فهرست مقالات انبارمانی

• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  1 - تاثیر تیمار ترانس گلوتامیناز بر ویژگیهای فیزیکوشیمیایی، رئولوژیکی و ارگانولپتیکی پنیر فراپالوده کم چرب تلفیق شده با پروتئینهای آب پنیر طی دوره انبارمانی
  عرفان دانش حسین جوینده مصطفی گودرزی
  مقدمه: پنیر سفید ایرانی فراپالوده دارای بیشترین سرانه مصرف در ایران میباشد. میتوان با بهینهسازی فرمولاسیون پنیر کمچربفراپالوده تیمارشده با آنزیم ترانسگلوتامیناز، به محصولی با ویژگیهای خوشایند بافتی و ارگانولپتیکی دست یافت. با این حال، فعالیتاحتمالی آنزیم ترانسگلوتامیناز چکیده کامل

  مقدمه: پنیر سفید ایرانی فراپالوده دارای بیشترین سرانه مصرف در ایران میباشد. میتوان با بهینهسازی فرمولاسیون پنیر کمچربفراپالوده تیمارشده با آنزیم ترانسگلوتامیناز، به محصولی با ویژگیهای خوشایند بافتی و ارگانولپتیکی دست یافت. با این حال، فعالیتاحتمالی آنزیم ترانسگلوتامیناز طی دوره انبارمانی، ممکن است کیفیت محصول را پیش از رسیدن به دست مصرفکننده، به گونهای منفیتحت تاثیر قرار دهد. از این رو، پژوهش پیشرو بر آن است تا تغییرات ویژگیهای رئولوژیکی و ارگانولپتیکی پنیر فراپالوده کمچربتیمارشده با ترانسگلوتامیناز را طی دوره انبارمانی مورد بررسی قرار دهد.5% چربی( و پنیر کمچرب تیمارشده با / مواد و روشها: سه نمونه آزمایشی پنیر شاهد پرچرب ) 16 % چربی(، شاهد کمچرب ) 958% جایگزینی رتنتیت با کنسانتره پروتئین / 0 واحد ترانسگلوتامیناز به ازای هر گرم پروتئین ناتراوه، 79 / 5% چربی، 56 / ترانسگلوتامیناز ) 9540 و 60 روز پس از تولید مورد ارزیابی قرار گرفت. ،20 ، آبپنیر( تولید و ویژگیهای فیزیکوشیمیایی، رئولوژیکی و ارگانولپتیکی آنها در 3یافتهها: در تمامی مقاطع زمانی دوره نگهداری، نمونه شاهد پرچرب، از نقطهنظر پارامترهای سفتیِ تنش در نقطه گسیختگی، مدول یانگ،مدول ذخیره و مدول افت، نرمترین نمونه بود و پس از آن به ترتیب نمونه کمچرب تیمارشده با ترانسگلوتامیناز و نمونه شاهد کمچرب قرارداشتند. در ابتدای دوره نگهداری، بین پارامترهای سفتی نمونه شاهد پرچرب و نمونه کمچرب تیمارشده با ترانسگلوتامیناز، تفاوتولی نرخ افزایش این پارامترها برای نمونه تیمارشده با ترانسگلوتامیناز به گونهای بود که از روز چهلم )p ≥ معنیداری مشاهده نشد ) 0.05افزایش سفتی پنیر تیمارشده با ترانسگلوتامیناز .)p < دوره نگهداری به بعد، بافت آن به مراتب سفتتر از نمونه شاهد پرچرب بود ) 0.05باعث کاهش چشمگیر مقبولیت حسی آن شد ولی با اینحال، حتی در پایان دوره نگهداری نیز، ویژگیهای حسی این نمونه به گونه.)p < چشمگیری بیشتر از نمونه شاهد کمچرب مورد پسند مصرفکنندگان واقع شد ) 0.05نتیجهگیری: تیمار ترانسگلوتامیناز پنیر فراپالوده کمچرب، موجب افزایش سفتی و کاهش مطلوبیت بافت محصول طی دوره انبارمانیمیشود. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  2 - مطالعه اثر پوشش‌های حاوی نانوسیلیکات بر انبارمانی انار رقم ملس ساوه
  عاطفه بکران اسماعیل سیفی فریال وارسته
  مقدمه: با توجه به ارزش تغذیه‌ای و دارویی و افزایش روزافزون تولید، افزایش عمر انباری میوه انار اهمیت زیادی دارد. با درک چگونگی تاثیر پوشش‌ها بر انبارداری میوه انار، ارائه این محصول با کیفیت بالا در بازارهای محلی و بین‌المللی امکان‌پذیر می‌گردد. مواد و روش‌‌ها: در این تح چکیده کامل

  مقدمه: با توجه به ارزش تغذیه‌ای و دارویی و افزایش روزافزون تولید، افزایش عمر انباری میوه انار اهمیت زیادی دارد. با درک چگونگی تاثیر پوشش‌ها بر انبارداری میوه انار، ارائه این محصول با کیفیت بالا در بازارهای محلی و بین‌المللی امکان‌پذیر می‌گردد. مواد و روش‌‌ها: در این تحقیق، تأثیر پوشش‌‌های پلی‌‌اتیلن و پلی‌‌پروپیلن حاوی نانوسیلیکات بر عمر انباری میوه انار رقم ملس ساوه به صورت فاکتوریل در قالب کاملاً تصادفی مورد مطالعه قرار گرفت. میوه‌های تیمار شده به مدت دو و چهار ماه در انبار معمولی نگهداری شدند. سپس، برخی از شاخص‌های کیفی و کمی نمونه‌‌ها با استفاده از روش‌‌های استاندارد اندازه‌گیری شد. یافته‌‌ها: نتایج نشان دادند که پوشش‌‌های پلی‌اتیلن نانو و پلی‌پروپیلن نانو به ‌طور معنی‌داری موجب حفظ بیش‌‌ترین رطوبت پوست (به ترتیب 72/75 و 14/73%) در مقایسه با شاهد (64/26%) در پایان دوره انبارداری شدند. این پوشش‌ها همچنین به ‌طور معنی‌داری باعث حفظ بیش‌ترین رطوبت آریل (88/76%) در مقایسه با شاهد (09/71%) گردیدند. بعد از انبارداری، پوشش پلی‌پروپیلن حاوی نانوسیلیکات باعث حفظ بیش‌‌ترین محتوی فنل (54/883 میلی‌گرم گالیک اسید در 100 میلی‌لیتر آب‌ میوه)، فلاونویید (71/487 میلی‌گرم گالیک اسید در 100 میلی‌لیتر آب‌ میوه) و آنتوسیانین کل (69/11 میلی‌گرم سیانیدین 3-گلوکوزاید در 100 میلی‌لیتر آب‌ میوه) نسبت به شاهد ( به ترتیب 76/649 و 56/437 میلی‌گرم گالیک اسید در 100 میلی‌لیتر آب‌ میوه و 9/7 میلی‌گرم سیانیدین 3-گلوکوزاید در 100 میلی‌لیتر آب‌ میوه) شد، ولی پوشش‌های معمولی اثر کم‌تری داشتند. پوشش‌‌های حاوی نانوسیلیکات همچنین موجب کند شدن تغییرات ویتامین ث شدند، ولی بر pH و هدایت الکتریکی اثر معنی‌داری نداشتند. نتیجه‌‌گیری: استفاده از پوشش پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن حاوی نانوسیلیکات جهت کاهش تغییرات کیفی انار در طول دوره انبارداری توصیه می‌شود. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  3 - تاثیر پیش سرد کردن بر پایداری میکروبی و برخی ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی دو رقم توت فرنگی طی دوره انبارداری
  آریو امامی فر
  مقدمه: توت فرنگی میوه ای فساد پذیر، حساس به آلودگی‌های میکروبی، آسیب‌های مکانیکی و نابسامانی‌های فیزیولوژیک است. حرارت مزرعه و حرارت ناشی از تنفس دو عامل تاثیر‌‌‌گذار در کیفیت پس از برداشت این میوه می باشند. لذا سرد کردن توت فرنگی بلافاصله پس از برداشت با هدف افزایش مان چکیده کامل

  مقدمه: توت فرنگی میوه ای فساد پذیر، حساس به آلودگی‌های میکروبی، آسیب‌های مکانیکی و نابسامانی‌های فیزیولوژیک است. حرارت مزرعه و حرارت ناشی از تنفس دو عامل تاثیر‌‌‌گذار در کیفیت پس از برداشت این میوه می باشند. لذا سرد کردن توت فرنگی بلافاصله پس از برداشت با هدف افزایش ماندگاری و بهبود خصوصیات کیفی آن ضروری است. این تحقیق به منظور بررسی اثر پیش سرد کردن بر خصوصیات میکروبی و فیزیکوشیمیایی دو رقم توت فرنگی طی دوره انبارداری انجام گرفت. مواد و روش‌ها: پس از برداشت و بسته بندی دو رقم توت فرنگی (کویین الیزا و محلی کردستان)، از هر رقم، نیمی از بسته ها پس از نگهداری در مزرعه و نیمه دیگر پس از پیش سرد کردن به سردخانه (دمای یک درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90 درصد) منتقل شدند. پایداری میکروبی و خصوصیات فیزیکو شیمیایی (افت وزن، اسید آسکوربیک، محتوی آنتوسیانین، فنل کل، ظرفیت ضد اکسایشی، اسیدیته، pH و کل مواد جامد محلول) توت فرنگی‌های پیش سرد شده در مقایسه با نمونه های بدون پیش سرد هر چهار روز یکبار طی 20 روز انبارداری به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی و در سه تکرار ارزیابی گردید. یافته‌ها: آلودگی میکروبی، افت وزن و میزان نابودی اسیدآسکوربیک، در توت فرنگی‌های پیش سرد شده در مقایسه با بدون پیش سرد تا 20 روز پس از انبارمانی، کاهش معنی داری (p <0.05) را نشان داد. همچنین، اسیدیته کل، کل مواد جامد محلول، محتوی آنتوسیانین، فنل کل و ترکیبات ضد اکسایشی در توت فرنگی‌های پیش سرد شده در مقایسه با بدون پیش سرد افزایش معنی‌داری (p <0.05) نشان داد. نتیجهگیری‌: به کارگیری پیش سرد کردن در توت فرنگی های رقم کویین الیزا در مقایسه با رقم محلی کردستان در کاهش آلودگی های میکروبی، افت وزن و همچنین ممانعت از افت ویژگی‌های بیوشیمیایی تاثیر گذارتر می باشد. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  4 - کارایی محلول پاشی اسید سالیسیلیک بر بهبود خصوصیات میوه نارنگی پرل تانجلو در انبار خنک و معمولی
  سارا کیانی مجد سید مهدی میری سیامک کلانتری
  محلول‌پاشی قبل از برداشت میوه‌های مرکبات با اسید سالیسیلیک یکی از روش‌های کارا و بی‌خطر برای حفظ و بهبود کیفیت میوه‌ها در مدت انبارداری است. در این پژوهش تاثیر محلول‌پاشی قبل از برداشت اسید سالیسیلیک با غلظت‌های 0، 1، 3 و 5 میلی‌مولار بر روی خصوصیات پس از برداشت میوه‌ها چکیده کامل

  محلول‌پاشی قبل از برداشت میوه‌های مرکبات با اسید سالیسیلیک یکی از روش‌های کارا و بی‌خطر برای حفظ و بهبود کیفیت میوه‌ها در مدت انبارداری است. در این پژوهش تاثیر محلول‌پاشی قبل از برداشت اسید سالیسیلیک با غلظت‌های 0، 1، 3 و 5 میلی‌مولار بر روی خصوصیات پس از برداشت میوه‌های نارنگی پرل تانجلو انبار شده در دو دمای محیط (2±12 درجه سلسیوس) و سردخانه (1±4 درجه سلسیوس) به مدت یک ماه بررسی گردید. فاکتورهای مورد بررسی عبارت بودند از مقدار رطوبت و ماده خشک پوست، درصد وزنی پوست، عصاره و تفاله میوه، TA، pH، TSS، TSS/TA و ویتامین C آب میوه‌ها که هر هفته ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که اسید سالیسیلیک نقش قابل توجهی در افزایش عمر انبارمانی میوه‌ها دارد. بالاترین درصد رطوبت پوست در هر دو شرایط دمایی با تیمار 5 میلی‌مولار اسید سالیسیلیک مشاهده شد. بیشترین مقدار ویتامین C (64 میلی‌گرم در 100 میلی‌لیتر آب میوه) به تیمار 1 میلی‌مولار اسید سالیسیلیک در انبار معمولی و سردخانه و کمترین TSS/TA به تیمار عدم محلول‌پاشی اسید سالیسیلیک در انبار معمولی (2/9) تعلق داشت. همچنین درصد رطوبت پوست، میزان ویتامین C و شاخص TSS/TA در طول مدت انبارمانی (به ویژه در انبار معمولی) کاهش یافت. در مجموع میتوان گفت که محلول پاشی قبل از برداشت میوه‌های نارنگی با اسید سالیسیلیک می‌تواند موجب بهبود و یا حفظ ویژگی‌های کیفی میوه در مدت انبارداری گردد. