غزل فارسی و آموزه‌های ملامتی
محورهای موضوعی : شاهنامه
کلید واژه: غزل, ملامتیه, شیوه‌های تعلیم, قلندریات,
چکیده مقاله :
در تذکره‌ها و آثار عرفانی همواره از ملامتیه به عنوان گروهی از اهل تصوف و عرفان یاد می‌شود و در شرح احوال و آثارشان به بیان چند اصل مورد تأکید ملامتیه و برشمردن چند نام و لقب به عنوان اهل ملامت اکتفا می‌گردد و آن‌چنان‌که شایسته جایگاه برجسته و تأثیرگذار اندیشه‌های ملامتی در پهنة ادب پارسی است. به تبیین نقش ایشان پرداخته نمی‌شود و زمینه‌های باورهای ایشان در بدنة عرفان اسلامی بررسی نمی‌گردد. در این مقاله در پی اثبات آنیم که غزل فارسی از آغاز به ابزاری برای تعلیم آموزه‌های ملامتی بدل شده است و نگارش این مقاله، در واقع گامی است در مسیر بازشناسی هویت فرهنگی و ادبی ملامتیان و یافتن رد تأثیر شگرف آموزه‌ها و باورهای ایشان در غزل فارسی و به ویژه بنیان‌گذاری گونه‌ای از غزل با عنوان قلندریات.
In the mystical works Malamatieh always considered as a Sufis and mystical group. They have written certain works that contain certain principals. In explaining their works only certain names are mentioned which is not suitable for analyzing this school of thought. Therefore, the present article tries to explain that Persian Ghazal from very beginning which became a means for teaching of blaming. Writing this paper is a step toward recognizing the identity of the cultural and literary works of Malamatian and finding the footprint of their impact on teachings and beliefs in the Persian Ghazal and especially founding of a kind of Ghazal; namely, <<Qalandaryat >>