مقدمه: سرخ کردن تحت خلا، فناوری نوینی است که موجب بهبود تولید میان وعده های جدید از قبیل چیپس میوه و سبزیجات می‌گردد. دلیل این امر کاهش حضور اکسیژن و دمای کمتر فرایند است. هدف از انجام این تحقیق، تعیین تأثیر پارامترهای فرآیند (زمان، فشار، درجه حرارت) بر روی ویژگی‌های کی چکیده کامل
مقدمه: سرخ کردن تحت خلا، فناوری نوینی است که موجب بهبود تولید میان وعده های جدید از قبیل چیپس میوه و سبزیجات می‌گردد. دلیل این امر کاهش حضور اکسیژن و دمای کمتر فرایند است. هدف از انجام این تحقیق، تعیین تأثیر پارامترهای فرآیند (زمان، فشار، درجه حرارت) بر روی ویژگی‌های کیفی لوبیا سبز سرخ شده به منظور دستیابی به شرایط بهینه فرایند می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش، ابتدا با انجام پیش آزمایش و سپس بررسی پارامترهای کیفی محصول، محدوده‌ی درجه حرارت 80 تا 120 درجه‌ی سانتی‌گراد، فشار 280 تا 320 میلی بار و مدت زمان 10 تا 25 دقیقه در نظر گرفته شد و با استفاده از مدل آماری رویه‌ی پاسخ، نمونه‌ها، در درجه حرارت و فشار، زمان‌های طرح ریزی شده فرآوری گردیدند. اثر مدت زمان سرخ کردن، فشار و دمای سرخ کردن بر ویژگی‌های فیزیکی، نظیر افت رطوبت و جذب روغن، چروکیدگی، بافت، رنگ مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل داده ها، شرایط بهینه شامل دمای سرخ کردن 13/119 درجه سانتی‌گراد، فشار 285 میلی‌بار و زمان 63/14 دقیقه به دست آمد. نتایج حاکی از آن بود که مدت زمان در معرض سرخ شدن فرآورده، رابطه مستقیم و معنی داری با فشار تحت خلا دارد. میزان رطوبت نمونه، وابسته به میزان زمان سرخ شدن می‌باشد. که با افزایش زمان سرخ نمودن میزان رطوبت نمونه‌ها به طور معنی‌داری کاهش می‌یابد (05/0p<). میزان جذب روغن، ارتباط معنی‌داری با درجه حرارت و زمان دارد (01/0p<).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که سرخ کردن تحت خلا سبب دستیابی به محصولات جدید با طعم و بافت مطلوب، ارزش تغذیه ای بالا و صرف هزینه اندک، جهت جلوگیری از افزایش ضایعات محصولات می‌گردد.
پرونده مقاله
تغذیه صحیح گیاه یکی از عوامل مهم در بهبود عملکرد کمّی و کیفی محصول به شمار می آید. بر این اساس، اثر سطوح مختلف سولفات روی و نیتروژن بر شاخص سطح برگ، عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا سبز در تابستان سال 1391 به صورت کرت های خُرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تک چکیده کامل
تغذیه صحیح گیاه یکی از عوامل مهم در بهبود عملکرد کمّی و کیفی محصول به شمار می آید. بر این اساس، اثر سطوح مختلف سولفات روی و نیتروژن بر شاخص سطح برگ، عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا سبز در تابستان سال 1391 به صورت کرت های خُرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان دزفول بررسی گردید. در این تحقیق کرت های اصلی، شامل چهار سطح مصرف نیتروژن (صفر، 30 ، 60 و90 کیلوگرم در هکتار) از منبع کود اوره و کرت های فرعی شامل چهار سطح مصرف سولفات روی (صفر، 10، 20 و 30 کیلوگرم در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که مصرف 90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار، شاخص سطح برگ، ماده خشک کل گیاه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و میزان پروتئین را افزایش داد. مصرف سولفات روی در مقادیر 20 کیلوگرم در هکتار بیشترین مقدار عملکرد و اجزای آن را به خود اختصاص داد. بیشترین شاخص سطح برگ، عملکرد بیولوژیکی، عملکرد دانه، شاخص برداشت و میزان پروتئین با کاربرد همزمان 90 کیلوگرم نیتروژن و 20 کیلوگرم سولفات روی در هکتار حاصل گردید. به نظر می رسد مصرف عنصر روی در غلظت های مناسب از طریق دخالت در فرآیندهای فیزیولوژیکی و متابولیسم نیتروژن در گیاه به عنوان یک عنصر ضروری، فرآیندهای رشد در لوبیا سبز را تسریع نموده و باعث افزایش عملکرد آن می گردد.
