زخم معده در جمعیت کلستاتیک بیشتر از جمعیت نرمال است. ملاتونین آنتی اکسیدانی است که وارد سیکل ردوکس نمیشود. سیستئامین مادهای جهت ایجاد تجربی زخم گوارشی بوده و تولید رادیکالهای آزاد کرده و غلظت دئودنال اندوتلین 1 را افزایش میدهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر پیش درمانی چکیده کامل
زخم معده در جمعیت کلستاتیک بیشتر از جمعیت نرمال است. ملاتونین آنتی اکسیدانی است که وارد سیکل ردوکس نمیشود. سیستئامین مادهای جهت ایجاد تجربی زخم گوارشی بوده و تولید رادیکالهای آزاد کرده و غلظت دئودنال اندوتلین 1 را افزایش میدهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر پیش درمانی با ملاتونین در زخم معده ناشی از سیستئامین در گروه های کنترل و کلستاتیک است. مطالعه در دو گروه روی موشهای صحرایی انجام شد: گروه کنترل و کلستاتیک هرگروه به چهار زیر گروه تقسیم گردید:که سالین، سیستئامین، ملاتونین به اضافه سیستئامین و ویتامین C به اضافه سیستئامین به ترتیب تزریق شد. همه موشها 24 ساعت پس از تزریق کشته شده و معده جهت بررسی J.score جدا شد. در گروه کلستاتیک مجرای صفراوی بسته شد و موشها 7 روز پس از جراحی علائم یرقان را نشان دادند سپس تزریقات و بررسی زخم مانند گروه کنترل انجام شد. در گروه کنترل با تزریق سیستئامین افزایش معنیداری در J.score نسیت به زیر گروه سالین دیده شد. با تزریق ویتامین C و ملاتونین کاهش معنی داری در J.score نسیت به زیر گروه سیستئامین دیده شد. در گروه کلستاتیک با تزریق سیستئامین افزایش شدید و معنی داری در J.score نسبت به زیر گروه سالین دیده شد. با تزریق ویتامین C و ملاتونین کاهش معنی داری در J.score نسیت به زیر گروه سیستئامین دیده شد. نتایج نشان میدهند که درمان با ملاتونین و ویتامین C با بهبود استرس اکسیداتیو از گروههای کنترل وکلستاتیک در برابر زخم معده ناشی از سیستئامین محافظت میکنند.
پرونده مقاله
سیستئامین به علت دارا بودن خاصیت اکسیداتیو ، به عنوان یک ترکیبایجادکننده زخم دئودنوم شناخته شده است . داروها یی که واجد آثار آنتیاکسیدان می باشند می توانند از اثرات این ماده بر روی دئودنوم جلوگیری نمایند .به این منظور بر روی 16 گروه 7 تایی موش صحرایی نر از نژاد ویستار ، چکیده کامل
سیستئامین به علت دارا بودن خاصیت اکسیداتیو ، به عنوان یک ترکیبایجادکننده زخم دئودنوم شناخته شده است . داروها یی که واجد آثار آنتیاکسیدان می باشند می توانند از اثرات این ماده بر روی دئودنوم جلوگیری نمایند .به این منظور بر روی 16 گروه 7 تایی موش صحرایی نر از نژاد ویستار ، اثرات ضد زخم دو داروی کا پتوپریل (با دوزهای 15 mg/kg و 30 و 45 یکبار و به صورت خوراکی) و اومپرازول (با دوزهای 10 و20و30 mg/kg یکبار و به صورت خوراکی ) هر کدام 12 ساعت و 0.5 ساعت قبل از القا زخم دئودنوم توسط سیستئامین که به صورت خوراکی (با دوز 450 mg/kg،دو بار و به فاصله 4 ساعت) به کار برده شد ارزیابی گردید. همه حیوانات در این گروهها ، 24 ساعتپس از آخرین دوز سالین یا سیستئامین توسط اتر کشته شده ودئودنوم آنها خارجو توسط سالین شستشو داده شده سپس فیکس و جهت ارزیابی شاخص زخم ومطالعات هیستوپاتولوژیک آماده گردید . نتایج نشان داد سیستئامین به دئودنومآسیب شدیدی وارد نموده و پیش درمان با دو داروی کاپتوپریل و اومپرازولالقاء زخم دئودنوم توسط سیستئامین ر ا کاهش می دهند. شاخص زخم در گروه سیستئامین 0.6±3.02 بوده ولی با تجویز اومپرازول به 0.24 ± 0.94 وبا کاپتوپریل به 0.24 ±0.7 رسید که این کاهش معنا دار بود . درصد مهار زخم با تجویز اومپرازول 74/68% و با تجویز کاپتوپریل 8/24±77/6%برآورد گردید . این نتایج بیانگر اثر هر دو دارو بر پیشگیری از زخم دئودنو م ناشی از سیس تئامین می باشدکه احتمالا به اثرات آنتی اکسیدان آنها مربوط می شود.
