در حالی که اطلاعات علمی موثقی در سطح جامعه در خصوص نتایج کشت و مصرف محصولات تراریخته وجود ندارد و کشمکش ها بین موافقان و مخالفان باعث ادامه روند حاضر شده است، به نظر می رسد، پژوهشگران تنها گروهی هستند که با دانش بالا، می توانند پاسخگوی مصرف کنندگان، کشاورزان و دولت مردا چکیده کامل
در حالی که اطلاعات علمی موثقی در سطح جامعه در خصوص نتایج کشت و مصرف محصولات تراریخته وجود ندارد و کشمکش ها بین موافقان و مخالفان باعث ادامه روند حاضر شده است، به نظر می رسد، پژوهشگران تنها گروهی هستند که با دانش بالا، می توانند پاسخگوی مصرف کنندگان، کشاورزان و دولت مردان باشند. در همین راستا، پژوهش حاضر بر مبنای پارادایم کیفی و با استفاده از تحلیل محتوای کیفی به منظور تحلیل دیدگاه پژوهشگران مراکز تحقیقات کشاورزی در خصوص مخالفت با کشت و مصرف محصولات تراریخته در ایران انجام شد. به منظور جمع آوری داده ها از شیوه مصاحبه نیمه ساختار یافته با 23 نفر از پژوهشگران، با رویکرد نمونه گیری هدفمند و روش نمونه گیری گلوله برفی استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد در کل سه عامل تخریب محیط زیست، به خطر افتادن سلامتی انسان و کشت و مصرف تحمیلی، ضعف ملاحظات اخلاقی و فقدان استقلال ملی از دلایل مخالفت با کشت و مصرف محصولات تراریخته از دیدگاه پژوهشگران مراکز تحقیقات کشاورزی می باشند.
پرونده مقاله
با توجه به گسترش تولید و مصرف محصولات تراریخته در سطح جهانی و نظر به اهمیت بهکارگیری تدابیر و مقررات لازم برای استفاده ایمن از مزایای این قبیل محصولات و جلوگیری از بروز مخاطرات احتمالی زیستمحیطی و سلامت آنها، تدوین قوانین و مقررات ایمنی زیستی در هر کشور دارای اهمیت فراو چکیده کامل
با توجه به گسترش تولید و مصرف محصولات تراریخته در سطح جهانی و نظر به اهمیت بهکارگیری تدابیر و مقررات لازم برای استفاده ایمن از مزایای این قبیل محصولات و جلوگیری از بروز مخاطرات احتمالی زیستمحیطی و سلامت آنها، تدوین قوانین و مقررات ایمنی زیستی در هر کشور دارای اهمیت فراوانی است.. بررسیهای صورت گرفته نشان میدهد که متن قانون ملی ایمنی زیستی دارای اشکالاتی است که منجر شده تا دستورالعملها و شیوه نامههای اجرایی تهیه شده توسط دستگاههای اجرایی ذیصلاح نیز دارای اشکالات فراوانی شوند و سؤال مطروحه در این مقاله این بود که آیا قانون ایمنی زیستی ما در حال حاضر راهکارهای حقوقی را در جهت حمایت از مصرف کنندگان محصولات تراریخته داراست یا خیر؟ خلاها و راهکارهای حقوقی چه چیز میتواند باشد؟ از این رو، در مقاله حاضر تلاش شدهاست؛ با بررسی قانون ملی ایمنی زیستی ایران و مقررات مربوطه و مقایسه آن با متن پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا و همچنین قوانین ایمنی زیستی 10 کشور از چهار قاره مختلف با دیدگاههای مختلف؛ که عضو پروتکل کارتاهنا بوده یا نبوده و در زمینه تولیدات و رهاسازی و نیز مصرف محصولات تراریخته فعالیت دارند؛ نقاط ضعف و قوت قانون ملی ایمنی زیستی و دستورالعملهای مربوطه را مشخص و راهکارهایی حقوقی جهت تدوین چارچوب حقوقی مناسب ارائه گردد.
