آیین ازدواج در دین هندویی شیوایی
محورهای موضوعی : نامه الهیات
زهرا حق پرست
1
(دانش‌آموختة کارشناسی ارشد ادیان غیر ابراهیمی- دانشگاه ادیان و مذاهب)
علیرضا ابراهیم
2
(عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال)
کلید واژه: ازدواج, هند, آیین‌های گذار, سمسکاره, شیوایی, هندویی,
چکیده مقاله :
سنت دینی شیوایی یکی از صورت های کهن هندویی است که خاستگاه آن در تمدن دیرپای دره سند قرار داشته و شاخه‌های مختلف آن، هنوز در سراسر شبه قاره‌ی هند پیروانی فراوان دارد. این سنت نیز مانند سایر ادیان و فرق، دارای مناسک ویژه‌ای موسوم به آیین‌های گذار است که در چهار مرحله از زندگی فرد (یعنی تولد، تشرف، ازدواج و مرگ) انجام می‌شود. آیین‌های مزبور که تحت عنوان سمسکاره شناخته می‌شوند، در واقع تشریفاتی دینی هستند که به منظور مشخص کردن نقاط عطف مهم در پیشرفت زندگی دینداران شیوایی صورت می‌پذیرند و هدف آن ها رسمیت‌دادن و متبرک ساختن هر مرحله، تعیین وظایف و حقوق دینداران، حفظ افراد در مقابل تاثیرات زیان‌بخش محیط، و سرانجام، اطمینان یافتن از ارتباطی سازنده و مستمر با ایزدان است. سمسکاره‌ی ازدواج نیز نوعی تجربه‌ی پیوند میان شیوا و شکتی بوده و متضمن نگاهی ایزدوار به شریک زندگی زناشویی است.
The Shiva religious tradition is one of the ancient Hindu forms that has its origins in the long-standing civilization of the Indus Valley and its various branches are still widely followed throughout the Indian subcontinent. This tradition, like other religions and sects, has special rituals called "rites of passage" which are performed in four stages of a person's life (ie, birth, marriage, marriage and death). These mirrors, known as "samskareh", are in fact religious rituals that are performed in order to mark important milestones in the progress of the life of Shiva believers, and their purpose is to formalize and bless each stage, determine duties and rights. Religious people are to protect people from the harmful effects of the environment, and finally, to ensure a constructive and continuous relationship with God. Marriage deception is also an experience of connection between Shiva and Shakti and involves a godly view of the marital partner.
_||_