کاربست تکنیک تغییر در ترجمه‌ی قرآن کریم اثر بهاء‌الدین خرمشاهی براساس مدل گارسس (بررسی موردی از جزء 15 تا 20)

محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات قرآنی

علی اوسط خانجانی ¹

1 - عضو هیات علمی دانشگاه ازاد اسلامی چالوس

تاریخ دریافت : 1400/09/30 تاریخ پذیرش : 1402/06/19 تاریخ انتشار : 1402/06/01

کلید واژه: تکنیک تغییر, خرمشاهی, الگوی گارسس, ترجمه, قرآن,

چکیده مقاله :

ترجمه‌ی قرآن کریم به زبان فارسی یکی از کوشش‌های فاخر در قلمرو قرآن‌پژوهی است که در دهه‌های اخیر مورد توجه ترجمه پژوهان و منتقدان قرار گرفته است. این جریان که در آغاز برپایه‌ی ذوق شخصی شکل گرفت، چندی است با راهیابی مطالعات ترجمه به حیطه‌ی ترجمه‌ی قران کریم و آشنایی ترجمه پژوهان با مکاتب و نظریه‌های ترجمه، روبه روشمندی نهاده است.الگوی ارزیابی گارسس یکی از نظریه‌های ارزیابی ترجمه است که در نقد ترجمه‌های قران کریم کارایی قابل توجهی دارد. مقاله پیشارو با عنوان کاربست تکنیک تغییر در ترجمه‌ی قران کریم، اثر بهاءالدین خرمشاهی، براساس مدل گارسس (بررسی موردی از جزء 15تا 20)، پژوهشی نظری است که به روش توصیفی –تحلیلی، ترجمه‌ی قران کریم، اثربهاء‌الدین خرمشاهی را برپایه‌ی تکنیک تغییر در الگوی گارسس مورد بررسی قرار داده است. داده‌های پژوهش حکایت از آن دارد که با توجه به رویکرد خرمشاهی در ترجمه، همه‌ی اقسام تکنیک تغییر مورد اشاره در این پژوهش به ویژه تغییر نحو (دستور گردانی) با ارزش مثبت و تغییر ساختار درونی متن مبدأ با ارزش منفی در ترجمه‌ی وی به کار رفته است.

چکیده انگلیسی:

Translation of Holy Quran to persian is an excellent endeavor in realm of Quranic studies that has been considered in recent decades by researchers and critics. This progress that essentially has been based on personal preferences, by entry of translation studies to realm of Quranic translation and acquaintance of translation scholars with schools and theories of translation has advanced to systematic structure. Model of Garces assessment of translation is one of helpful and efficient theories in critique of Holy Quran translations.This article by title ‘application of changing technique in Bahaolldin Khorramshahi’s translation of Holy Quran upon Garces model’ (case study from Juz 15 to Juz 20) is a theorical research that by descriptive-analytic method based on exchange technique in Garces model, examines Bahaoddin Khorramshahi’s translation of Holy Quran . data of study shows that considering Khorramshahi’s approach in translation, all forms of exchange technique mentioned in this study especially grammer-transposition by positive value and altering inner structure of source language by negative value have been applied in his translation.