پرونده مقاله
این تحقیق به منظور بررسی اثر روش‎های خاک مصرف عناصر و روش‎های محلول‎پاشی آهن و روی به صورت تنها و توام بر رشد و عملکرد دانه لوبیا سبز و میزان روی و آهن در محصول انجام گرفت. آزمایش به‎صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‎های کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام چکیده کامل
این تحقیق به منظور بررسی اثر روش‎های خاک مصرف عناصر و روش‎های محلول‎پاشی آهن و روی به صورت تنها و توام بر رشد و عملکرد دانه لوبیا سبز و میزان روی و آهن در محصول انجام گرفت. آزمایش به‎صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‎های کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی عبارت بودند از نوع کود در سه سطح (آهن، روی، مصرف توام هر دو کود). زمان و نوع کاربرد کودها (شاهد، کاربرد خاک مصرف، محلول‎پاشی در مرحله رویشی، محلول‎پاشی در مرحله آغاز گل‎دهی، محلول‎پاشی در دو مرحله رویشی و آغاز گل‎دهی، محلول‎پاشی بعد از برداشت هر چین، محلول‎پاشی در سه مرحله رویشی، آغاز گل‎دهی و بعد از برداشت هر چین). بر اساس نتایج به دست آمده، تیمارهای کاربرد خاک مصرف عناصر، محلول‎پاشی عناصر در دو مرحله رویشی و آغاز گل‎دهی و محلول‎پاشی عناصر در سه مرحله رویشی، آغاز گل‎دهی و بعد از برداشت هر چین، باعث افزایش صفات مورد بررسی از جمله ارتفاع ساقه، تعداد برگ، وزن خشک برگ‎های بوته، وزن خشک ساقه، وزن خشک اندام هوایی، میانگین طول نیام و عملکرد نیام شدند. در این بررسی کاربرد توام آهن و روی، تعداد برگ، وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه، وزن خشک اندام هوایی و عملکرد نیام را به میزان بیشتری نسبت به کاربرد هر یک از کودها به تنهایی افزایش داد. بیشترین عملکرد نیام در واحد سطح به میزان 29/2 کیلوگرم در صورت کاربرد توام کودها و کمترین میزان آن به میزان 82/1 کیلوگرم در صورت کاربرد کود آهن به تنهایی حاصل گردید. هم‎چنین تیمارهای کاربرد خاک مصرف کودها، محلول‎پاشی در دو مرحله رویشی و آغاز گل‎دهی و محلول‎پاشی در سه مرحله رویشی، آغاز گل‎دهی و بعد از برداشت هر چین بیشترین افزایش را در عملکرد نیام در واحد سطح باعث شدند. در این سه تیمار، عملکرد نیام به ترتیب به میزان 65، 59 و 65 درصد بیشتر از شاهد بود. در تیمار کاربرد آهن و روی به صورت توام و روی به تنهایی غلظت روی بیشتری نسبت به کاربرد آهن به تنهایی به دست آمد. هم‎چنین کمترین میزان روی در صورت محلول‎پاشی در مرحله رویشی به دست آمد. در تیمارهای آهن و روی به صورت توام و آهن به تنهایی نیز میزان آهن بیشتری نسبت به تیمار روی به تنهایی به دست آمد. کمترین اثر در افزایش غلظت آهن نیز مربوط به تیمار محلول‎پاشی در آغاز گل‎دهی بود.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد
