بررسی ارتباط شیوع سرمی بیماری گورم با متغیرهای سن، جنس، نژاد، بیماری تنفسی و منطقه جغرافیایی در شهرستان تبریز

محورهای موضوعی : آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی

سینا مقدم ¹ , علی حسن پور ^{2 *} , جلال شایق ³

1 - دستیار تخصصی گروه بیماری های داخلی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2 - دانشیار گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
3 - استادیار گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران.

تاریخ دریافت : 1399/11/09 تاریخ پذیرش : 1400/03/04 تاریخ انتشار : 1400/05/01

کلید واژه: تبریز, الایزا, گورم, اسب, استرپتوکوکوس اکوئی تحت‌گونه اکوئی,

چکیده مقاله :

گورم یک بیماری عفونی و واگیردار شایع در تک سمی ها است که توسط استرپتوکوکوس اکوئی تحت گونه اکوئی ایجاد می گردد. بدین منظور مطالعه حاضر، روی 184 رأس اسب به منظور بررسی فراوانی حاملین باکتری مذکور در جمعیت اسب های اسبداری های شهرستان تبریز انجام گرفت. جهت بررسی حضور پادتن ضد پروتئین Mاسترپتوکوکوس اکوئی تحت گونه اکوئی در سرم اسب های مورد آزمایش، نمونه‌های خون اخذ گردید. نمونه های سرمی جمع آوری شده به وسیله آزمایش الایزای غیرمستقیم از نظر وجود پادتن فوق مورد بررسی قرار گرفت. فراوانی نسبی حاملین در نریان 3/53 درصد و مادیان 5/24 درصد بود. بین فراوانی حاملین و جنسیت، ارتباط معنی داری مشاهده شد (001/0p). همچنین شیوع سرمی حاملین در اسب های با سابقه بیماری تنفسی 95 درصد و بدون سابقه بیماری تنفسی 6/39 درصد بود. ارتباط معنی داری بین فراوانی حاملین و سابقه بیماری تنفسی وجود داشت (001/0p). شیوع سرمی در اسب های نژاد کرد 2/68 درصد، نژاد عرب 1/37 درصد، نژاد دوخون 64 درصد و نژاد تروبرد 80 درصد تعیین شد. بین فراوانی حاملین و نژاد ارتباط معنی داری مشاهده شد (05/0p). بین حاملین و سن اسب ها ارتباط معنی داری مشاهده نشد (05/0p). نتایج آزمون کای اسکورنیز نشان داد که بیشترین نتایج مثبت مربوط به منطقه آرپادرسی نسبت به باسمنج و خسروشهر شهرستان تبریز می‌باشد (001/0p). مطالعه حاضر اولین بررسی در مورد بیماری گورم در منطقه شهرستان تبریز بود که نتایج آن نشان دهنده وجود حاملین پایدار عامل این بیماری، بدلیل احتمالی عدم رعایت بهداشت مناسب در باشگاه های سوارکاری منطقه مذکور می باشد.

چکیده انگلیسی:

Strangles is a prevalent infectious and contagious disease among Equidae that is caused by Streptococcus equi subspecies equi. This study was conducted on 184 horses that were studied in terms of carrying S. equi and its frequency among the horse population kept in equestrian clubs around Tabriz. The serum samples were collected from different equestrian clubs and were assayed using an iELISA (Indirect Enzyme-Linked Immunosorbent Assay) test for anti-SeM antibody in Streptococcus equi. The relative frequency of carriers was 53.3% in stallions and 24.5% in mares (p<0.001). The seroprevalence of carriers was 95% in horses with a record of respiratory disease and 39.6% in horses without respiratory disease (p<0.001). The seroprevalence of carriers was 68.2% in Kurd breed horses, 37.1% in the Arabian breed, 64% in crossbreed, and 80% in the Thoroughbred breed (p<0.05). Any significant relationship was not found between carriers and age (p>0.05). The results of Chi-squared test showed that the most positive results were observed in Arpadresi area of Tabriz city (p<0.001). The present investigation is the first study in the city of Tabriz, and the results show the lack of proper hygiene and the existence of stable carriers at the level of equestrian clubs.