تحلیل آموزه‌های تعلیمی در بررسی بینامتنی دو اثر (پروین اعتصامی و انوری)

محورهای موضوعی : شاهنامه

رقیه صدرایی ¹ (دانشگاه ازاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران)

تاریخ دریافت : 1395/05/05 تاریخ پذیرش : 1395/05/05 تاریخ انتشار : 1395/03/12

کلید واژه: پروین اعتصامی, بینامتنیت, آموزه‌های تعلیمی, انوری,

چکیده مقاله :

امروزه بینامتنیت اصطلاحی رایج در نظریه‌های ادبی و زبان‌شناسی است. بینامتنیت بر این اصل مبتنی است که هیچ اثری مستقل و خود ساخته مؤلف نیست بلکه از متون گذشته و از اندیشه‌ فراروی ادبیات بهره برده است. بینامتنیت رابطه‌ یک متن با سایر متون را بررسی می‌کند. هدف این مقاله آن است که با استفاده از این نظریه آموزه‌های اخلاقی و اجتماعی پروین اعتصامی و انوری را ارزیابی کند. برای نیل به این هدف قطعه اشک یتیم از پروین اعتصامی با قطعه والی شهر ما گدایی بی حیاست از انوری بررسی و تجزیه و تحلیل شده است و تشابه و افتراق آن نمایانده شده است.

چکیده انگلیسی:

Today, inter-textuality is referred to literary and linguistic theories. Julia Christo for the first time proposed this term. Then, the theory was developed by Gerald Janet. The inter-texturality theory emphasizes that no work is independently made by the author. In fact, it is affected by previous texts and contemporary thoughts of contemporary literature. Inter-texturality examines the relationship of a text with others texts as a structural method for making literary texts and arriving to effective purpose. The present paper aims at evaluating the moral and social doctrine of Parvin Etesami based on inter-texturality theory. For this purpose, one of the poems of Parvin has been chosen. In this article, the poem of "the orphan tears “by Parvin Etesami with poem of" the governor of our city is shameless beggar " by Anvari was studied, analyzed and contrasted from inter-textuality theory.

منابع و مأخذ:

- احمدی، بابک. (1380). ساختار و تأویل متن. تهران: نشر مرکز.

2- اعتصامی، پروین. (1379). دیوان پروین اعتصامی. تهران: انتشارات نهال نویدان.

3- آلن، گراهام. (1392). بینامتنیت. تهران: نشر مرکز.

4- انوری، محمد.(1384). مفلس کیمیافروش، نقد و تحلیل شعر انوری. محمدرضا شفیعی کدکنی. تهران: نشر سخن.

5- رنجبر، جواد؛ عربی، سجاد. (1390). بینامتنی اشعار بارودی با شعر جاهلی، فصل نامه علم. پژوهشی نقد ادب معاصر عربی، سال دوم، شماره اول، ص.ص. 118-89.

6- شریعت، محمد جواد. (1370). یاد نامه‌ پروین اعتصامی. به کوشش‌علی دهباشی. تهران: نشر دنیای مادر.

7- شمیسا، سیروس. (1378). نقد ادبی. تهران: انتشارات فردوس.

8- مشرف، مریم. (1390). مفهوم تجدد و رویکرد و نئوکلاسیک در دیوان پروین اعتصامی. پژوهش‌نامه ادبیات تعلیمی، شماره‌11 ، ص.ص. 152-135.

9- مکاریک، ایرناریما. (1383). دانش‌نامه‌های نظریه‌های ادبی معاصر. ترجمه مهران مهاجر و محمد نبوی. تهران: نشر مرکز.

10- نامورمطلق، بهمن. (1386). مطالعات ارجاعات درون متنی در مثنوی. با رویکرد بینامتنی پژوهش‌نامه علوم انسانی. شماره‌ 54 ، ص.ص. 442-429 .

11- یلمه‌ها، احمدرضا. (1390). بررسی تطبیقی اشعار تعلیمی فردوسی و حافظ، پژوهشنامه ادبیات تعلیمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان، سال سوم، شماره‌ 11، ص.ص. 175-153.

12- یوسفی، غلامحسین. (1369). چشمه روشن. تهران: انتشارات علمی.

1. Ahmadi, Babak. (1380). Structure and Hermeneutic of the Texts. Tehran: Markaz.


2. E'tesami, Parvin. (1379). Divan. Tehran: Nahal Navidan.


3. Allen, Graham. (1392). Intertextuality. Tehran: Markaz.  


4. Anwari, Mohammad. (1384). The Poor Generous. Tehran: Sokhan.


5. Ranjbar, Javad& Arabi, Sajad. (1390). Intertextuality of Baroudi's Poems with Poems of Ignorance Era. Elm, 1, pp.89-118.


6. Shari'at, Mohammad Javad. (1370). Memoir to Parvin E'tesami. Tehran: Donya-ye Madar.


7. Shamisa, Sirous. (1391). Literary Criticism. Tehran: Ferdows.


8. Moshref, Maryam. (1390). The Concept of Modernity and Neoclassism in Divan of Parvin. Adabiat-e Ta'limi, 11, pp.135-152.


9. Mecaric, Irnarima. (1383). Encyclopedia of Contemporary Literary Theories. Tehran: Markaz.


10. Namvar Motlagh, Bahman. (1386). Studies of Textual References in Masnavi. Humanities Investigation, 54, pp.429-442.


11. Yalameha, Ahmad Reza. (1390). Comparative Study of the Poetry of Ferdowsi and Hafez. The Journal for Didactic Literature in Azad University of Dehaqan, 11, pp.153-175.


12. Yousefi, Ghulam Hussein. (1369). The Light Spring. Tehran: Elmi.