بررسی میزان شیوع درماتوفیتوزیس در سگهای ارجاعی به کلینیکهای دامپزشکی شهرستان بابلسر استان مازندران
محورهای موضوعی :
قارچ شناسی
فاطمه زهرا غریب
1
,
حسین امیرسلیمانی
2
,
عیسی غلامپور عزیزی
3
1 - استادیارگروه علوم درمانگاهی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی ،بابل، ایران
2 - دانش آموخته دانشکده دامپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی ، بابل، ایران
3 - استادیار گروه قارچ شناسی ، واحد بابل ، دانشگاه آزاد اسلامی ، بابل ، ایران
تاریخ دریافت : 1401/08/15
تاریخ پذیرش : 1402/03/23
تاریخ انتشار : 1401/12/01
کلید واژه:
درماتوفیته,
سگ,
بابلسر,
میکروسپوروم کنیس,
چکیده مقاله :
درماتوفیتها به عنوان عوامل قارچی که اغلب ضایعات پوستی ایجاد میکنند، شناخته میشوند. آسیبهای ناشی از درماتوفیتوزیس میتواند برای حیوانات و صاحبان آنها ناخوشایند باشد. عوامل درماتوفیتی می توانند انسان دوست، حیوان دوست و خاک دوست باشند. در این مطالعه به بررسی شیوع این بیماری در سگ های شهرستان بابلسر پرداخته شد. بدین منظور، طی مدت 6 ماه از صد قلاده سگ ارجاعی به کلینیکهای سطح شهر نمونه برداری گردید که پس از کشت و مشاهده میکروسکوپی، میزان آلودگی با عوامل درماتوفیتی 13% تعیین شد. شایعترین عامل درماتوفیت، میکروسپوروم کنیس با 61% آلودگی بود که به شکل معنی داری(P<0.05) بیشتر از سایر عوامل درماتوفیتوزیس مشاهده شد. سایر درماتوفیتهای جداشده شامل میکروسپوروم جیپسئوم، میکروسپوروم نانوم و تریکوفایتون وروکوزوم بودند. همچنین میزان ابتلاء در سگهای بالای یک سال، به شکل معنی داری دو برابر بوده است(P<0.05) اما اختلاف معنی داری از نظر آلودگی بین دو جنس مشاهده نشد. نهایتاً میزان آلودگی در شهرستان بابلسر نسبت به پژوهشهای قبلی که میزان شیوع عوامل درماتوفیت را بررسی کرده بودند، در سطح پایین تری بوده اما با این حال، رعایت نکات بهداشتی و مراقبتهای بیشتر از حیوان در تمامی سنین، توصیه میشود. با کاهش آلودگی و عفونت درماتوفیت در دام های اهلی می توان به کنترل این عفونت در جوامع انسانی امیدوار بود.
منابع و مأخذ:
Akbar, N., Nasir, M., Naeem, N., AhAvizeh R, Ghorbanpour M, behbahani S. )2008(. Dermatophytes isolated from urban and rural's dogs and cats in ahvaz district. Scientific-research iranian veterinary journal, 4: 5-11.
Cabanes F, Abarca ML, Bragulat MR. (1997). Dermatophytes isolated from domestic animals in Barcelona, Spain. Mycopathologia, 137: 107-13.
Hernandez-Bures A, Pieper JB, Bidot WA, O’Dell M, Sander WE, Maddox CW. (2021). Survey of dermatophytes in stray dogs and cats with and without skin lesions in Puerto Rico and confirmed with MALDI-TOF MS. PLOS ONE, 16:
Diren Sigirci B, Metineri K,Celic B, Basaran Kahraman B, Ikiz S, Bagcigil A.F, Ozgur N.Y, Ak S. (2021). Dermatophytes Isolated From Dogs and Cats Suspected Dermatophytoses in Istanbul, Turkey Within A 15-Year-Period: An Updated Report, 12: 116-121.
Khosravi A, Mahmoudi M. (2003). Dermatophytes isolated from domestic animals in Iran. Mycoses, 46: 222-5.
Khosravi A. SH, & Rayat R. (2005). Veterinary mycology. Tehran: University Jihad
Łagowski D, Gnat S, Nowakiewicz A, Osińska M, Zięba P. (2019). The prevalence of symptomatic dermatophytoses in dogs and cats and the pathomechanism of dermatophyte infections.Postępy Mikrobiologii-Advancements of Microbiology, 58: 165-176.
Gholampour Azizi I. ,Hashemi M. (2015). fungal diseases. Yaghzeh Publication
Gugnani HC. (2022). Dermatomycoses in Animals in the Indian Subcontinent, the Middle East, Kenya and Brazil. Research in Veterinary Science and Medicine, 2: 1-10.
Mancianti F, Nardoni S, Cecchi S, Corazza M, Taccini F. (2003). Dermatophytes isolated from symptomatic dogs and cats in Tuscany, Italy during a 15-year-period. Mycopathologia, 156:13-8.
Moriello KA, Coyner K, Paterson S, Mignon B. (2017). Diagnosis and treatment of dermatophytosis in dogs and cats. Clinical Consensus Guidelines of the World Association for Veterinary Dermatology. Veterinary dermatology, 28: 266-668.
Ridzuan P, Proveen K, Siti-Arffah K. (2021). Isolation of Dermatophytes from Infected Stray Dogs in Selangor, Malaysia. Journal Berkala Epidemiologi, 9: 123-9.
Seker E, Dogan N. (2011). Isolation of dermatophytes from dogs and cats with suspected dermatophytosis in Western Turkey. Preventive veterinary medicine, 98: 46-51.
Shaw SC. (2010). Dermatophytosis in dogs. UK Vet Companion Animal, 15: 60-6.