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  5 - اثر اسید سالیسیلیک بر استحکام، ماندگاری و برخی ویژگی‌های کیفی انگور عسکری (Vitis vinifera L.) در طول انبارداری
  علی تهرانی فر محمود شور رضا موسی زاده حسین عراقی یحیی سلاح ورزی
  استفاده از ترکیبات طبیعی یکی از راه کارهای مفید جهت کاهش فساد پس از برداشت محصولات کشاورزی می‌باشد. در این پژوهش اثر غلظت‌های مختلف سالیسیلیک اسید (0، 7/0، 4/1، 2 میلی‌مولار) و مدت زمان انبارداری (1، 2، 3، 4، 5 هفته) روی کیفیت و ماندگاری انگور رقم ’عسکری‘ مو چکیده کامل

  استفاده از ترکیبات طبیعی یکی از راه کارهای مفید جهت کاهش فساد پس از برداشت محصولات کشاورزی می‌باشد. در این پژوهش اثر غلظت‌های مختلف سالیسیلیک اسید (0، 7/0، 4/1، 2 میلی‌مولار) و مدت زمان انبارداری (1، 2، 3، 4، 5 هفته) روی کیفیت و ماندگاری انگور رقم ’عسکری‘ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش غلظت اسیدسالیسیلیک از 0 به 2 میلی‌مولار، درجه اسیدیته و مواد جامد محلول به‌ترتیب 1 و 3/2 درصد کاهش و اسیدیته قابل تیتراسیون 20 درصد افزایش یافتند. در عین حال بیشترین مقدار ویتامین ث در غلظت 4/1 میلی‌مولار اسیدسالیسیلیک بدست آمد که نسبت به شاهد 7/7 درصد افزایش نشان داد. در طول دوره انبارداری، درجه اسیدیته، مواد جامد محلول و اسیدیته قابل تیتراسیون به‌ترتیب 9/1، 6/15 و 8/22 درصد افزایش یافتند، ولی محتوای ویتامین ث 8/52 درصد کاهش یافت. کاربرد غلظت 2 میلی‌مولار اسید سالیسیلیک در صفات درصد پوسیدگی، درصد ریزش، درصد کاهش وزن به‌ترتیب 2/53، 3/13 و 2/12 درصد کاهش و در صفت سفتی 5/17 درصد افزایش را نسبت به شاهد (0 میلی‌مولار سالیسیلیک اسید) نشان داد. بنابراین به نظر می‌رسد. اسید سالیسیلیک که یک ترکیب فنولیکی طبیعی است که پتانسیل بالایی در کنترل ضایعات پس از برداشت محصولات باغبانی از جمله انگور ’عسکری‘ دارد. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  6 - تأثیر تیمار آنزیمی بر محتوای آنتوسیانین، رنگ و ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی آب انگور سیاه سردشت
  سید احمد شهیدی مهین مؤتمنی آزاده قربانی حسن‌سرایی آرش کوچکی
  آب انگور منبع مهمی از فیتوکیمیکال‌ها است و جایگاه مهمی در میان آب‌میوه‌های دیگر دارد. آنتوسیانین‌های موجود در آب انگور به‌عنوان آنتی‌اکسیدان عمل می‌کنند و عامل ایجاد رنگ در آن هستند. ازجمله روش‌های اخیر برای جداسازی این ترکیبات رنگی، استفاده از آنزیم‌ها است. در این پژوه چکیده کامل

