اثربخشی بازی‌های آموزشی مبتنی بر یادگیری هیجانی- اجتماعی بر همدلی و شایستگی اجتماعی در کودکان پیش‌دبستانی
محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعيمحمود حکیمی فریمانی 1 , فریده حمیدی 2 , حسین اکبری امرغان 3
1 - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
2 - دانشیار روانشناسی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران
3 - استادیار، گروه روانشناسی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
کلید واژه: بازی‌های آموزشی# یادگیری هیجانی- اجتماعی# همدلی, شایستگی اجتماعی# کودکان پیش‌دبستانی,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش تعیین اثربخشی بازی‌های آموزشی مبتنی بر یادگیری هیجانی- اجتماعی بر همدلی و شایستگی اجتماعی در کودکان پیش‌دبستانی بود. این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش کودکان پیش‌دبستانی ناحیه 4 شهر مشهد در سال تحصیلی 1400-1399 بودند. نمونه پژوهش 48 نفر بودند که با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی با کمک قرعه‌کشی در دو گروه مساوی جایگزین شدند و گروه آزمایش 20 جلسه 45 دقیقه با روش بازی‌های آموزشی مبتنی بر یادگیری هیجانی- اجتماعی آموزش دید و گروه کنترل در این مدت آموزشی دریافت نکرد. داده‌ها با دو خرده‌مقیاس همدلی و شایستگی اجتماعی در مقیاس ارزش‌های هیجانی- اجتماعی و تاب‌آوری برای کودکان پیش‌دبستانی (راویتچ، 2013) گردآوری و با آزمون‌های خی‌دو، تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که در مرحله پیش‌آزمون گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر هیچ‌یک از متغیرهای همدلی و شایستگی اجتماعی تفاوت معنی‌داری نداشتند (05/0P>)، اما در مراحل پس‌آزمون و پیگیری از نظر هر دو متغیر مذکور تفاوت معنی‌داری داشتند (05/0P<). دیگر یافته‌ها نشان داد که مداخله به روش بازی‌های آموزشی مبتنی بر یادگیری هیجانی- اجتماعی باعث افزایش معنی‌دار همدلی و شایستگی اجتماعی در کودکان پیش‌دبستانی شد و نتایج مداخله در مرحله پیگیری نیز حفظ شد (05/0P<). نتایج نشان‌دهنده اثربخشی روش بازی‌های آموزشی مبتنی بر یادگیری هیجانی- اجتماعی بر افزایش همدلی و شایستگی اجتماعی در کودکان پیش‌دبستانی بود. بنابراین، برای بهبود ارزش‌های هیجانی- اجتماعی کودکان پیش‌دبستانی می‌توان از روش بازی‌های آموزشی مبتنی بر یادگیری هیجانی- اجتماعی در کنار سایر روش‌ها استفاده کرد.
The aim of this research was determine the effectiveness of educational games based on social-emotional learning on empathy and social competence in preschool children. This research was a semi-experimental with pretest, posttest and two-month follow-up design with control group. The research population was a preschool children of 4th district of Mashhad city in the 2020-2021 academic years. The research sample was 48 people who were selected by available sampling method and randomly by lottery replaced in two equal groups and the experimental group was trained for 20 sessions of 45 minutes with the method of educational games based on social-emotional learning and the control group did not receive training during this period. Data were collected with using two subscales of empathy and social competence in the social-emotional assets and resiliency scale for preschool (Ravitch, 2013) and analyzed by tests of chi-square, independent t and analysis of variance with repeated measures. The findings showed that in the pretest stage the experimental and control groups there was no significant difference in any variables of empathy and social competence (P>0.05), but in the posttest and follow-up stages there was a significant difference in both variables (P<0.05). Other findings showed that the intervention by method of educational games based on social-emotional learning significantly increased the empathy and social competence in preschool children and the results of the intervention were maintained in the follow-up stage (P<0.05). The results indicated the effectiveness of educational games method based on social-emotional learning on increasing empathy and social competence in preschool children. Therefore, to improve the social-emotional assets of preschool children can be used the method of educational games based on social-emotional learning along with other methods.
امامقلی‌وند، فاطمه؛ کدیور، پروین و شریفی، حسن پاشا. (1397). شاخص‌های روانسنجی پرسشنامه شایستگی هیجانی- اجتماعی دانش‌آموزان (SECQ). فصلنامه اندازه‌گیری تربیتی، 9(33)، 101-79.
حسینیان، سیمین؛ نوری‌پور لیاولی، رقیه؛ محولاتی، آزاده و اکبری‌زاده، اعظم. (1399). اثربخشی آموزش مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر همدلی و انعطاف‌پذیری شناختی زنان دارای همسر جانباز. فصلنامه روانشناسی نظامی، 11(42)، 18-5.
زینلی ده‌رجبی، زهرا و عاشوری، محمد. (1400). تاثیری بازی درمانی مبتنی بر رویکرد اکسلاین بر ارزش‌های اجتماعی هیجانی و تاب‌آوری کودکان کم‌شنوای پیش‌دبستانی. مجله پژوهش‌نامه روانشناسی مثبت، 7(4)، 24-13.
عاشوری، محمد و یزدانی‌پور، معصومه. (1398). بررسی ویژگی‌های روانسنجی فارسی مقیاس ارزش‌های اجتماعی- هیجانی و تاب‌آوری در کودکان عادی و ناشنوای پیش‌دبستانی. نشریه توانمندسازی کودکان استثنایی، 10(3)، 124-109.
Anthony, C. J., Elliott, S. N., DiPerna, J. C., & Lei, P. W. (2020). Multirater assessment of young children's social and emotional learning via the SSIS SEL brief scales – preschool forms. Early Childhood Research Quarterly, 53, 625-637.
Bedard, C., Hanna, S., & Cairney, J. (2020). A longitudinal study of sport participation and perceived social competence in youth. Journal of Adolescent Health, 66(3), 352-359.
Carrizales, A., Branje, S., & Lannegrand, L. (2021). Disentangling between- and within-person associations between empathy and prosocial behaviours during early adolescence. Journal of Adolescence, 93, 114-125.
Cheng, Y. J., & Ray, D. C. (2016). Child-centered group play therapy: Impact on social-emotional assets of kindergarten children. Journal for Specialists in Group Work, 41(3), 209-237.
Chinekesh, A., Kamalian, M., Eltemasi, M., Chinekesh, Sh., & Alvai, M. (2014). The effect of group play therapy on social-emotional skills in pre-school children. Global Journal of Health Science, 6(2), 163-167.
Daunic, A. P., Corbett, N. L., Smith, S. W., Algina, J., Poling, D., Worth, M., & et al. (2021). Efficacy of the social-emotional learning foundations curriculum for kindergarten and first grade students at risk for emotional and behavioral disorders. Journal of School Psychology, 86, 78-99.
Domitrovich, C. E., Durlak, J. A., Staley, K. C., & Weissberg, R. P. (2017). Social-emotional competence: An essential factor for promoting positive adjustment and reducing risk in school children. Journal of Child Development, 88(2), 408-416.
Dracinschi, M. C. (2012). The development of social and emotional abilities of primary school children. Procedia – Social and Behavioral Sciences, 55, 618-627.
Dunn, M. E. (2019). The impact of a social emotional learning curriculum on the social-emotional competence of elementary-age students. Doctor of Philosophy Dissertation, South Carolina: Clenson University.
Figueiredo, P., Azeredo, A., Barroso, R., & Barbosa, F. (2020). Psychometric properties of teacher report of social-emotional assets and resilience scale in preschoolers and elementary school children. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment, 42(5), 799-807.
Higgins, D., Zibrek, K., Cabral, J., Egan, D., & McDonnell, R. (2022). Sympathy for the digital: Influence of synthetic voice on affinity, social presence and empathy for photorealistic virtual humans. Computers & Graphics, 104, 116-128.
Hirn, S. L., Thomas, J., & Zoelch, C. (2018). The role of empathy in the development of social competence: a study of German school leavers/ International Journal of Adolescence and Youth, 24(1), 1-13.
Mantz, L. S., Bear, G. G., Yang, C., & Harris, A. (2018). The Delaware social-emotional competency scale (DSECS-S): Evidence of validity and Reliability. Child Indicators Research, 11(1), 137-157.
Massachusetts Standards for Preschool and Kindergarten. (2015). Social and emotional learning, and approaches to play and learning. Boston: University of Massachusetts Boston.
McCallops, K., Barnes, T. N., Berte, I., Fenniman, J., Jones, I., Navon, R., & Nelson, M. (2019). Multirater assessment of young children's social and emotional learning via the SSIS SEL brief scales – preschool forms. International Journal of Educational Research, 94, 11-28.
McKenna, L., Brown, T., Williams, B., & Lau, R. (2020). Empathic and listening styles of first year undergraduate nursing students: A cross-sectional study. Journal of Professional Nursing, 36(6), 611-615.
Meyers, D. C., Domitrovich, C. E., Dissi, R., Trejo, J., & Greenberg, M. T. (2019). Supporting systemic social and emotional learning with a schoolwide implementation model. Evaluation and Program Planning, 73, 53-61.
Miller, M. L., Strassnig, M. T., Bromet, E., Depp, C. A., Jonas, K., Lin, W., & et al. (2021). Performance-based assessment of social skills in a large sample of participants with schizophrenia, bipolar disorder and healthy controls: Correlates of social competence and social appropriateness. Schizopherenia Research, 236, 80-86.
Ravitch, N. K. (2013). Development and preliminary validation of the social-emotional assets and resiliency scale for preschool. PhD Dissertation of Special Education and Clinical Sciences, USA: University of Oregon.
Salter, K., Beamish, W., & Davies, M. (2016). The effects of child-centered play therapy (CCPT) on the social and emotional growth of young Australian children with autism. International Journal of Play Therapy, 25(2), 78-90.
Schuller, I., & Demetriou, Y. (2018). Physical activity interventions promoting social competence at school: A systematic review. Educational Research Review, 25, 39-55.
Sheridan, S. M., Knoche, L. L., Boise, C. E., Moen, A. L., Lester, H., Edwards, C. P., & et al. (2019). Supporting preschool children with developmental concerns: Effects of the Getting Ready intervention on school-based social competencies and relationships. Early Childhood Research Quarterly, 48, 303-316.
Wang, Q., Yang, M., Deng, X., Wang, S., Zhou, B., Li, X., & et al. (2022). Explorations on risk profiles for overweight and obesity in 9501 preschool-aged children. Obesity Research & Clinical Practice, 16(2), 106-114.
Yazdanipour, M., Ashori, M., & Abedi, A. (2022). Impact of group therapy play on the social-emotional assets and resilience in children with hearing loss. International Journal of Play Therapy, 31(2), 107-118.
_||_