بررسی تطبیقی تأثیر سیاست های رفاه اجتماعی بر محرومیت اجتماعی زنان در ایران (مطالعه موردی سیاست های دولت دهم و دولت یازدهم)
محورهای موضوعی : علوم اجتماعی
رقیه احسانی کلخوران
1
(گروه علوم سیاسی، سیاستگذاری عمومی،واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
بابک نادر پور
2
(گروه علوم سیاسی، سیاستگذاری عمومی،واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
رویا منتظمی
3
(گروه علوم سیاسی، سیاستگذاری عمومی،واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
حمیدرضا ناطق نوری
4
(گروه علوم سیاسی، سیاستگذاری عمومی،واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
کلید واژه: زنان, دولت یازدهم, محرومیت اجتماعی, دولت دهم, سیاست های رفاه اجتماعی,
چکیده مقاله :
این پژوهش به بررسی تطبیقی تأثیر سیاست های رفاه اجتماعی بر محرومیت اجتماعی زنان در ایران در سیاست های دولت دهم و دولت یازدهم با روش مروری (اسنادی – کتابخانه ای) پرداخته است. یافته ها نشان می دهد وقتی مباحثی چون حقوق شهروندی، آموزش و اشتغال زنان را اساس سیاست های رفاهی در نظر بگیریم این مهم در دولت دهم احمدی نژاد نسبت به دولت یازدهم روحانی وضعیت وخیمتری نشان داده است. در کل سیاست های رفاهی حقوق شهروندی، آموزش و اشتغال زنان در دولت های دهم احمدی نژاد و یازدهم روحانی نتوانسته منجر به کاهش محرومیت اجتماعی زنان در ایران در ابعاد مختلف شود. در ایران وضعیت نظام سیاستگذاری در حوزه اشتغال زنان از یک ثبات پایداری برخوردار نبوده است و عدم مسأله شناسی دولت‌ها در حوزه سیاستگذاری اشتغال و تک بعدی نگریستن دراین حوزه باعث نقص در برنامه‌های اشتغال زایی زنان شده است که این مهم در دولت احمدی نژاد بیشتر از دولت روحانی مشهود است. تحصیلات زنان بر اشتغال آنان در دولت دهم احمدی نژاد و یازدهم روحانی پیشی گرفته است و همواره طی این سالها بر میزان زنان دانش آموخته بیکار افزوده شده است و این نشان می دهد که هر دو دولت به سمت زنانه شدن فقرپیش رفته اند چرا که عملکرد دو دولت سبب افزایش فقر، نابرابری، نابرابری دستمزدها، افزایش تعداد مادران با فرزندان کوچک و زنان سرپرست خانوار شده است.
This study has compared the impact of social welfare policies on women's social deprivation in Iran in the policies of the tenth and eleventh governments with a review method (documentary-library). The findings show that when we consider issues such as citizenship rights, education and women's employment as the basis of welfare policies, this has shown a worse situation in Ahmadinejad's tenth government than in the eleventh Rouhani government. In general, the welfare policies of women's rights, education, and women's employment in Ahmadinejad's tenth and eleventh governments have failed to reduce women's social deprivation in Iran in various dimensions. In Iran, the status of the employment system in the field of women's employment has not been stable, and the lack of government expertise in the field of employment policy and a one-dimensional view in this area has led to a shortage of women's employment programs, which is more important in Ahmadinejad's government than the government. Rouhani is obvious. Women's education has outpaced their employment in Ahmadinejad's tenth government and Rouhani's 11th, and the number of unemployed graduates has always increased over the years, indicating that both governments have moved toward feminization of poverty because the performance of the two The government has increased poverty, inequality, wage inequality, increased the number of mothers with young children, and female-headed households.
_||_