هستی شناسی توافق هسته ای ایران و 5+1 از منظر رابطه ساختار –کارگزار
محورهای موضوعی : سیاست پژوهی ایرانی (سپهر سیاست سابق)
محسن عامری شهرابی
1
(استادیارگروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نراق)
محمود شهیدی
2
(استادیار، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نراق، نراق، ایران.)
کلید واژه: ایران, ساختار, هسته ای, توافق,
چکیده مقاله :
هستی شناسی توافق هسته ای ایران و 5+1 از منظر رابطه ساختار –کارگزار توافق میان ایران و گروه 5+1 به ویژه آمریکا در حد تعدیل رفتار ایران است یا می تواند -یا باید -فراتر رفته و به تغییرات ماهوی بیانجامد؟ اساسا تعاملات در متن ساختارهای اجتماعی از یک سو و مقاصد کارگزاران از سوی دیگر شکل می گیرند؛ یعنی باید علاوه بر نقش زیربناهای ساختاری اجتماعی ، نقش روبناها یعنی نعاملات کارگزاران دولتی 5+1 لحاظ شود تا بتوان مهمترین زایش یعنی "توافق " میان 5+1 و ایران را تبیین نمود. تبیین این توافق نشان می دهد که ماهیتا کدامیک از موارد هماهنگی ، همکاری، مشارکت یا همگرایی مطرح بوده است ؟ دراینجا این سئوال تردید آمیز مطرح می شود که آیا ادامه همکاری ایران با غرب بر مبنای نقش آفرینی ساختارهای اجتماعی -در کنار کارگزاران - می تواند نوعی گذار از منطق هابزی به سوی آنارشی لاکی یا در نهایت کانتی را نشان دهد؟ !
abstract Ontology of Iran's nuclear agreement and 5 + 1 from the point of view of the relation of the structure-operator Ontology of Iran's nuclear agreement and 5 + 1 from the point of view of the relation of the structure-operator The agreement between Iran and the P5 + 1, especially the United States, is moderating the behavior of Iran, or can it-or should-it have to go through the process of material change? Basically, interactions in the context of social structures, on the one hand, and the purposes of the brokers on the other hand, should be considered, in addition to the role of social structural infrastructures, the role of superstructures, namely, the implications of government agents of 5 + 1, so that the most important "birth", that is, "agreement" between 5 + 1 and Iran. The explanation of this agreement shows, in essence, which aspects of co-ordination, cooperation, participation, or convergence have been raised? Here's the question of whether the continuation of Iran's cooperation with the West based on the role of social structures-along with the brokers-could be a kind of transition from Hobbesian logic to Lucky or, eventually, the Kantian anarchy? !
1. پارکر، جان (1386). ساخت‌یابی. ترجمه حسین قاضیان، تهران: نشر نی.
2. تریگ، راجر (1384). فهم علم اجتماعی. ترجمه شهناز مسمی‌پرست. تهران: نشر نی.
3. کرایب، یان، و نتون، تد (1386). فلسفه علوم اجتماعی: بنیادهای فلسفی تفکر اجتماعی. ترجمه محمود متحد و شهناز مسمی‌پرست، تهران: آگه.
4. لینکلتر، آندرو (1385الف). چالش علم و سنت. ترجمه بهرام مستقیمی، تهران: دفتر مطالعات سیاسی.
5. لینکلتر، آندرو (1385ب). نوواقع‌گرایی، نظریه انتقادی و مکتب برسازی. ترجمه علیرضا طیب؛ تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
6. مشیرزاده حمیرا (1384). تحول در نظریه‌های روابط بین‌الملل. تهران: انتشارات سمت.
7. نش، کیت (1385). جامعه‌شناسی سیاسی معاصر. ترجمه محمدتقی دلفروز، تهران: کویر.
8. ونت، الکساندر (1384). نظریه اجتماعی سیاست بین‌الملل. ترجمه حمیرا مشیرزاده، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
9. Alexander, Y., & Milton, H. (2007). The new Iranian leadership. New York: Columbia University Press.
10. Ariffin, Y., Jean-Marc, C., & Vesselin, P. (2016). Emotions in international politics: Beyond mainstream international relations. Cambridge: Cambridge University Press.
11. Bhaskar, R. (1998). The possibility of naturalism: a philosophical critique of the contemporary human sciences. 3rd Ed., New York and London: Routledge.
12. Bhaskar, R. (2003). From science to emancipation: Alienation and the actuality of enlightenment, Sage Publications.
13. Bhaskar, R. (2016). Enlightened common sense: The philosophy of critical realism. New York and London: Routledge.
14. Harvey, D. L. (2002). Agency and community: A critical realist paradigm. Journal for the Theory of Social Behavior, 32(2), 163-194.
15. -Stone, R. (2006). Nuclear weapons: Iran's Trouble with molybdenum may give diplomacy a second chance. Science, 13 January, 311(5758):158.
16. Wendt, A. (1999). Social theory of international politics. Cambridge: Cambridge University Press.