مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و الگوی ارتباط بدون خشونت بر کاهش مشکلات برونی سازی شده کودکان
محورهای موضوعی : فصلنامه تحقیقات روانشناختی
کلید واژه: واژگان کلیدی: درمان شناختی رفتاری, الگوی ارتباط بدون خشونت(NVC), نشانگان برونی سازی شده,
چکیده مقاله :
چکیده زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دو روش شناختی رفتاری و الگوی ارتباط بدون خشونت برکاهش نشانگان برونی سازی شده کودکان 5 تا 8 سال بود. مواد و روش‌ها: جهت رسیدن به اهداف پژوهش از روش نیمه آزمایشی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان 5 تا 8 سال شهر تهران مراجعه کننده به مرکز آتیه و گروه نمونه عبارت از 30 کودک دارای نشانگان برونی سازی شده از جامعه آماری مورد نظر بودند که به روش در دسترس و هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی شناختی رفتاری و ارتباط بدون خشونت و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه‌های آزمایش تحت درمان‌های خاص خود قرار گرفتند و گروه کنترل در این مدت هیچ درمانی را دریافت نکردند. برای جمع آوری داده‌ها از مقیاس فهرست رفتاری کودک (CBCL) استفاده شد که توسط شرکت کنندگان قبل از شروع درمان، پس از پایان درمان و در مرحله پیگیری تکمیل شد. یافته‌ها: تجزیه و تحلیل کوواریانس بین گروهی نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه‌های آزمایشی شناختی رفتاری و الگوی ارتباط بدون خشونت روزنبرگ (NVC) و گروه کنترل در مرحله پس آزمون وجود داشت. همچنین روش شناختی رفتاری اثربخش تر از الگوی ارتباط بدون خشونت بود. بحث و نتیجه گیری: روش شناختی رفتاری را می‌توان به عنوان درمانی اثربخش بر کاهش مشکلات برونی سازی شده کودکان به کار برد.
Abstract Aim: The purpose of this study was to compare the effectiveness of two interventions concluding cognitive-behavioral therapy and Nonviolent Communication on externalizing problem of children 5 to 8 years. Method: In order to achieve the objectives of the study, quasi-experimental was assigned. The study population consisted of children 5 to 8 years in Tehran, referring to the Comprehensive Psychiatric Center Group Atiyeh. Sample groups consisted of 30 children with externalizing symptoms were the target population with convenience sampling method, participated in this study. Sample groups was assigned to two experimental and control groups including Cognitive-Behavioral Therapy and non-violent communication,. The experimental groups participated in their therapy sessions, while the control groups received no treatment. For collecting data Child Behavioral Check List (CBCL) by participants before treatment, after treatment and at follow-up was completed. Result: Univariate analysis of covariance as well as other methods of analyzing the data showed that there were significant differences between the experimental groups including Cognitive-Behavioral Therapy and Nonviolent Communication (NVC) and control groups at post-test. Conclusion: The effectiveness of Cognitive-Behavioral Therapy and Nonviolent Communication (NVC) intervention were still Persistent. Also, the results showed that Cognitive-Behavioral Therapy was more effective than non-violent communication.
_||_