پرونده مقاله
با توجه به ناشناخته بودن اثرات دراز مدت محصولات تراریخته و پیچیدگی‌های اثبات تقصیر و رابطه استناد بین مصرف این محصولات و اثرات آن بر انسان و محیط زیست لزوم تدوین یک نظام حقوقی خاص که مبتنی بر تصویب قانون مختص این موجودات باشد ضروری است.در این مقاله با استفاده از منابع ک چکیده کامل
با توجه به ناشناخته بودن اثرات دراز مدت محصولات تراریخته و پیچیدگی‌های اثبات تقصیر و رابطه استناد بین مصرف این محصولات و اثرات آن بر انسان و محیط زیست لزوم تدوین یک نظام حقوقی خاص که مبتنی بر تصویب قانون مختص این موجودات باشد ضروری است.در این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه ای و روش تحلیلی - تطبیقی، مقدمتاً به مفاهیم و کلیات مربوط به محصولات تراریخته و تفاوت ضمانت اجراهای موجود در نظام حقوقی ایران و اتحادیه اروپا پرداخته شده، چالشهای موجود و در نهایت راهکارهایی جهت رفع این چالشها نیز تبیین شده است.قانون ایمنی زیستی ایران بر خلاف مقررات اتحادیه اروپا، نظام جبران خسارت و نحوه جبران خسارت را روشن نمی سازد و از این جهت نمی توان انتظار داشت که حقوق مصرف کننده به درستی حمایت شود. قانون ایمنی زیستی در خصوص حقوق مصرف کنندگان محصولات تراریخته دارای کاستی ها و خلاهایی می باشد که با توجه به تحولات سریع حوزه زیست فناوری به ویژه تولید هرچه بیشتر محصولات تراریخته و تجاری سازی آن ضرورت اصلاح آن را دوچندان می نماید.
پرونده مقاله
امنیت غذایی یکی از مهمترین مسائل جوامع بشری است. روشهای بیوتکنولوژی نوین کشاورزی، از جمله اصلاح ژنتیکی، راهکاری است که از طریق امکان افزایش تولید، استفاده بیشتر از منابع طبیعی و کاهش اثرات زیست محیطی مورد توجه است. با‌این حال، انواع جدید محصولات زراعی تراریخته که با رو چکیده کامل
امنیت غذایی یکی از مهمترین مسائل جوامع بشری است. روشهای بیوتکنولوژی نوین کشاورزی، از جمله اصلاح ژنتیکی، راهکاری است که از طریق امکان افزایش تولید، استفاده بیشتر از منابع طبیعی و کاهش اثرات زیست محیطی مورد توجه است. با‌این حال، انواع جدید محصولات زراعی تراریخته که با روشهای مهندسی ژنتیکی تغییر یافته اند لازم است در معرض ارزیابی‌های ایمنی برای تحقق الزامات نظارتی، قبل از بازاریابی قرار گیرند. هدف از ارزیابی، بررسی تاثیر محصولات زراعی تراریخته بر سلامت انسان، حیوان و محیط زیست است. اگرچه، مطالعات بسیاری در مورد ارزیابی ریسک مواد غذایی تراریخته (GM) منتشر شده است، خوراک دام GM مورد توجه نبوده است، با وجود‌این که بین 70 تا 90٪ از کل محصولات GM و زیست توده آنها به عنوان خوراک دام استفاده می‌شود. در‌این مقاله، چارچوب نظارتی محصولات GM برای خوراک دام در نظر گرفته شده است و اطلاعات موجود در مورد ارزیابی مواد غذایی GM به عنوان مبنا بررسی می‌شود. اگرچه، اکثر تکنیک‌های مورد استفاده برای ارزیابی ایمنی مواد غذایی GM می‌توانند در خوراک دام GM استفاده شوند، با‌این وجود بسیاری از قسمت‌های گیاهی که برای تغذیه دام استفاده می‌شود برای انسان غیرقابل استفاده هستند. بنابراین، غلظت پروتئین‌های بیان شده جدید در بافت‌های مختلف گیاه و و ترکیباتی که بطور طبیعی در گیاه وجوددارند اما مقدارشان در گیاه تراریخته و و خوراک دام حاصل از آن تغییر کرده است به عنوان شاخص در نظر گرفته می‌شود. توسعه بیشتر روشهای اختصاصی برای ارزیابی محصولات GM برای مصرف حیوانات، در ایمنی خوراک GM ضرورت دارد.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد
