توان بی‌هوازی

دسترسی آزاد مقاله

1 - تأثیر تمرینات استقامتی شدید و مصرف ماست پروبیوتیک بر توان هوازی، بی‌هوازی، گلبول‌های سفید، لنفوسیت‌ها، منوسیت‌ها و نوتروفیل‌های خون بازیکنان جوان فوتبال
غلام‌رضا جهانی قیه قشلاق کیومرث دهقانپور اصغر خالدان

هدف از این مطالعه بررسی تأثیر یک دوره تمرین استقامتی شدید به‌همراه مصرف ماست پروبیوتیک بر توان هوازی، بی‌هوازی و سلول‌های نوتروفیل، لنفوسیت، مونوسیت و گلبول‌های قرمز خون در بازیکنان جوان فوتبال بود. به‌این منظور در مطالعه‌ای نیمه تجربی، 36 بازیکن فوتبال جوان 16 الی 18 س چکیده کامل

هدف از این مطالعه بررسی تأثیر یک دوره تمرین استقامتی شدید به‌همراه مصرف ماست پروبیوتیک بر توان هوازی، بی‌هوازی و سلول‌های نوتروفیل، لنفوسیت، مونوسیت و گلبول‌های قرمز خون در بازیکنان جوان فوتبال بود. به‌این منظور در مطالعه‌ای نیمه تجربی، 36 بازیکن فوتبال جوان 16 الی 18 سال با میانگین قد cm77/0±172، وزن Kg 87/5 ± 76/66 و شاخص توده بدنی 09/2 ± 27/21 به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. ابتدا معاینات پزشکی به‌عمل آمد و سپس آزمون‌های توان هوازی HUFF و بی‌هوازی RAST گرفته شد. گروه تجربی روزانه 400 میلی‌لیتر ماست پروبیوتیک را یک ساعت قبل از تمرین مصرف می‌نمود. هر دو گروه برنامه تمرینی را 8 هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 90 تا 120 دقیقه با شدت 60 الی 75 درصد در بخش هوازی و با شدت 80 الی 100 درصد حداکثر ضربان قلب در دقیقه در بخش بی‌هوازی را انجام دادند. پیش از انجام برنامه تمرینی، تفاوت معنی‌داری در میزان متغیرها در دو گروه وجود نداشت. پس از 8 هفته تمرین، میزان نوتروفیل و لنفوسیت استراحتی افزایش معنی‌داری یافت. میزان توان هوازی، بی‌هوازی و مقادیر مونوسیت و گلبول‌های قرمز افزایش غیر معنی‌داری داشت و ابتلا به URTI در طول دوره تمرینی در گروه تجربی مشاهده نشد. پس از هشت هفته، تمرینات استقامتی شدید سبب بهبود توان هوازی، بی‌هوازی در هر دو گروه شد و در گروه تجربی کاهش ابتلا به URTI دیده شد. به‌نظر می‌رسد مصرف ماست پروبیوتیک را به‌طور روزانه به ورزشکارانی که تمرینات شدید استقامتی انجام می‌دهند، می‌توان توصیه نمود. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

2 - مقایسه تاثیر مصرف کوتاه مدت به تنهایی و ترکیبی از مکمل‌های ال آرژنین و ال سیترولین بر توان هوازی ‏و بی‌هوازی فوتبالیست‌های جوان
ابوالفضل قدسی عباس مهران پور بهرام عابدی مجتبی خان سوز

10.30495/varzesh.2023.1991896.1064

هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر مصرف کوتاه مدت به تنهایی و ترکیبی از مکمل‌های ال آرژنین و ال سیترولین بر توان هوازی و بی‌هوازی فوتبالیست‌های جوان انجام گرفت.مواد روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون انجام گرفت، 60 فوتبالیست جوان مرد با دام چکیده کامل

هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر مصرف کوتاه مدت به تنهایی و ترکیبی از مکمل‌های ال آرژنین و ال سیترولین بر توان هوازی و بی‌هوازی فوتبالیست‌های جوان انجام گرفت.مواد روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون انجام گرفت، 60 فوتبالیست جوان مرد با دامنه سنی 15 تا 18 سال که به صورت در دسترس انتخاب و در 4 گروه 15 نفری مکمل ال- آرژنین، مکمل ال- سیترولین، ترکیبی از مکمل ال- آرژنین وال- سیترولین و دارونما قرار گرفتند. در مراحل پیش آزمون و پس آزمون توان هوازی و بی‌هوازی آزمودنی‌ها با استفاده از آزمون‌های یویو و آزمون RAST اندازه‌گیری شد. دوره مصرف مکمل به مدت 7 روز بود. مقدار مکمل‌های ال- آرژنین و ال- سیترولین به تنهایی 4/2 گرم در روز بود که در گروه ترکیبی هر یک از مکمل‌ها 2/1 گرم مصرف شدند.یافته ها: مصرف کوتاه مدت (7 روز) مکمل ال آرژنین، مکمل ال سیترولین و ترکیبی از مکمل ال آرژنین و ال سیترولین بر افزایش توان هوازی، اوج توان بی‌هوازی، میانگین توان بی‌هوازی، حداقل توان بی‌هوازی و کاهش شاخص خستگی فوتبالیست‌های جوان تاثیر معنی‌داری دارد (05/0> P ) . دیگر نتایج حاکی از اندازه اثر بیشتر ترکیبی از مکمل ال آرژنین و ال سیترولین در مقایسه با مکمل ال آرژنین و مکمل ال سیترولین به تنهایی در بهبود توان هوازی و بی‌هوازی فوتبالیست‌های جوان می‌باشد. نتیجه گیری: براساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که مصرف ترکیبی از مکمل‌های ال آرژنین و ال سیترولین، می‌تواند در افزایش توان هوازی و بی‌هوازی فوتبالیست‌های جوان مؤثر باشد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

3 - اثر هشت هفته تمرین هوازی با شدت کم و زیاد بر دستگاه قلبی- عروقی، توان هوازی و بی هوازی مردان دارای اضافه وزن
علی مصطفی لو هادی روحانی

20.1001.1.27834603.1400.1.1.7.0

هدف پژوهش حاضر اثر هشت هفته تمرین هوازی با شدت کم و زیاد بر دستگاه قلبی- عروقی، توان هوازی و بی هوازی مردان دارای اضافه وزن بود. 25 دانشجوی پسر دارای اضافه وزن (وزن، 5/13±3/86 کیلوگرم؛ سن، 3/0±6/24 سال و VO2max، 3/10±3/29 میلی‌ لیتر برکیلوگرم دردقیق چکیده کامل

هدف پژوهش حاضر اثر هشت هفته تمرین هوازی با شدت کم و زیاد بر دستگاه قلبی- عروقی، توان هوازی و بی هوازی مردان دارای اضافه وزن بود. 25 دانشجوی پسر دارای اضافه وزن (وزن، 5/13±3/86 کیلوگرم؛ سن، 3/0±6/24 سال و VO2max، 3/10±3/29 میلی‌ لیتر برکیلوگرم دردقیقه) در یک برنامه مداخله‌ای هشت هفته‌ای شرکت کردند. آزمودنی‌ها به صورت تصادفی در یکی از گروه‌های تمرین با شدت بالا [70 تا 80 درصد VO2max] (HI)، تمرین با شدت پایین [40 تا 50 درصد VO2max] (LI) و یا کنترل (C) قرارگرفتند. تمرین شامل دویدن مسافت‌های یکسان برای دو گروه (هم حجم) با شدت متفاوت در هر جلسه و هر هفته سه جلسه بود. فشار خون و ضربان قلب استراحتی آزمودنی‌ها قبل و بعد از برنامه تمرینی اندازه‌گیری شد. همچنین VO2maxبا استفاده از آزمون کوپر و توان بی‌هوازی با استفاده از آزمون رست برآورد شد. تفاوت بین دو گروه تمرینی در متغیرهای توان حداقل و میانگین توان معنی‌دار بود.تفاوت معنی‌داری در تغییرات ضربان قلب از پیش آزمون تا پس آزمون، در هر دو گروه تمرینی مشاهده شد که میزان کاهش آن در گروه HI بیشتر از گروه LI بود. VO2 max در هر دو گروه تمرینی افزایش معنی‌داری پس از دوره تمرینی داشت. اما تفاوت معنی‌داری با یکدیگر نداشتند. تمرینات هوازی با شدت بالا نسبتاً تاثیرات بیشتری بر برخی پارامترهای توان بی‌هوازی و قلبی- عروقی افراد دارای اضافه وزن دارد. به نظر می‌رسد کسب فواید توان هوازی از تمرینات هوازی مستقل از شدت تمرینات باشد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

4 - تاثیرتمرینات پلایومتریک ،قدرتی وترکیبی بربرخی شاخص‌های عملکردی کشتی گیران نخبه
اسرا عسکری

20.1001.1.27834603.1400.1.1.2.5

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین پلیومتریک، قدرتی و ترکیبی بر برخی شاخص‌های عملکردی کشتی‌گیران نخبه بود.تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد. آزمودنی‌های پژوهش حاضر 32 نفر از کشتی‌گیران نخبه استان گلستان با سابقه حداقل 3 سال تمرین منظم ب چکیده کامل