پرونده مقاله
در این مطالعه تأثیر استفاده از سیستئامین بر تکوین آزمایشگاهی اووسیت گاو موردآزمایش قرار گرفت. تخمدانهای گاو از کشتارگاه صنعتی تبریز جمع آوری و در محلول کلرید سدیم 0.9درصد حاوی 100 واحد بینالمللی در هر میلیلیتر پنیسیلین Gپتاسیم و 100 میکروگرم در میلیلیتر استرپتومایسین سو چکیده کامل
در این مطالعه تأثیر استفاده از سیستئامین بر تکوین آزمایشگاهی اووسیت گاو موردآزمایش قرار گرفت. تخمدانهای گاو از کشتارگاه صنعتی تبریز جمع آوری و در محلول کلرید سدیم 0.9درصد حاوی 100 واحد بینالمللی در هر میلیلیتر پنیسیلین Gپتاسیم و 100 میکروگرم در میلیلیتر استرپتومایسین سولفات در دمای 35-30 سانتیگراد ظرف 4-2 ساعت به آزمایشگاه کشت انتقال یافتند. مجموعه اووسیت- کومولوسها در محیط کشت TCM199 دارای 10 درصد سرم جنینی گاو، 0.23 میلی مولار سدیم پیرووات، 25 میلی مول بیکربنات سدیم، 100 واحد در میلیلیتر پنی سیلین-استرپتومایسین، 1 میکروگرم در میلیلیتر استرادیول 17 بتا، 0.5میکروگرم در میلیلیتر هورمون محرک فولیکول، 100 واحد در میلیلیتر گونادوتروپین کوریونیک انسان و سطوح صفر (گروه شاهد)، 0.1 ؛0.5 و 1 میلیمولار سیستئامین به مدت 2 ساعت کشت داده شدند. میزان بلوغ اووسیتها در محیط دارای سطح0.1 میلی مول آنتیاکسیدان سیستئامین بالاتر از گروه کنترل بود (به ترتیب 46/66 در مقابل 33/33 درصد). میزان بلوغ اووسیتها در محیط دارای سطح 0.5 میلیمولار آنتی اکسیدان 556/55% نسبت به گروه کنترل 33/33% بالاتر بود (P<0.05)میزان اووسیت های تکوین نیافته در تیمار سیستئین 1 میلی مولار در پائینترین حد بود (P<0.05)NV;G نتایج این تحقیق حاکی از این بود که استفاده از آنتیاکسیدان در محیط کشتآزمایشگاهی، میتواند میزان بلوغ آزمایشگاهی اووسیت های گاو را بهبود دهد
پرونده مقاله
تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر ویتامین E و سیستئامین بر کیفیت اسپرم پس از یخ زدایی در گاومیش انجام گردید. برای این منظور تعداد 20 انزال از چهار رأس گاومیش نر جمعآوری شد. نمونههای منی با کیفیت عالی و داشتن بیش از 70 درصد اسپرماتوزویید با تحرک رو به جلو در دمای 37 درجه چکیده کامل
تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر ویتامین E و سیستئامین بر کیفیت اسپرم پس از یخ زدایی در گاومیش انجام گردید. برای این منظور تعداد 20 انزال از چهار رأس گاومیش نر جمعآوری شد. نمونههای منی با کیفیت عالی و داشتن بیش از 70 درصد اسپرماتوزویید با تحرک رو به جلو در دمای 37 درجه سلسیوس با رقیقکنندههای تجاری بایوکسل رقیق و پس از مرحله خنک شدن در دمای چهار درجه سلسیوس ظرف مدت دو ساعت و اعمال زمان تعادل، متعاقب افزودن75/0، 5/1، 2 و 5 میلی مول ویتامین E و 5/7، 5/12، 15 و 20 میلی مول سیستئامین به ازای هر 90 میلیلیتر رقیق کننده، در پایتهای 5/0 میلیلیتری فرانسوی بسته بندی شد و با اعمال زمان