خدای خوانی و آمرزش خواهی در شعر سعدی

محورهای موضوعی : شاهنامه

عبدارضا مدرس زاده ¹ ( - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان)

تاریخ دریافت : 1396/10/04 تاریخ پذیرش : 1396/10/04 تاریخ انتشار : 1388/12/01

کلید واژه: مرگ, سعدی, شعر اخلاقی, سبک عراقی, استغفار,

چکیده مقاله :

تقریباً همه سعدی شناسان، این شاعر بزرگ را معلم اخلاق و استاد ترویج مبانی تربیتی و آموزشی می دانند و به رغم برخی انتقادها و نکته گیری ها، باز شأن والای او را در رواج اصول اخلاقی ستوده اند. به همین دلیل، ماندگاری سعدی تضمین شده و قطعی است. سعدی که از هر فرصت مناسبی در آثار گونه گون خود از گلستان تا قصاید و مواعظ برای بیان و ترویج اصول و مفاهیم اخلاقی استفاده می کند، از خدای خواهی و طلب آمرزش و مغفرت در پیشگاه خداوند، به عنوان یکی از الزامات رویکرد اخلاقی خویش یاد می کند و اتفاقاً آنجا که باب نصیحت پادشاه و ممدوح را باز می کند، این فرصت خدای خوانی و آمرزش خواهی را بهتر قدر دانسته و رسالت خویش را به انجام رسانیده است. کوشش حاضر، باز کاوی و بررسی این شگرد هنری و اخلاقی و معنوی سعدی است.

چکیده انگلیسی:

All Saadi experts, despite some criticisms, consider him as the great teacher of moral principles and the master of education. Therefore, his lofty status in the spread of moral principals is established in the Persian literature. Saadi has made use of any opportunity to spread moral principals in his works. One of the priorities of moral principals is in his works is calling God and forgiveness. This concept is very obvious in the chapter of advising kings. Therefore, the present article is an attempt for investigating this artistic and moral device in Saadi's works.

منابع و مأخذ:

 

1- دشتی، علی .(1381). در قلمرو سعدی، تهران: امیرکبیر، چاپ ششم.

2- ریپکا، یان .(1381). تاریخ ادبیات ایران، ترجمه ابوالقاسم سرّی، تهران: سخن.

3- زرین کوب، عبدالحسین .(1379). حدیث خوش سعدی، تهران: سخن.

4ــــــــــــــــــــــــ .(1370). با کاروان حله، تهران: علمی، چاپ ششم.

5- سعدی، مصلح الدین عبدالله .(1364). کلیات، تصحیح محمد علی فروغی، تهران: امیرکبیر.

6 ________________ .(1369). بوستان، تصحیح دکتر غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی، چاپ چهارم.

7- شفیعی کدکنی، محمدرضا .(1386). زمینه اجتماعی شعر فارسی، تهران: اختران ـ زمانه.

8- شمیسا، سیروس .(1383). سبک شناسی شعر فارسی، تهران: میترا.

9- صدیقیان، مهین دخت .(1378). فرهنگ واژه نمای غزلیات سعدی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

10- فرشیدورد، خسرو .(1363). درباره ادبیات و نقد ادبی، تهران: امیرکبیر.

11- فوشه کور، شارل هانری .(1377). اخلاقیات، ترجمه محمدعلی امیرمعزی و عبدالمحمد روح بخشان، تهران: مرکز نشر دانشگاهی و انجمن ایران شناسی فرانسه در ایران.

12- موحد،ضیاء .(1378). سعدی، تهران: طرح نو، چاپ سوم.