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین پلیومتریک، قدرتی و ترکیبی بر برخی شاخص‌های عملکردی کشتی‌گیران نخبه بود.تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد. آزمودنی‌های پژوهش حاضر 32 نفر از کشتی‌گیران نخبه استان گلستان با سابقه حداقل 3 سال تمرین منظم بودند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به 4 گروه کنترل (8 نفر)، تمرین پلیومتریک (8 نفر)، تمرین قدرتی (8 نفر) و ترکیبی(8 نفر)تقسیم شدند.آزمودنی‌ها به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته) تمرینات فوق را اجرا کردند. توان بی‌هوازی، قدرت بیشینه، سرعت و چابکی قبل و پس از 8 هفته ارزیابی شد. از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج نشان داد که توان بی‌هوازی در گروه تمرینات ترکیبی به‌طور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. قدرت بیشینه در گروه تمرینات ترکیبی نسبت به گروه کنترل و گروه تمرینات پلایومتریک به‌طور معناداری افزایش یافت. قدرت بیشینه در گروه تمرینات قدرتی نسبت به گروه کنترل به‌طور معناداری افزایش یافت. سرعت در گروه تمرینات ترکیبی نسبت به گروه کنترل و گروه تمرینات قدرتی به‌طور معناداری ا یافت. همچنین سرعت در گروه تمرینات پلایومتریک نسبت به گروه کنترل و گروه تمرین قدرتی به‌طور معناداری افزایش یافت. تفاوت معناداری در شاخص چابکی پس از هشت هفته بین گروه‌ها مشاهده نشد.نتایج مطالعه حاضر نشان داد ترکیب تمرینات پلایومتریک و قدرتی نسبت به تمرینات قدرتی و پلایومتریک تنها منجر به بهبود بیشتر توان بی‌هوازی، قدرت بیشینه و سرعت در کشتی‌گیران نخبه می‌شود اما تاثیری در بهبود چابکی ندارد. پرونده مقاله

دسترسی آزاد مقاله

5 - تأثیر شش هفته تمرین پلایومتریک بالاتنه بر توان بی‌هوازی بالاتنه و عملکرد رکورد 25 متر کرال پشت پسران شناگر 10 ساله
مجتبی صادقی

هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرین پلایومتریک بالاتنه بر توان بی‌هوازی بالاتنه و عملکرد شنای 25 متر کرال‌ پشت شناگران پسر 10 ساله بود.روش: بدین منظور 16 نفر از شناگران عضو تیم شنای استان به صورت داوطلب (میانگین سن7/0±9/9 سال، وزن 9±9/45 کیلوگرم، قد 5 &plu چکیده کامل

هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرین پلایومتریک بالاتنه بر توان بی‌هوازی بالاتنه و عملکرد شنای 25 متر کرال‌ پشت شناگران پسر 10 ساله بود.روش: بدین منظور 16 نفر از شناگران عضو تیم شنای استان به صورت داوطلب (میانگین سن7/0±9/9 سال، وزن 9±9/45 کیلوگرم، قد 5 ±8/149سانتی‌متر، شاخص‌توده بدن 3±19/20 کیلوگرم بر مترمربع) انتخاب شدند. آزمودنی‌ها بر اساس رکورد 25 متر شنا به یک گروه تمرین پلایومتریک در محیط بیرون آب (8 نفر) و کنترل (8 نفر) به صورت همتا تقسیم شدند. تمرینات پلایومتریک بر روی دست به مدت 6 هفته، هر هفته 3 جلسه و در مجموع 18 جلسه صورت گرفت. مدت‌زمان هر جلسه تمرین پلایومتریک 16 تا 35 دقیقه به طول ‌انجامید. پیش و پس از اجرای پروتکل، آزمون‌ رکورد 25 متر شنا کرال پشت جهت بررسی عملکرد شنا و تست وینگیت دست جهت بررسی عملکرد بی‌هوازی انجام شد. بررسی داده‌ها، از طریق تحلیل کوواریانس در سطح معنی‌داری (05/0>p)انجام شد،یافته‌ها: شش هفته تمرین پلایومتریک بالاتنه بر روی دست شناگران کرال پشت شاخص‌های عملکرد بی‌هوازی از جمله اوج توان به میزان 18 درصد نسبت به گروه کنترل پیشرفت معنی‌داری داشت اما میانگین توان با اینکه 7 درصد پیشرفت داشت اما معنادار نبود(05/0>p). عملکرد شنا در 25 متر کرال پشت 80/3 درصد پیشرفت نسبت به گروه کنترل وجود داشت و معنی‌داری مشاهده شد (05/0> p). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج نشان داد شش هفته تمرین پلایومتریک بالاتنه توان بی‌هوازی بالاتنه و عملکرد شناگران کرال پشت را نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بهبود می‌دهد پرونده مقاله

فهرست مقالات توان بی‌هوازی

سکوی نشر دانش

پیوندهای سایت

مراکز مرتبط

پشتیبانی

صفحات رسمی