بررسی اثرات موننسین بر پارامترهای سرمی گوسفندان نژاد قزل

محورهای موضوعی : آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی

علی کارگری رضاپور ¹ (گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، تبریز، ایران)
پرویز نام آور ² (گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، تبریز، ایران)
بابک باغبانزاده نوبری ³ (گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، تبریز، ایران)

تاریخ دریافت : 1386/05/18 تاریخ پذیرش : 1386/08/20 تاریخ انتشار : 1386/06/01

کلید واژه: گوسفند, موننسین, پارامترهای سرمی,

چکیده مقاله :

تعداد 5 رأس بره نر نژاد قزل در یک طرح چرخشی، سطوح مختلفی از موننسین (mg/Kg DMI صفر، 10، 30 و 60) را در جیره غذایی خود دریافت نمودند. در جیره غذایی دوران آزمایش، میزان کنسانتره 70% و علوفه 30% بود. یک ساعت قبل و دو ساعت بعد از خوراک‌دهی خون‌گیری از ورید وداج به‌عمل آمد و بلافاصله سرم خون جداسازی گردید تا میزان سرمی هر یک از پارامترهای زیر اندازه گیری شود: گلوکز، تری آسیل گلیسرول، پروتئین تام، آلبومین، نسبت آلبومین به گلوبولین، ازت اوره خون و نیز فعالیت سرمی AST و GGT. همچنین به‌روش رومینوسنتز نمونه مایع شکمبه بعد از خوراک دهی اخذ و میزان pH مایع شکمبه اندازه‌گیری شد. در طول دوره، ضمن معاینه بالینی گوسفندان، نتایج حاصله ثبت می شد. اختلاف معنی داری از لحاظ مقدار متوسط سرمی هر یک از پارامترهای تری آسیل گلیسرول، نسبت آلبومین به گلوبولین، ازت اوره خون و نیز فعالیت سرمی AST و GGT در قبل و بعد خوراک‌دهی مشاهده نشد. ولی از همین لحاظ تفاوت معنی دار بین سطوح مختلف موننسین دیده شد (01/0P<). متوسط مقدار pH شکمبه گوسفندان کنترل (سطح صفر) به‌صورت معنی دار (01/0P<) کمتر از سطوح 30 و 60 میلی گرم موننسین بود ولی اختلاف معنی‌داری بین متوسط مقدار pH شکمبه گوسفندان کنترل (سطح صفر) با سطح 10 میلی گرم موننسین مشاهده نشد. بروز نشانه های بالینی اسیدوز در گوسفندان تیمار صفر به‌وضوح با مقدارpH هم‌خوانی داشت. متوسط مقدار سرمی گلوکز بطور معنی دار در تیمار صفر، کمتر از سایر تیمارها (05/0P<)و در همین مقایسه، متوسط مقدار پروتئین تام بیشتر بود (01/0P<). نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که موننسین حداقل به‌میزان 30 میلی‌گرم در هر کیلوگرم غذای مصرفی، می تواند مانع از بروز اسیدوز حاد و تحت حاد و کاهش اشتهای ناشی از آن گردد.

چکیده انگلیسی:

Five male Gezel lambs received different levels of monensin (0, 10, 30 and 60 mg/kg DMI) with their diet in a cross over design. The experimental diet consisted of 70% concentrate and 30% roughage. Blood samples were taken from the jugular vein 1 hour before and 2 hours after feeding and their sera immediately separated to measure the serumic concentrations of glucose, triacylglycerol, total protein, albumin/globulin ratio, blood urea nitrogen, and also aspartate aminotransfrase (AST) and gamma glutamyltransfrase (GGT) activity. Rumen fluid was also collected by rumenocentesis following feeding and its pH determined. During the experimental period, clinical examination was performed and the results were recorded. Significant differences in mean serumic levels of triacylglycerol, albumin/globulin ratio, blood urea nitrogen and the activity of AST and GGT were not seen before and after feeding although there were significant differences in this respect between different levels of monensin (P<0.01). Mean rumen pH in control lambs (0 mg/kg) was significantly (P<0.01) lower than those received 30 and 60 mg/kg monensin but there was no significant difference between the control lambs and those that received 10 mg/kg monensin. Clinical manifestations of acidosis in control lambs (0 mg/kg monensin) were clearly in agreement with rumen pH. Mean serumic levels of glucose in lambs that received 0 mg/kg monensin was significantly (P<0.05) lower than the other treatment groups while total protein levels were significantly higher (P<0.01). The results of this study indicates that monensin in concentration of at least 30 mg/kg of diet can prevent acute and subacute acidosis and the associated decline in appetite.   

منابع و مأخذ:

1. Blood, D.C., Radostits, O.M. (1989): Veterinary Medicine. 7^th ed. Balli’re Tindall, London, pp: 72 - 73.


2. Booth, N.H. and McDonald, L.E. (1988): Veterinary Pharmacology and Therapeutics. 6^th ed. IowaState Press, New York, pp: 953-954.


3. Ipharraguerre, I.R. and Clark, J.H. (2003): Usefulness of ionophores for lactating dairy cows. Animal Feed Science Technology. 106: 39-57.


4. Mason, I.L. (1996): A World Dictionary of Livestock Breeds, Types and Varieties. 4^th ed. CAB International, pp: 273


5. Matthias, J., Enemark, D., Jørgensen, R.J. and Enemark, P.S. (2002): Rumen acidosis with special emphasis on diagnostic aspects of sub-clinical rumen acidosis: a review. Veterinarija Ir Zootechnika. T. 20 (42).


6. Mendes, O., Mohamed, F., Gull, T. and de la Concha-Bermejillo, A. (2003): Monensin poisoning in a sheep flock (case report). Sheep & Goat Research Journal. 18: 109 – 113.


7. Nordlund, K.V., Garrett, E.F. and Oetzel. G.R. (1995): Herd-based rumenocentesis: a clinical approach to the diagnosis of sub-acute rumen acidosis in dairy herds. Compendium continual education practice of veterinary. 17(8): 48-56.


8. Phy, T.S. and Provenza, F.D. (1998): Sheep fed grain prefer foods and solutions that attenuate acidosis. J. Anim. Sci. 76: 954–960.


9. Owens, F., Secrist, D., Hill, J. and  Gill, D. (1996): A new look at acidosis, Proceeding of Southwest Nutrition Management Conference. Phoenix A-Z., pp: 1-6.


10. Rogers, M., Jouany, J.P., Thivend, P. and Fontenot, J.P. (1997): The effects of short-term and long-term monensin supplementation, and its subsequent withdrawal on digestion in sheep. Animal Feed Science Technology. 65: 113-127.


11. Russell, J.B. (1996): Mechanisms of ionophore action in ruminal bacteria. In: Scientific update on rumensin/tylan/micotil for the professional feedlot consultant. Lilly Corporate Center, pp: E1–E18.


12. Stockham, S.L and Scott, M.A. (2002): Fundamentals of Veterinary Clinical Pathology. IowaState Press, New York, pp: 446-450 & 498.


13. Tavakkolian, J. (2000): An introduction to genetic resources of native farm animal in Iran. Department of Animal Science, Animal Science Research Institution, Karaj, Iran.


14. Tung, R.S. and Kung, L.J. (1993): In vitro effects of a thiopeptide and monensin on ruminal fermentation of soluble carbohydrates. Journal of Dairy Science. 76: 1083-1090.