«وحدت وجود» از دیدگاه اسیری لاهیجی
محورهای موضوعی : عرفان اسلامیعلی اکبر افراسیاب پور 1 , جلیل محمدی 2
1 - استادیار دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
2 - کارشناس ارشد ادیان و عرفان
کلید واژه: عرفان شیعی, توحید, وحدت شهود, احدیت, ابن عربی, فنا,
چکیده مقاله :
شمس‌الدین محمد اسیری لاهیجی (ح840- 912 ق) یکی از عرفای شیعی در عصر تیموری است که در آثار منظوم و منثور خود به بیان اندیشه‌های عرفانی در حوزة نظری و عملی پرداخته است. محوری‌ترین بحث در عقاید او طرح نظریة «وحدت وجود»است که تحت تأثیر ابن عربی و شیخ محمود شبستری آن را با بیانی زیبا ترسیم می‌کند. وحدت وجود که تفسیری عرفانی از توحید به شمار می‌آید، از قرن دوم هجری در عرفان اسلامی سابقه داشته و توسط ابن عربی به زبانی فلسفی روش‌مند گردیده است و اسیری لاهیجی یکی از شارحان نظریة وحدت وجود به شمار می‌آید که ضمن بهره‌گیری از مضامین مولوی و حافظ به عارفان اولیه نیز اشاره دارد و از «وحدت وجود» به «انسان کامل» می‌رسد و خداوند را وجود حقیقی و اصیل به شمار می‌آورد که دیگر موجودات جلوه‌های آن نور سرمدی هستند
Shams-Aldin Mohammad Asiri Lahiji, in whose poetry and verses, he tried to depict Gnostic notions in theoretical and practical terms is one of the Teymurian’s Shi’ite Gnostics (840- 912A.H.). The most fundamental premises, in his discussion, are the presentation of the “Unity of Existence” theory. Being impressed by Ibn Arabi and Sheikh Mahmood Shabestary, he proposes his ideas aesthetically. The “Unity of Existence” theory is considered as a kind of interpretation of Monotheism whose roots are in Islamic Gnosticism in the 2nd century that is analyzed by Ibn Arabi methodologically with a kind of philosophical interpretation. Asiri Lahiji is also considered as one of the proponents of the“Unity of Existence” theory while contemplating and implying Hafez and Molavi Gnostic concepts as well as Earlier Gnostics. He elaborates on the “Unity of Existence” proceeding to the “Perfect Universal Man.” The unique “God” is the genuine and gracious Absolute Unity, the sole eternal “light”, from whose essence all the other creatures are mere reflections.