پیش‌بینی خودتابآوری زوج‌های متقاضی طلاق مبتنی بر مولفه‌های سبک زندگی ارتقا دهندة سلامت و سبک‌های دفاعی در شهر اهواز
محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي
1 - گروه روانشناسی، واحد سوسنگرد، دانشگاه آزاد اسلامی، سوسنگرد، ایران
کلید واژه: سبک زندگی ارتقا دهندة سلامت# سبک‌های دفاعی# خودتابآوری# زوج‌های متقاضی طلاق,
چکیده مقاله :
این پژوهش با هدف پیش‌بینی خودتابآوری زوج‌های متقاضی طلاق مبتنی بر مولفه‌های سبک زندگی ارتقا دهندة سلامت و سبک‌های دفاعی در شهر اهواز اجرا شد. نمونة تحقیق شامل 130 نفر (65 زوج متنقاضی طلاق) بودند که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامة سبک زندگی ارتقا دهندة سلامت والکر و پیلرکی (1996)، پرسشنامة سبک دفاعی اندروز و همکاران (1993) و مقیاس خودتابآوری موبرای (2012) استفاده شد. طرح تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که بین مولفه‌های سبک زندگی با خودتابآوری زوج‌های متقاضی طلاق رابطة مستقیم وجود دارد. بین سبک دفاعی رشدیافته با خودتابآوری رابطة مثبت و بین سبک دفاعی رشد نایافته و نوروتیک با خودتابآوری رابطة منفی وجود داشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون مشخص نمود که از بین مولفه‌های سبک زندگی (مولفة ورزش 342/0=β و مدیریت استرس 314/0=β) و از بین سبک‌های دفاعی (سبک دفاعی رشد یافته 354/0=β و سبک دفاعی رشد نایافته 172/0-=β) پیش‌بین کنندة خودتابآوری هستند.
The purpose of this study was to predicting of self-resilience couples on the verge of divorce Based on the Components Lifestyle and Defense Styles of Ahwaz in 2017. The research sample consisted of 130 people (65 couples at the threshold of divorce) who were selected by simple random sampling The data collection of health-promoting lifestyle Walker & Polerrcky questionnaire (1996), defensive styles of Andrews and Et al (1993) and Mowbary self-Resiliency Scale (2012) was used. Analysis of the data showed that there is a direct relation between components life style with self-resilience couple on the verge of divorce. There was a direct relation growth style defense with self-resilience and negative correlation between the unpicked defense style and neurotic defense style with self-resilience. Also, the results of regression analysis revealed that among the components of lifestyle (the "sport" component, β = 0/342; "stress management" β = 0/314) and among defense styles ("growth defense style," β = 0/354; unpicked defense style, β=-0/172) are predictors of self-resilience.
بوردیو، پی‌یر (2010). تمایز نقد اجتماعی قضاوت‌های ذوقی. ترجمة حسن چاوشیان (1390). تهران: نشر ثالث.
جزایری، سیدمجید؛ وطن‌‌خواه، حمیدرضا و بدیعی، محمدمهدی (1394). رابطة سبک‌های دفاعی و طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه با تاب‌آوری دانش‌آموزان. فصلنامة اندیشه و رفتار، دورة 8، شمارة 30، 16-7.
حقیقتیان، منصور؛ هاشمیان‌فر، علی و آقابابایی، عزیزاله (1397). سنخ‌شناسی طلاق و پیامدهای اجتماعی آن. نشریة جامعه‌شناسی کاربردی، دورة 2، شمارة 11، 110-98
حیدری‌نسب، لیلا؛ منصور، محمود؛ آزادفلاح، پرویز و شعیری، محمدرضا (1386). روایی و اعتبار پرسشنامة سبک‌های دفاعی در نمونه‌های ایرانی. ماهنامة دانش و رفتار، دورة 14، شمارة 22، 26-11.
رضازاده، محمدرضا (1390). رابطة مهارت های ارتباطی و سازگاری زناشویی در دانشجویان. مجلة روان شناسی معاصر، دورة 3، شمارة 1،5-42.
فاضل قانع، حمید (1392). سبک زندگی بر اساس آموزه های اسلامی. قم: مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما.
کریمیان، محمد و مشکینی‌اردبیلی، علی‌اکبر (1393). ازدواج در اسلام. قم: نشر توسعة فرهنگی دار الحدیث.
قرآن کریم
گاطع زاده، عبدالامیر و نیسی، مریم (1391). هنجاریابی مقیاس خودتابآوری موبرای (2012) در معلمان مدارس استثنایی شهر اهواز. فصلنامة یافته‌های نو در روانشناسی، دورة 4، شمارة 29، 29-19.
کاویانی، محمد (1392). سبک زندگی اسلامی و ابزار سنجش آن. قم: انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
محقق‌داماد، سیدمصطفی (1395). بررسی فقهی حقوق خانواده: نکاح و انحلال آن. قم: مرکز نشر علوم اسلامی.
مشکی، مهدی (1390). بررسی وضعیت و عوامل مرتبط با طلاق از دیدگاه زوجین مطلقه شهرستان گناباد در سال‌های 1388 – 1378. فصلنامة افق دانش، دورة 17، شمارة 1. 47-37.
محمدی‌زیدی، علی؛ پاک‌پور حاجی، آقامیر و محمدی‌زیدی، بنفشه (1390). روایی و پایایی نسخة فارسی پرسشنامه سبک زندگی ارتقا دهندة سلامت. مجلة علوم پزشکی مازندران، دورة 21، شماره 1، 113-103.
مهدوی‌کنی، محمدسعید (1386). مفهوم سبک زندگی و گسترة آن در علوم اجتماعی. فصلنامة علوم اجتماعی، دورة 7، شماره 1، 199-220.
هنریان، مسعود و یونسی، سیدجلال (1390). بررسی علل طلاق در دادگاه‌های خانواده تهران. فصلنامة مطالعات روانشناسی بالینی، دورة 1، شمارة 3، 153-125.
یزدانی، محمدرسول و مومنی، خدامراد (1395). نقش سبک زندگی و تاب‌آوری در پیش‌بینی سلامت روان و خودشفقت‌ورزی دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه. فصلنامة تحقیقات بالینی در علوم پیراپزشکی، دورة 5، شمارة 24، 124-115.
Andrews, G., Singh, M., & Bond, M. (1993). The Defense Style Questionnaire. journal of nervous & mental disease, 181(4): 246-256.
Bond, M. (2004). Empirical studies of defense style: relationships with psychopathology and change. Harvard Review of Psychiatry. 12(5), 263-278, (Abstract retrieved from "www. taylorandfrancis. met press.
Chan Hsin, C. S. & Mustaffa, M. (2008). Divorce in Malaysia. Faculty of Education, University Technology Malaysia. 81310. skudai, Johor. P. 26.
Charney, D. S. (2004). Psychobiological mechanisms of resilience and vulnerability: Implications for successful adaptation to extreme stress. American Journal of Psychiatry, 161, 195–216.
Gillespie, B.M. (2014). The predictors of resilience in operating room nurses. School of Nursing and Midwifery: Griffith University.
Mowbray, D. (2012). Retrieved from www.orghealth. Co. uk.
Nickel, R.., Egle, U. T. (2006). "Psychological defense styles, childhood adversities and psychopathology in adulthood", child Abuse & Neglect, 30, 157-170.
Ostaszewski, k,. Zimmerman, M. A. (2006). The effects of cumulative risks and primitive factors on urban adolescent alcohol and other drug use: A longitudinal study of resiliency. American Journal of community psychology; 38(3): 237-249.
Spring, J. A. (2019). After the affair. Healing the pain and rebuilding the trust when a partner had been unfaithful. New York: Harper Collins.
Trovato, G. M. (2015). Behavior, nutrition and lifestyle in a comprehensive health and disease paradigm: skills and knowledge for a predictive, preventive and personalized medicine. EPMA J ;3(1):8
Vaillant, G. E. (1994). Ego mechanism of defense and personality psychopathology, journal of abnormal psychology; 103, 44-50.
_||_