امکان همگرایی اقتصادی میان اعضای سازمان همکاری شانگهای و فرصت‌های پیش روی ایران
محورهای موضوعی : روابط بین الملل
فائزه مرادی حقیقی
1
(استادیار موسسه مطالعات و پژوهشهای بازرگانی، تهران، ایران)
کلید واژه: ایران, صادرات, همگرایی اقتصادی, واردات, سازمان همکاری شانگهای,
چکیده مقاله :
سازمان همکاری شانگهای با عضویت چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان، ازبکستان، هند و پاکستان در ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۱ با عضویت ایران در این سازمان موافقت نمود. پس از گذشت یک سال از تصویب مشروط عضویت ایران در سازمان شانگهای، در 17سپتامبر 2022 ایران رسما به عضویت کامل این سازمان درآمده است. ساختار سازمان همکاری شانگهای با غلبه گزاره‌های امنیتی و سیاسی، دارای ابعاد اقتصادی نیز می‌باشد که در صورت درک صحیح آن، فرصت‌هایی برای کشور در حوزه‌های اقتصادی و تجاری متصور می‌شود. بر این اساس تلاش شده است تا در قالب چارچوب نظری منطقه‌گرایی، امکان تحقق همگرایی ذیل این سازمان مورد بررسی قرار گیرد؛ طی این بررسی در پاسخ به این سوال که آیا امکان همگرایی منطقه‌ای میان کشورهای سازمان همکاری‌های شانگهای و فراهم شدن فرصت‌هایی برای ایران ذیل این همکاری وجود دارد؟، با بهره‌گیری از روش توصیفی-تحلیلی و گردآوری اطلاعات، به کمک منابع کتابخانه‌ای و اینترنتی و ذیل چارچوب تئوریک منطقه‌گرایی نوین، این فرضیه مطرح شده است که سازمان همکاری شانگهای به دلیل اولویت اهداف امنیتی- سیاسی، عدم توافق اعضای اصلی در پیگیری اهداف اقتصادی و ضعف ساختارها و نهادها برای پیگیری برنامه‌های اقتصادی، از امکانات حداقلی برای تحقق همگرایی اقتصادی میان اعضا برخوردار است، اما در صورت رفع موانع تحریمی پیش روی ایران، فرصت‌هایی را در راستای اتحاد سیاسی و فراهم نمودن زمینه‌های برخورداری‌های اقتصادی برای کشور را فراهم خواهد کرد.
Shanghai Cooperation Organization with membership of China, Russia, Kazakhstan, Kyrgyzstan and Tajikistan, Uzbekistan, India and Pakistan, on September 17, 2021, agreed to Iran's membership in the organization. After a year passed since the conditional approval of Iran's membership in the Shanghai Organization, on 17 September 2022, Iran officially became a full member of this organization. The structure of the Shanghai Cooperation Organization, with the predominance of security and political propositions, also has economic dimensions, which, if properly understood, will create opportunities for Iran in the economic and trade fields. Accordingly, an attempt has been made to examine the possibility of convergence under this organization in the form of a theoretical framework of regionalism; In this study, in response to the question "Is it possible for regional integration between the SCO countries and provide opportunities for Iran under this cooperation?", Using descriptive-analytical method and data collection, with the help of library and Internet resources and under the theoretical framework of new regionalism, it is hypothesized that "the SCO, due to the priority of security-political goals, disagreement of key members in pursuing economic goals and the weakness of structures and institutions to pursue economic programs, has minimal potential for economic integration among its members, but in case of lifting the sanctions obstacles facing Iran, it will provide opportunities for political unity and economic opportunities for the country."
_||_