  آب انگور منبع مهمی از فیتوکیمیکال‌ها است و جایگاه مهمی در میان آب‌میوه‌های دیگر دارد. آنتوسیانین‌های موجود در آب انگور به‌عنوان آنتی‌اکسیدان عمل می‌کنند و عامل ایجاد رنگ در آن هستند. ازجمله روش‌های اخیر برای جداسازی این ترکیبات رنگی، استفاده از آنزیم‌ها است. در این پژوهش به بررسی اثر دو آنزیم پکتینکس اولترا کلییر و پکتینکس یلدمش در دو سطح 15/0 و 3/0 میلی‌لیتر در کیلوگرم بر محتوای آنتوسیانین، رنگ و ویژگی‌های شیمیایی آب انگور سیاه پرداخته شد و تغییرات این پارامترها طی 28 روز نگهداری موردبررسی قرار گرفت. بررسی نتایج نشان داد که استفاده از تیمارهای آنزیمی توانست به‌صورت معنی‌داری (05/0P)، محتوای آنتوسیانین‌ها را نسبت به شاهد افزایش دهد و موجب بهبود رنگ شود، اما تأثیر معنی‌داری (05/0P) بر اسیدیته و pH نداشت. بررسی فاکتورهای موردمطالعه بعد از 28 روز نشان داد که محتوای آنتوسیانین‌ها، رنگ و ویژگی‌های شیمیایی آب‌میوه شاهد و آب‌میوه‌های تیمار شده نسبت به زمان صفر تفاوت معنی‌داری (05/0P) نداشتند. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  7 - اثر تاریخ‌های برداشت بر ویژگی‌های کمی و کیفی میوه کیوی رقم هایوارد (Actinidia deliciosa) cv. Hayward در استان گیلان
  ابراهیم فرزام ابراهیم عابدی قشلاقی حسین شهبازی علی اکبر ایمانی معرفت مصطفوی راد کاظم نجفی رضا رضایی
  به‌منظور تعیین زمان مطلوب برداشت کیوی در راستای بهبود صفات کیفی، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و انبارمانی میوه، این آزمایش، در سال زراعی 1392-1391 بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی، در شمال غربی استان گیلان (آستارا) و با 3 تکرار اجرا شد. تیمار مورد مطالعه شامل پنج تاریخ برداشت می چکیده کامل

  به‌منظور تعیین زمان مطلوب برداشت کیوی در راستای بهبود صفات کیفی، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و انبارمانی میوه، این آزمایش، در سال زراعی 1392-1391 بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی، در شمال غربی استان گیلان (آستارا) و با 3 تکرار اجرا شد. تیمار مورد مطالعه شامل پنج تاریخ برداشت میوه کیوی شامل 25 مهر، دوم، نهم، 16 و 23 آبان ماه 1392 بود. براساس نتایج این آزمایش، اثر تاریخ برداشت بر تمام صفات اندازه‌گیری شده به استثناء دانسیته و میزان ویتامین ث میوه کیوی هایوارد معنی‌دار بود. بالاترین درجه سفتی میوه کیوی (35/9 کیلوگرم در سانتی‌متر مربع) و محتوای مواد جامد محلول آنها (60/6 درصد) به ترتیب در تاریخ 2 و 23 آبان مشاهده گردید. تاخیر در برداشت میوه میزان اسیدیته کل را کاهش داد ولی ظرفیت آنتی‌اکسیدانی میوه در واکنش به تاخیر در تاریخ برداشت افزایش نشان داد. همچنین، همبستگی منفی و معنی‌داری بین ظرفیت آنتی‌اکسیدانی میوه و اسیدیته کل قابل تیتر (**74/0-= r) وجود داشت. ولی، ضریب همبستگی بین سفتی بافت میوه و اسیدیته کل قابل تیتر (**70/0=r) مثبت و معنی‌دار بود. به علاوه، ضریب همبستگی بین سفتی بافت و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی میوه منفی و معنی‌دار (**82/0-=r) بود. تاخیر در برداشت میوه تا 23 آبان ماه سبب افزایش محتوای مواد جامد محلول، ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه و قابلیت انبارمانی کیوی گردید. به‌طور کلی، تاریخ برداشت 23 آبان ماه می‌تواند برای برداشت میوه کیوی و افزایش انبارمانی آن در شرایط اقلیمی منطقه قابل توصیه ‌باشد. پرونده مقاله