این پژوهش به منظور ارزیابی تاثیر سطوح مختلف ترکیب فایتوژنیک Biomin P.E.P 1000، بر شاخص های رشد، تغذیه و بازماندگی بچه ماهیان آمور (Ctenopharyngodon idella) به مدت 56 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح صفر(شاهد)، 1، 2و 3 گرم ترکیب فایتوژنیک چکیده کامل
این پژوهش به منظور ارزیابی تاثیر سطوح مختلف ترکیب فایتوژنیک Biomin P.E.P 1000، بر شاخص های رشد، تغذیه و بازماندگی بچه ماهیان آمور (Ctenopharyngodon idella) به مدت 56 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح صفر(شاهد)، 1، 2و 3 گرم ترکیب فایتوژنیک (Biomin P.E.P 1000) به ازای هر کیلوگرم جیره، در قالب چهار تیمار با سه تکرار طراحی شد. تعداد 25 عدد بچه ماهی آمور با میانگین وزن ابتدایی 02/0± 51/0 گرم درون 12حوضچه بلوکی 100 لیتری که با 80 لیتر آب پر شده بودند قرار داده شدند و تا حد سیری مورد تغذیه قرار گرفتند. فاکتورهایی همچون وزن نهایی، افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و نسبت کارایی پروتئین، اندازه گیری شدند. نتایج با استفاده از آزمون تجزیه واریانس یک طرفه one-way analysis of variance AONVA)) و مقایسه میانگین بین تیمارها بر اساس تست جداساز دانکن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج این تحقیق مشخص شد که افزودن ترکیب فایتوژنیک (Biomin P.E.P 1000) در سطوح 1 ،2 و 3 گرم در کیلوگرم جیره، سبب ایجاد تفاوتهای معنی دار در هیچیک از فاکتورهای رشدی و تغذیه ای و بقاء نمی گردد (05/0
پرونده مقاله
این تحقیق به منظور شناسایی و بررسی بوم‎شناختی جمعیت های فیتوپلانکتون‎ها و مقایسه تنوع آنها طی دو فصل بهار و پاییز در 6 ایستگاه در بندر عسلویه (خلیج فارس) انجام شد. نمونه‎برداری از سه لایه سطحی، میانی و عمقی ستون آب با استفاده از نمونه‎بردار روتنر انجام گ چکیده کامل
این تحقیق به منظور شناسایی و بررسی بوم‎شناختی جمعیت های فیتوپلانکتون‎ها و مقایسه تنوع آنها طی دو فصل بهار و پاییز در 6 ایستگاه در بندر عسلویه (خلیج فارس) انجام شد. نمونه‎برداری از سه لایه سطحی، میانی و عمقی ستون آب با استفاده از نمونه‎بردار روتنر انجام گرفت. همچنین فاکتورهای محیطی شامل دما، شوری، کدورت، هدایت الکتریکی، اکسیژن محلول، pH وTDS اندازه گیری شدند. تراکم فیتوپلانکتون‎ها پس از شناسایی در هر ایستگاه محاسبه گردید. تعداد 5 گروه شامل باسیلاریوفیسه (14/86 درصد)، پیروفیسه (38/0 درصد)، کلروفیسه (76/0 درصد)، سیانوفیسه (68/0 درصد) و اگلنوفیسه (02/0 درصد) در این تحقیق شناسایی شدند. بیشترین فراوانی در اردیبهشت ماه مربوط به گروه باسیلاریوفیسه و کمترین فراوانی مربوط به گروه اوگلنوفیسه بود. اگرچه کلیه فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی به غیر از کدورت، همبستگی مثبتی را با فراوانی فیتوپلانکتون‎ها نشان دادند (p<0.05)، ولی هیچکدام همبستگی معنی‎داری با تراکم فیتوپلانکتون‎ها نداشتند (p>0.05).
پرونده مقاله