affinis)، خنجری(Parapenaeopsis stylifera)و سفید غربی (Litopenaeus vannamei)،انجام شد. استخراج روغن از بافت گوشت میگوها به روش Bligh and Dyer, 1959 و با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی (GC) مدل HP-6820 صورت پذیرفت. مهمترین اسیدهای چرب امگا-3 شناخته شده در شش گونه میگو، شامل اسیدهای چرب EPA (C20:5n-3)، DHA (C22:6n-3) و ETE (C20:3n-3) بودند. فراوانترین اسیدهای چرب اشباع(SFA) اسید پالمیتیک (C16:0)، و فراوانترین اسیدهای چرب تک غیر اشباع، فرم سیس اسید اولئیک (C18:1n9) بود. همچنین نتایج حاکی از میزان بالای اسیدهای چرب امگا-3 نسبت به امگا-6 در نمونه ها بود. بیشترین میزان نسبت PUFA/ SFA در گونه میگوی سرتیز و برابر با mg/g04/1 و کمترین میزان این نسبت در گونه ببری سبز برابر با mg/g86/0مشاهده گردید. فراوانترین مقدار اسیدهای چرب در گونه میگوی سفید غربی پرورشی موجود بود. پرونده مقاله