اثربخشی شفقت‌درمانی بر خودتنظیمی هیجانی، عدم تحمل بلاتکلیفی و نگرش به زندگی در زنان با تجربه طلاق
محورهای موضوعی : روان سنجیزهرا سلیمیان 1 , آمنه سادات کاظمی 2 * , منصور علی مهدی 3
1 - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: شفقت‌درمانی, خودتنظیمی هیجانی, عدم تحمل بلاتکلیفی, نگرش به زندگی, زنان با تجربه طلاق,
چکیده مقاله :
هدف از پژوهش حاضر اثربخشی شفقت‌درمانی بر خودتنظیمی هیجانی، عدم تحمل بلاتکلیفی و نگرش به زندگی در زنان با تجربه طلاق بود. تحقیق حاضر بر حسب هدف کاربردی و طرح پژوهش، نیمه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زنان دارای تجربه طلاق در جنوب غربی تهران بودند که به یکی از مراکز طلاق مراجعه کرده بودند. بر اساس پژوهش‌های پیشین حجم نمونه متناسب با پژوهش‌های آزمایشی برای هر گروه 20 نفر (در مجموع 40 نفر گروه آزمایش و کنترل) در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت غیرتصادفی و از نوع دردسترس بود. به منظور گردآوری داده‌ها از پرسشنامه تنظیم هیجان، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS) و پرسشنامه نگرش به زندگی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها ضمن بررسی پیش‌فرض‌های آزمون از تحلیل کواریانس با سطح معنادای 0.5 و از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها نشان داد پس از حذف تاثیر پیش آزمون تفاوت دو گروه در مولفه های خودتنظیمی هیجانی معنادار است. آموزش شفقت درمانی می‌تواند ملامت خویش، پذیرش، نشخوارگری، ارزیابی مجدد مثبت و دیدگاه پذیری را بهبود بخشد. آموزش شفقت‌درمانی بر عدم تحمل بلاتکلیفی در زنان با تجربه طلاق تاثیر دارد و گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بهبود داشته است. همچنین، پس از حذف تاثیر پیش آزمون تفاوت دو گروه در مولفه‌های نگرش به زندگی معنادار است.
The aim of this study was the effectiveness of compassion therapy on emotional self-regulation, intolerance and uncertainty about life in women experiencing divorce. The present study is applied in terms of purpose. The research design is a quasi-experimental pre-test and post-test with a control group that was conducted to investigate the effectiveness of compassion-therapy on emotional self-regulation, indecisiveness and attitude towards life in women with divorce. The statistical population of the present study consisted of all women with divorce experience. Based on previous studies, the sample size in proportion to the experimental studies for each group of 20 people (a total of 40 people in the experimental and control group) was considered. The sampling method in this study was non-random and available. In order to collect data, Emotion Regulation Questionnaire, Uncertainty Intolerance Scale (IUS) and Life Attitude Questionnaire were used. 5 percent was used. The required information is also analyzed using SPSS software. In this research, descriptive and inferential statistical methods will be used; In the descriptive statistics section, the mean and in the inferential statistics section from the analysis of covariance. Based on the obtained results, compassion therapy training can improve self-blame, acceptance, rumination, positive re-evaluation and perspective. The experiment improved compared to the control group. The results showed that after eliminating the effect of pre-test, the difference between the two groups in the components of attitude towards life is significant. Based on the results, compassion therapy training can improve the framework and satisfaction