انجماد مشخص قبل از ورود به ازت مایع، منجمد و داخل ظروف حاوی ازت مایع نگهداری شدند. پس از 72 ساعت، یخگشایی نمونه پایوتهای منجمد مورد نظر در دمای 37 درجه سلسیوس به مدت 40 ثانیه صورت گرفت. میزان تحرک و برخی فراسنجههای کیفی نمونههای مورد نظر پس از یخ گشایی با استفاده از سیستم ارزیابی کامپیوتری الگوی تحرک اسپرم مورد بررسی قرار گرفت. به طور کلی نتایج بهدست آمده در این تحقیق نشان دادند، افزودن 20 میلیمول سیستئامین و 5/1 میلی مول ویتامین E به رقیق کننده تجاری بایوکسل باعث افزایش میزان تحرک و برخی فراسنجههای کیفی اسپرم گاومیش پس از یخ زدایی شد (05/0>p).
نشریه آسیبشناسی درمانگاهی دامپزشکی، 1392، دوره7، شماره 4، پیاپی 28، صفحات 276-268
پرونده مقاله
زمینه و هدف: مصرف مکملهای آنتی اکسیدانی بر عملکرد ارگانهای بدن و کاهش رادیکالهای آزاد شده در جریان اختلالات و بیماریهای مختلف همیشه
مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر کوآنزیم Q10و ویتامین Cبر پراکسیداسیون لیپیدی و استرس اکسیداتیو ناشی از سیستئامین میباشد.
چکیده کامل
زمینه و هدف: مصرف مکملهای آنتی اکسیدانی بر عملکرد ارگانهای بدن و کاهش رادیکالهای آزاد شده در جریان اختلالات و بیماریهای مختلف همیشه
مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر کوآنزیم Q10و ویتامین Cبر پراکسیداسیون لیپیدی و استرس اکسیداتیو ناشی از سیستئامین میباشد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی مداخله گر موشهای صحرایی نر نژاد ویستار به چهار گروه شش تایی تقسیم شدند.
گروه ( :1کنترل،)گروه ( 2سیستئامین)، گروه ( 3ویتامین Cبه اضافه سیستئامین،) گروه ( 4کوآنزیم Q10به اضافه سیستئامین) درمان شدند. 24ساعت پس
از آخرین تزریق موشهای صحرایی بیهوش گردیده و نمونه گیری انجام شد. به منظور مقایسه میانگین دادهها در گروههای مورد مطالعه، آزمونهای Welch
و کروسکال-والیس مورد استفاده قرار گرفت و سطح معنیدار P < 0.05در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد تزریق سیستئامین موجب کاهش معنیدار ( )P < 0.05فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در گروه
سیستئامین در مقایسه با گروه کنترل شد. پیش درمانی با ویتامین Cموجب افزایش معنیدار ( )P < 0.05فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در مقایسه
با گروه سیستئینامین تنها شد. پیش درمانی با کوآنزیم Q10موجب افزایش بسیار معنیدار فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکــسیداز ( )P < 0.001و آنزیم
سوپراکسیددیسموتاز ( )P < 0.05در مقایسه با گروه سیستئینامین تنها شد.
نتیجه: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه جهت کاهش عوارض استرس اکسیداتیو ناشی از سیستئامین در موشهای صحرایی میتوان از کوآنزیم Q10و
ویتامین Cاستفاده کرد.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد