تاثیر نوع ژنوتیپ‌های UCP1 و PPARα بر عملکرد استقامتی و ترکیب بدنی زنان چاق پس از هشت هفته تمرین استقامتی
محورهای موضوعی : نقش بیان ژن در سلامتی
مریم کمری
1
,
مسعود رحمتی
2
,
مهدی بوستانی
3
1 - گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد، بروجرد، ایران
2 - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
3 - گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران
کلید واژه: مصرف اکسیژن, تمرین ورزشی, UCP1, PPARα, ترکیب‌بدنی,
چکیده مقاله :
چکیدهزمینه و هدف: نقش مهمی دارند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر نوع ژنوتیپ های UCP1 و PPARα بر عملکرد استقامتی و ترکیب بدنی زنان چاق پس از هشت هفته تمرین استقامتی بود.مواد و روش ها: تعداد 23 زن چاق (30-45 سال، میانگین شاخص توده بدنی37/5±5/30) به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. در یک برنامه تمرین استقامتی (هشت هفته، هر هفته 5 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه با شدت 55 درصد تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره) شرکت کردند. قد، وزن، شاخص توده بدنی، درصد چربی، نسبت دورکمر به لگن و VO2max آزمودنی ها، پیش و پس از برنامه تمرینی ارزیابی شد. جهت استخراج DNA و تعیین پروفایل ژنتیکی به روشRFLP ، نمونه های بزاقی در کیت های مخصوص جمع آوری شد. در مورد ژن PPARα، در دو گروه CG و GG و در مورد ژن UCP1 در دو گروه CC و CT قرار گرفتند. بررسی فراوانی ژنوتیپ ها با آزمون خی دو و بررسی تفاوت میان متغیرها با آزمون تی مستقل انجام شد.یافته ها: نتایج مربوط به ژن UCP1 در دو گروه ژنوتیپی CC و CT نشان داد که اختلاف معنی داری در میزان VO2max (823/0=p)، شاخص توده بدنی (683/0=p)، درصد چربی (275/0=p)، نسبت دورکمر به لگن (113/0=p) از پیش آزمون تا پس آزمون وجود ندارد. همچنین نتایج مربوط به ژن PPARα در دو گروه ژنوتیپی CG و GG نشان داد که اختلاف معنی داری در میزان VO2max (739/0=p)، شاخص توده بدنی (24/0=p)، درصد چربی (493/0=p)، نسبت دورکمر به لگن (447/0=p) از پیش آزمون تا پس آزمون وجود ندارد.نتیجه گیری: نوع ژنوتیپ های UCP1 و PPARα بر عملکرد استقامتی و ترکیب بدنی زنان چاق پس از یک دوره تمرین استقامتی تاثیری ندارد.واژگان کلیدی: UCP1، PPARα، مصرف اکسیژن، ترکیب بدنی، تمرین ورزشی
Introduction: Considering the role of UCP1 and PPARα in fat metabolism, the aim of this study was to investigate the effect of UCP1 and PPARα genotypes on endurance performance and body composition of obese women after an endurance training program.Materials and Methods: 23 obese women (30-45 years old, BMI=30) voluntarily participated in the research. Subjects participated in an endurance training program (8 weeks, 5 sessions per week and 30 minutes in each session, by intensity of 55-75% of heart rate reserve). The subjects' height, weight, BMI, body fat percentage, waist-to-hip ratio, and VO2max were evaluated before and after the training program. In order to extract DNA and observe the genetic profile by RFLP method, saliva samples were collected. Subjects were placed in CG and GG groups for PPARα gene and CC and CT groups for UCP1 gene. The frequency of genotypes was checked with chi-square test and the difference between variables was checked with independent t-test.Results: The results of UCP1 gene in CC and CT genotype groups showed that there is no significant difference between pre to post test of VO2max (p=0.823), BMI (p=0.683), fat percentage (p=0.275), waist-to-hip ratio (p=0.113). Also, the results of PPARα gene in CG and GG genotype groups showed that there is no significant difference between pre to post test of VO2max (p=0.739), BMI (p=0.24), fat percentage (p=0.493) and waist-to-hip ratio (p=0.447).Conclusion: UCP1 and PPARα genotypes have no effect on endurance performance and body composition of obese women after an endurance training program.
_||_