اثر بخشی زوج درمانی به روش واقعیت درمانی، بر بهبود روابط صمیمانه زوجین

محورهای موضوعی : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی

الهام عرب پور ¹ , کیانوش هاشمیان ²

1 - کارشناسی ارشد، مشاور دانشگاه خاتم، تهران، ایران
2 - دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1390/12/10 تاریخ پذیرش : 1391/02/06 تاریخ انتشار : 1391/03/01

کلید واژه: زوج درمانی, صمیمیت زناشویی, واقعیت درمانی,

چکیده مقاله :

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی به روش واقعیت درمانی بر بهبود روابط صمیمانه زوجین صورت گرفته است. روش پژوهش شبه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل بوده است. جامعه ی مورد مطالعه، شامل زوج هایی است که به دلیل درگیری و تعارض به یکی از مراکز مشاوره ره آسا، آفتاب و بهزیستی رامسر مراجعه نمودند. تعداد 20 زوج از میان 50 زوج متقاضی به صورت تصادفی ساده، انتخاب شدند، آنگاه به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردیدند. متغیر وابسته صمیمیت زناشویی، با پرسشنامه هنجار شده صمیمیت زناشویی، قبل و پس از دوره درمان اندازه گیری شد. بعد از تأیید روایی جهت محاسبه پایایی آن از آلفای کرونباخ استفاده شد. مقیاس صمیمیت با ضریب آلفای 91/0 تا 97/0 از همسانی درونی بسیار عالی برخوردار بوده است. به منظور تحلیل داده ها و حذف اثر پیش آزمون، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج آماری نشان داد شیوه ی زوج درمانی به روش گلاسر، در بهبود روابط صمیمانه ی زوجین موثر نبوده است، اما این شیوه در از خودگذشتگی مؤثر بوده است.

چکیده انگلیسی:

The present study aimed to investigate the effectiveness of couple therapy via Reality Therapy Method on the improvment of intimacy relations of couples. This study followed a quasi-experimental design in which the two (experimental and control) groups were treated via Glasser couple-therapy techniques. The subjects of the study were the couples who had referred to one of the counseling service agencies of Rah Asa or Aftab Ramsar because they suffered from conflict. 20 couples from among a total of 50 couples were selected randomly. Then they were divided in to two groups of experimental and control. The dependent variable (matrimonial sincerity) was evaluated through questionnaire before and after the therapy period. The reliability was estimated via Chronbach Alpha after estimating the validity. The Matrimonial Sincerity was of acceptable internal consistency with α coefficient of 0.91 to 0.97. To analyze the data of the staty as well as to exclude the the effect of the pretest, the ANCOVA was applied. The results indicated that Glasser Couple Therapy method was not effective in solving the problem of matrimonial sincerity among couples; however, it was shown to be effective in improving self-sacrifice.